یوتیوب و سیاست

این هفته یوتیوب بار دیگر دنیای سیاست را به جنبش درآورد ، از
ویدئوی آن «دست دادن‌ها» بگیرید تا مستی سارکوزی هنگام مصاحبه مطبوعاتی و
دزدیده شدن ساعت جورج بوش در آلبانی!

واقعیت این است که سهولت ارسال ویدئو به یوتیوب و پربیننده بودن
غیرقابل تصور این سایت اشتراک ویدئو ، یوتیوب را از یک سایت سرگرمی‌ساز صرف به
درآورده است و به یک ابزار سیاسی توانمند هم تبدیل کرده است ، یک ویدئوی کوتاه با
کیفیت پایین از یک شخص سیاسی مشهور می‌تواند ، روزها و هفته‌ها به خبر داغ همگانی تبدیل
شود.

اگر دیروز «پاپارازی‌هایی» داشتیم که به امید فروش یک عکس جنجالی
ساعت‌ها اشخاص مشهور را تحت نظر داشتند ، امروز به یاری گوشی‌های موبایل هر شخص یک
پاپارازی بالقوه است. دیگر نیاز به آمادگی و ترفندهای حرفه‌ای نیست ، به علاوه دیگر
سایبرژرنالیست مورد بحث ، لازم نیست خطرهای حرفه‌ای کار را تا زمان انتشار احتمالی
عکس به جان بخرد.

 گاهی حتی لازم نیست ، «ژورنالیست شهروند» ما ، خود تصاویر
را گرفته باشد و فیلم‌ها را برداشته باشد ، یک تکه ویدئو از اظهارنظرهای نسنجییده
یک سیاستمدار که در نگاه نخست کسی به آن توجه نکرده بعد از گذشت هفته‌ها و ماه‌ها
می‌تواند روی یوتبوب جا خوش کند و بازتاب گسترده پیدا کند.

در آگوست سال 2006 فیلمی از سناتور «جورج
الن» جمهوری‌خواه روی یوتیوب قرار داده شد که در آن سناتور به یکی از مخالفان خود
که اصلیتی هندی داشت ، دو بار به وضوح «میمون» گفته بود ، ویدئو خیلی زود در صدر
ویدئوهای پرتماشاگر یوتیوب قرار گرفت و پس از آن در صفحه نخست واشنگتن پست و
شبکه‌های کابلی رادیو تلویزونی بازتاب گسترده پیدا کرد.
محبوبیت جورج الن ، به عنوان نامزد برنده و منتخب احتمالی جمهوری‌خواهان در سال
2008 به سرعت در حال نزول بود چرا که چنین دشنام نژادپرستانه‌ای چیزی نبود که
رسانه‌ها به سادگی فراموشش کنند. سناتور و حامیانش مجبور شدند دو بار از مردم
عذرخواهی کنند.

یوتیوب به عنوان یک ابزار انتخاباتی به وسیله هواداران «ند
لامونت» در سال 2006 علیه سناتور جوزف لیبرمن مورد استفاده قرار گرفت. حامیان
لامونت بارها در یوتیوب ویدئوهایی در حمایت از نامزد خود و برعلیه لیبرمن آپلود
کردند. حتی گفته می‌شود ، لامونت ، کارمند تمام وقتی را برای هماهنگی هواخواهان
بلاگر و ویدئوبلاگر خود استخدام کرده بود.

گرچه این ویدئوها نتوانستند کار را برای لیبرمن و جورج الن تمام
کنند و آنها توانستند با زحمت از مشکلاتی که یوتیوب برایشان فراهم آورده بود ، جان
سالم به دربرند ولی یک نکته مسلم است ، سیاستمداران باید مواظب باشند ، حرف و حرکت
نسنجیده بعدی آنها ممکن است روی یوتبوب قرار گیرد.

ولی سوال اصلی که مطرح می‌شود این است که آیا یوتیوب سیاست را
دموکراتیزه می‌کند و یا با نشان دادن برش‌های تخریبی از زندگی سیاستمداران و
رویدادهای سیاسی ابزاری برای تخریب آن فراهم می‌آورد؟

بعضی از تحلیل‌گران می‌گویند که یوتیوب باعث می‌شود سیاستمداران
از حرکات ساختگی و تصنعی دست بردارند ، چرا که خوب متوجه شده‌اند که سرانجام یوتیوب
چهره واقعی آنها را عیان خواهد کرد.

ولی دیگران زمانی را پیشبینی می‌کنند که سیاستمداران به واسطه
یوتیوب بیش از پیش خشک و جدی و محافظه‌کار شوند.

بعضی از سیاستمداران مثل تونی بلر دل خوشی از رسانه های جدید
ندارند و حتی این مطلب را به زبان هم می‌آورند ، در مقابل بعضی سیاستمداران تصمیم گرفته‌اند به صورت فعال‌تری
از این رسانه‌ها و یوتیوب استفاده کنند، شاید مشهورترین آنها هیلاری کلینتون باشد که مدتهاست
کانالی در یوتیوب دارد و از این طریق می‌تواند مستقیما با مردم
سخن بگوید.

در شرایط حاضر سیاستمداران باید همواره باور داشته باشند
که در حال پخش زنده هستند. دیگر یک سیاستمدار نمی‌تواند به سادگی یک عبارت تخریبی و
حتی دوپهلو به زبان آورد. حالا رقابت‌های انتخاباتی به یک پخش 24 ساعته زنده تبدیل
شده است.

در نوشتن این مطلب از یکی از مقالات نیویورک
تایمز استفاده شده است.