نگاه پزشکی به کاراکترهای عجیب و غریب فیلم‌های آلیس در سرزمین عجایب – گرگ و میش و آواتار

هر کس از دریچه دانش و علاقه خود به جامعه خود و رخدادها و پدیده‌هایش می‌نگرد. بنابراین «وینست آرورا»، یک پزشک متخصص داخلی علاقه‌مند به سینما، وقتی چند فیلم سینمایی دید و کاراکترهای عجیب و غریبش را مشاهده کرد، این سؤال برایش مطرح شد که آیا در دنیای واقعی خارج از ذهنیت کارگردان و فیلمنامه‌نویس هم ممکن است، آدمی به امراضی مبتلا شود، طوری که شبیه چند کاراکتر عجیب و غریب فیلم‌های محبوبی شود که به تازگی به نمایش درآمده‌اند؟!

دکترا آرورا بعد از دیدن نسخه سه‌بعدی آلیس در سرزمین عجایب به کارگردانی تیم برتون و با بازی هنرپیشه نابغه‌اش -جانی دپ- در نقش «مد هتر» Mad Hatter یا کلاهدوز دیوانه، شیفته گریم خاص او شد. جانی دپ در این فیلم موهای نارنجی و چشمان رنگی دارد.

جانی دپ در آلیس در سرزمین عجایب، شخصیت آشفته‌ای دارد که تلاش می‌کند به آلیس کمک کند. کلاهدوزها برای آماده کردن پوست، گاهی از جیوه استفاده می‌کنند و به همین خاطر همین مسمومیت مزمن با جیوه، باعث رنگ نارنجی موهای «مد هتر» شده است. مایع جیوه غالبا به وسیله پوست، جذب می‌شود و علایم مسمومیت با جیوه شامل گیجی و افسانه‌بافی را به وجود می‌آورند. یعنی تقریبا همان علایمی که در سندرم کورساکوف، در کسانی که اعتیاد مزمن به الکل دارند، دیده می‌شود.

سایر علایم مسمومیت با جیوه شامل عصبی شدن، تحریک‌پذیری، بی‌خوابی، لرزش، ضعف، تغییر رنگ پوست و مشکلات چشمی هستند.

اما امروزه شابع‌ترین علت مسمومیت جیوه، مصرف غذایی ماهی‌های آلوده است.

جالب است بدانید که این خود جانی دپ بود که به برتون پیشنهاد کرد، رنگ موهایش در فیلم، نارنجی شود، پیشنهادی که برتون قبول کرد.

خوش‌آشام‌ها: در سری فیلم‌های گرگ و میش یا Twilight، شخصیت تخیلی به نام «ادوراد کولن» وجود دارد که یک خون‌آشام است، خوش‌آشام‌ها تشنه به خون و رنگ‌پریده هستند. آنها از نور هراس دارند و از سیر بیزار هستند.

آیا در عالم واقع، بیماری‌ای وجود دارد که تا حدودی همین علایم در آن مشاهده شود؟!

در بیماری پورفیری که یک بیماری ارثی خونی نادر است، ساخت مولکول «هم» heme که برای ساختن هموگلوبین ضروری است، مختل می‌شود و در نتیجه شخص، کم خون و رنگ‌پریده می‌شود.

در بعضی از اشکال پورفیری مثلا شکل cutanea tarda، مولکول «هم» که غیرعملکردی است، اگر در معرض نور قرار بگیرد، باعث ایجاد راش‌ها یا ضایعات پوستی می‌شود و همین مطلب ممکن است باعث شود، بیمار از نور پرهیز کند.

نخستین بار بیوشیمیستی به نام دیوید دولفین، در سال 1985، این قضیه را مطرح کرد که ممکن است بتوان بیماری پورفیری را به افسانه خون‌آشام‌ها، مرتبط کرد! و متأسفانه این نظریه بامزه او توسط رسانه‌های جمعی جدی گرفته شد، طوری که اسباب بدنامی و آزار روحی بعضی از مبتلایان به پورفیری را فراهم آورد.

دو شخصیت مشهور تاریخی که به بیماری پورفیری (نوع حاد تکرارشونده‌اش) مبتلا بودند، مری کویین و شاه جورج سوم بودند.

انسان‌های گرگ‌نما: بیمارانی که به بیماری‌ پرمویی شدید و به عبارت دقیق بیماری hypertrichosis lanuginosa مبتلا هستند، ممکن است از لحاظ پوست، شبیه گرگ‌ها به نظر آیند. بعضی از بیماران آنقدر مو در صورت و بدن دارند که در زمان‌های گذشت در سیرک‌ها، آنها را نمایش می‌دادند. جالب است که بیماری پورفیری می‌تواند به پرمویی هم منجر شود.

اما توجیه پزشکی دیگر برای رفتار خون‌آشام‌ها و گرگ‌نماها، ابتلای آنها به هاری است!

موجودات آبی‌رنگ یا ناوی‌ها Na’vi: در فیلم سه‌بعدی آواتار، موجودات فرازمینی، پوستی آبی داشتند. اما آیا ممکن است، پوست انسان‌ها هم آبی شود؟!

مت‌هموگلوبینمی، یک اختلال خونی است که در آن سلول‌های قرمز خون، نمی توانند به اکسپژن متصل شوند، در نتیجه اکسیژن به اعضای بدن نمی‌رسد، و این مسئله باعث سیانوز و آبی شدن رنگ پوست می‌شود!

درمان مت‌هموگلوبینمی، «متیلن بلو» است که مت‌هموگلوبین را به هموگلوبین تبدیل می‌کند. متهموگلوبینمی شکل ارثی و شکل اکتسابی دارد.

منبع