مرگ رؤیاپرداز
اوایل صبح جمعه، «رندی پاش»، استاد علوم کامپیوتر دانشگاه کارنگی ملون در سن 47 سالگی درگذشت. پیش از این در یکی از پستهایم به طور مفصل در مورد رندی پاش نوشته بودم.
در سپتامبر 2006، تشحیص داده شده که رندی پاش مبتلا به شکل غیرقابل درمانی از سرطان پانکراس (لوز المعده) شده است. در همان ماه آقای پاش در دانشگاهش سخنرانیای ایراد کرد که توجه بسیاری را به خصوص در محیط اینترنت به خود جلب کرد، طوری که میلیونها نفر به کمک سایتهای اشتراک ویدئو همچون یوتیوب آن را تماشا کردهاند.
در این سخنرانی، پاش به جای اینکه در مورد بیماری و مرگ قریب الوقوعش حرف بزند، سخنرانی را تبدیل به مراسمی کرد، برای بزرگداشت رؤیاهای کودکی و زندگی.
آوریل همان سال، رندی با کمک یکی از نویسندگان وال استریت ژرنال کتابی با عنوان «آخرین سخنرانی» The Last Lecture منتشر کرد، کتابی که تا امروز 6 میلیون دلار فروش کرده است.
رندی پاش، استاد علوم کامپیوتر دانشگاه کارنگی ملون، یکی از پیشگامان در دانش پژوهشهای مربوط به واقعیت مجازی بود. او در سخنرانی مشهورش به آروزهای دوران کودکشاش مثل نوشتن مقاله در دانشنامه جهانی ، تجربه جاذبه صفر و کار کردن در والت دیسنی اشاره کرد و از دانشجویان خواست که برای این آرزوها و رؤیاها ارزش قائل شوند.
سخنرانی و کتابی که پاش منتشر کرد، او را بسیار مشهور کرد، طوری که در یکی از شوهای معروف «اوپرا وینفری» شرکت کرد و در فیلم جنگ ستارگان هم نقش کوتاهی بازی کرد. پاش، از شهرتش استفاده کرد و از کنگره آمریکا خواست بودجه بیشتری را برای پژوهشهای مربوط به سرطان پانکراس اختصاص دهد.
پاش، در وبلاگش به صورت مرتب در مورد وضعیت سلامتش مینوشت، هفته پیش او در وبلاگش نوشت که بر اساس PETscanای که انجام داده است، سرطان او بسیار بیشتر از حدی که انتظار میرفت، پیشرفت کرده است.
آدم پر انرژی خوش بین و بی نظیری بود …اگر دنیای ما از این جور آدم ها بیشتر داشت شاید اوضاع طور دیگه ای میشد … اولین باری که ویدئویThe Last Lecture یا “آخرین درس” رو دیدم انقدر تحت تاثیر قرار گرفتم که به تمام دوستانم پیغام فرستادم که این ویدئو رو حتما ببینن.
کاش یاد اینجور آدم ها فراموش نشه
درود بر جناب مجیدی
در تعریف و مفید بودن بلاگ شما تردیدی نیست و همیشه استفاده می کنم . شما را در وبلاگم لینک دادم برای تبادل لینک و بسیار ممنونم.
Too sad…. He was a great man
خدایش بیامرزد. و درود بر شما
من هم اون ویدئو رو دیده بودم و مات آن شادی درونی و شعف عمیق او در هنگام سخنرانی بودم.
دنیا از این انسانها کم دارد.
درود
توی وبلاگ شما در مورد این مرد، خانوادش، سخنرانیهاش و آرزوهاش خوندم .
خیلی از مرگش متاسف شدم
کاش علم پزشکی به سرعت نور پیشرفت می کرد
کاش قدر سلامتی، جوانی و همدیگه رو بیشتر می دونستیم
و کاش دنیای ما ازین دست آدمها بیشتر داشت، خیلی بیشتر
یادم نمیاد از شما بابت اینهمه پست خوب تا حالا تشکر کردم یا نه ؟
ممنون بازم ممنون
خدا رحمتش کنه
ولی کاش دکتر جان آدرس وبلاگش رو می نوشتی
در ضمن یادم رفت که بگم اون لینکی که تو این پست نوشتید در مورد این آقاهه کار نمی کنه.اگه می شه درستش کنید
سلام دوست عزیز
من وبلاگ شما رو دیدم و از آن لذت بردم
خوشحال میشوم بعد از این که به اسم اس ام اس کده لینکم کردی خبرم کنی تا شما رو لینک کنم
منتظر لینک شما دوست عزیز هستم
ممنون
ghossam shod in matn o didam. nemidoonam chera vali har bar he video hasho negah mikardam, fek mikardam ke emkan nadare hamchin adami bemire. ya la’aghal be in zoodi bemire..yade khanoom va 3 ta bachash mioftam…
قبول بیماری و کنار اومدن باهاش سخته
Turns out not even Randy Pausch can best the death
مهم اینه که تا آخرین لحظه به تحقق رویاهاش فکر می کرده نه به اینکه کی می میره و چرا اینقدر زود داره زندگیش تموم می شه.
این از اون مردان نکونامیه که به قول سعدی نمیرد هرگز.
سلام مثل همیشه خیلی عالی بود .شما اطلاعی دارید که کتاب ایشون در ایران هم چاپ شده یا نه؟
سلام،
من هم اینجا در موردش نوشتم:
http://mirzaghasemi.wordpress.com/2008/07/26/randypausch/