جاه‌طلبی جدید گوگل: خودروهای بدون راننده

هر کسی که در پیچ و خم‌های بزرگ‌راه شماره یک بین سانفرانسیسکو و لوس آنجلس رانده باشد، ممکن است به یک خودروی تویوتای پریوس عجیب و غریب برخورده باشد که استوانه‌ای بر سقف آن نصب شده. اگر هم بیشتر دقت کرده باشد، متوجه می‌شود که شخصی که در خودرو است، خودرو را نمی‌راند!

در واقع این خودرو، یکی از پروژه‌های سری گوگل است که در آن روی وسایل نقلیه با توانایی هدایت خودکار با استفاده از نرم‌افزار هوش مصنوعی کار می‌شود. این نرم‌افزار بایستی بتواند هر چیزی را پیرامون خودرو حس کند و تصمیم‌گیری‌های انسان را تقلید کند.

تا به حال، گوگل هفت خودروی آزمایشی ساخته است که این خودروها در مجموع هزار مایل را بدون مداخله انسان و 140 هزار مایل را با کنترل‌های انسانی گاهگاهی طی کرده‌اند. حتی یکی از این خودروها در خیابان لومبارد سانفرانسیسکو که یکی از پرشیب‌ترین و پرپیچ و خم‌ترین خیابان‌های امریکا است، مورد آزمایش قرار گرفته است.

ما سال‌های زیادی با زمانی که واقعا بتوانیم از خودروها خودکار استفاده کنیم، فاصله داریم، اما گمان می‌رود که این خودروها بتوانند مانند اینترنت، در زندگی ما تحول ایجاد کنند. رانندگان روباتی می‌توانند از انسان‌های سریع‌تر عکس‌العمل نشان بدهند، آنها دید 360 درجه دارند، حواسشان پرت نمی‌شود، خواب‌آلوده نمی‌شوند و الکل هم مصرف نمی‌کنند. در سال 2008، بیش از 37 هزار نفر در ایالات متحده در جریان تصادفات کشته شدند. کارشناسان عقیده دارند که استفاده از فناوری می‌تواند ظرفیت جاده‌ها را دو برابر کند، چرا که خودروها در عین رعایت ایمنی می‌توانند در فاصله نزدیک‌تری از هم حرکت کنند. این خودروهای رویایی می‌توانند سبک‌بال‌تر حرکت کنند و در مصرف سوخت هم صرفه‌جویی کنند.

اما مسلم است که برای اینکه بتوانیم جان و مال خودمان را دراختیار این سامانه های هوشمند بگذاریم، این سامانه‌های باید نسبت به سیستم‌های کامپیوتری کنونی که در مواردی «کرش» می‌کنند یا با ویروس‌ها و قارچ‌ها آلوده می‌شوند، قابل اعتمادتر شوند.

گوگل با این پروژه جاه‌‌طلبانه‌ و انقلابی‌اش، تا حدی از پروژه‌های اصلی شرکت‌های «سیلیکون ولی» که این روزها بیشتر در زمینه شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های دیجیتال است، فاصله گرفته است.

خودروی تویوتای پریوس گوگل، مجهز به حس‌گرها و برنامه راهبری به واسطه GPS ‌است. به خودرو نقشه دقیقی از وضعیت آب و هوا هم داده می‌شود.

کریستوفر اورمسان – یک دانشمند علوم روباتیک از دانشگاه کارنیگی ملون- شخصی است که درخودرو می‌نشنید و بر کار خودرو نظارت می‌کند، او او تنها دوبار مجبور به مداخله در کار سیستم خودکار رانندگی شده است: یک بار وقتی بود که دوچرخه‌سواری چراغ قرمز را رد کرده بود و بار دیگر وقتی بود که خودرویی ناگهان در جلوی ماشین او توقف کرده بود و برای ورود به یک پارکینگ، دنده عقب رفته بود. البته در هر دو بار به نظر می‌رسید سیستم خودکار بتواند از پس موقعیت غیرمترقبه برآید.

گوگل با این پروژه نشان داد که هنوز شرکت جوانی است که هوش قمار فناوری و سودای وارد شدن به حیطه‌های دیگر را دارد. اما حتی خوشبین‌ترین کارشناسان‌ هم تخمین می‌زنند تا عرضه مدل تجاری خودروهای خودکار، دست کم هشت سال فاصله داشته باشیم.

آینده‌ای را تصور کنید که گوگل درست مثل امروز که سیستم عامل موبایل اندرویید را به سازندگان گوشی‌های موبایل می‌فروشد، فناوری راهبری خودکار و همچنین اطلاعات مروبط به جاده‌ها و سرویس‌های راهبری را بفروشد!

اما در عین حال از هم‌اکنون ادم به این فکر می‌افتد که در صورتی که در آینده تصادفی رخ بدهد، چه کسی باید پاسخگو باشد، آدمی که در خودرو نشسته یا سازنده نرم‌افزار؟! حتی هم‌اکنون هم حرکت آزمایشی خوذروهای گوگل خالی از اشکالات قانونی نیست، اما از آنجا که در این خودروها همواره راننده‌ای حضور دارد که می‌تواند اشتباهات هوش مصنوعی را اصلاح کند، با قوانین رانندگی کالیفرنیا مغایرتی پیش نیامده است.

منبع: نیویورک تایمز