محبوب قلب‌ها، پل نیومن – زندگینامه

پل نیومن، این بازیگر چشم‌آبی می‌توانست با بازی در هر چه به او پیشنهاد می‌کردند، ستاره‌ای بی‌بو و خاصیت باقی بماند، ولی در عوض در نقش‌هایی چالش‌برانگیز ظاهر شد که در آن واحد، هم از سوی مردم و هم از سوی منتقدان مورد استقبال قرار گرفت.

تولد: پل لئونارد نیومن، 26 ژانویه 1925، اوهایو
قد: یک متر و 80

همسران و فرزندان: جکی ویت بازیگر (1949 تا 1958، جدا شدند) پسری به نام اسکات و دخترهایی به نام سوزان و استفانی.
جوآن وودوارد (1968 تا آخر عمر)، دخترهایی به نام الینور، ملیسا و کلر

جوایز اسکار:
برنده اسکار بهترین بازیگر مرد برای رنگ پول
نامزد اسکار به خاطر گربه روی شیروانی داغ، بیلیارد باز، هاد، لوک خوش‌دست، Absence of malice، حکم، احمق هیچکس
نامزد بهترین بازیگر نقش دوم به خاطر جاده‌ای به سوی پردیشن
نامزد بهترین فیلم (تهیه‌کننده و کارگردان فیلم) برای ریچل، ریچل
اسکار افتخاری در سال 1986 به خاطر «شرافت کاری و تعهد و پایبندی به حرفه‌اش.»

پل نیومن برخلاف میل باطنی‌اش، «محبوب قلب‌ها» شد. کمپانی وارنر در ابتدای کار، نقش‌هایی رمانتیک به وی سپرد، ولی او خود به دنبال نقش‌هایی بود که غیرمتعارف و چالش‌برانگیز بودند.اگر چه قبل از هر چیز همین چالش‌برانگیز بودن نقش برایش اهمیت داشت ولی آنچه را دنبالش بود به فیلم‌هایی پرفروش تبدیل کرد و به عنوان یکی از جذاب‌ترین قهرمانان شورشی دورانش شناخته شد.

البته چندان هم نباید از او تصویر یک قدیس را ارائه کرد. همانطور که خودش زمانی گفت: «فقط می‌خواهم به عنوان فردی از من یاید بشود که سعی خودش را کرد.» و وقتی در سال‌های آخر دبیرستان از تیم فوتبال مدرسه بیرونش انداختند، سعی کرد در نمایش‌های کالجش بازی کند. کارهای تئاتری و تلویزیونی‌اش در اوایل دهه 1950 باعث شد وارنر با او قراردادی ببندد و در نخستین فیلم سینمایی‌اش، جام نقره‌ای (1954)، بازی کند که به شدت از آن انتقاد شد.

ولی در دومین فیلمش آن بالا کسی دوستم دارد (1956) جایگاه او  را به عنوان یکی از محبوب‌ترین بازیگران جوان تثبیت کرد. این یکی از دو نقشی بود که پل نیومن در پی مرگ جیمز دین از او به ارث برد. دومی، گربه روی شیروانی داغ (1958) از او یک ستاره ساخت.

پل نیومن در صحنه‌ای از فیلم گربه روی شیروانی داغ

نیومن پس از فسخ قراردادش با وارنر، با بازی در فیلم‌هایی چون بیلیاردباز (1961)، هاد (1962) و لوک خوش دست (1967)، به اوج شهرت و محبوبیت رسید. وقتی همسرش جوآن وودوارد در هالیوود، دنبال تهیه‌کننده‌ای می‌گشت که رمان مورد علاقه‌اش ریچل، ریچل را با حضور خودش تولید کند، نیومن وارد میدان شد و فیلم را تهیه و با شرکت همسرش کارگردانی کرد و با همان فیلم، جایزه انجمن منتقدان نیویورک به او تعلق گرفت. ولی کارگردانی، وقتی را از او نگرفت چون بلافاصله به اتفاق رابرت ردفرود، با بوچ کسیدی و ساندنس کید (1969) عملا ژانر فیلم‌های «دو رفیق» را ابداع کرد و پشت بندش با نیش (1973) همکاری‌شان را ادامه دادند. در این نقطه از زندگی حرفه‌ای‌اش، نیومن صاحب رویکردی سهل و ساده شده بود که شخصیت‌هایش حالتی طبیعی و راحت می‌بخشید. کارهایش پرظرافت‌تر از آن بود که در محفل برندگان اسکار جایی برای خود باز کند. پس از شش نامزدی ناموفق در سال 1985 یک اسکار افتخاری به خاطر کل کارهایش به او تقدیم شد. سال بعد، به خاطر بازسازی نقش بیلیاردبازش در رنگ پول، سرانجام اسکاری برد.

پل نیومن و تام کروز در فیلم رنگ پول

از آن زمان تا به حال، به دنبال یافتن چالش‌های جالب و روش‌های تازه‌ای بوده تا سهمش را به عنوان یک آدم فعال توی این دنیا بپردازد یا به قول خودش سعی داشته «بر غنای زندگی‌اش به عنوان یک موجود بشری بیفزاید، کسی که باج نمی دهد و در برابر موانع و مشکلات نیز جا نمی زند.»

نیومن در سال آخر عمر

پشت صحنه‌ها:

– پل نیومن چنان از بازی خود در تخستین فیلمش، جام نقره‌ای (1954)، خجلت‌زده بود که تا وقتی ده سال بعد قرار شد از تلویزیون لس آنجلس پخش شود، یک آگهی به مجله ورایتی داد و طی آن به خاطر بازی‌اش از مردم معذرت خواست ولی بعدا متوجه شد که دقیقا به خاطر همین آگهی این فیلم پربیننده‌ترین برنامه تلویزیونی شده است.

– نیومن برای بازی در نقش راکی گراتزیانو در آن بالا کسی دوستم دارد (1956)، دو هفته‌ای با گراتزیانو زندگی کرد تا طرز حرف زدن و حرکات و رفتارش را یاد بگیرد. نیومن همین دقت و بررسی را در مورد سایر فیلم‌هایش نیز به کار زد.

– او در اوایل آنقدر به جای مارلون براندو عوضی گرفته می‌شد که سرانجام شروع کرد به جای او امضا دادن!

– جفت سینمایی نیومن، همسرش جوآن وودوارد بود. آنها در ده فیلم همکاری داشته‌اند که با تابستان داغ طوانی (1958) آغاز و به خانم و آقای بریچ (1990) ختم شد. ضمن آنکه نیومن همسرش را تقریبا در همه فیلم‌هایش هدایت و کارگردانی هم کرده است.

پل نیومن و همسرش- نیومن مثل بسیار از عکس‌های دیگر در حال سیگار کشیدن دیده می‌شود، همان سیگارهایی که سرانجام او را مبتلا به سرطان ریه کردند!

– در بوچ کسیدی و ساندنس کید (1969)، این واقعا خود نیومن و رابرت ردفورد هستند که از بالای دره پایین می‌پردند، البته خوب از فاصله 3-2 متری بر روی تشکی می‌پردند که لبه دره برایشان انداخته بودند.

– وقتی تنها پسرش، اسکات، در اثر مصرف زیاد قرص، به طور ناگهانی درگذشت، نیمومن «بنیاد اسکات نیومن» را برای کمک به خانواده‌ها و اطلاع‌رسانی تأسیس کرد، یکی شعبه‌هایی این بنیاد به پدر و مادرهای کمک می کند که به نوعی از اعتیاد رنج می‌برند.

– پل نیومن در سال 1982، یک کمپانی مواد غذایی تأسیس کرد که انواع و اقسام محصولان غذایی از سالاد و پستا و پاپ‌کورن گرفته تا غذاهای سالم (ارگانیک) را تولید و عرضه می کند. دو سالی پیش فروش 150 میلیون دلاری این کپانی، همه صرف کارهای خیریه شد. خودش به شوخی می‌گوید: «مقادیری باعث شرمندگی است که سالادهای من بیشتر از فیلم‌هایم فروخته‌اند.»