سوختگی‌ها و اشکال لیچنبرگ
گاهی وقتی جریان الکتریسیته روی اجسام نارسانا تخلیه شود، به صورت شاخه شاخه مسیر خود را طی می‌کند.
نخستین بار یک فیزیکدان آلمانی به نان گئورک کریستوف لپچنبرگ، متوجه این پدیده شد، او در سال 1777 میلادی، یک منبع تولید الکتریسیته ساکن ساخت و وقتی الکتریسیته تولیدشده را را روی سطح یک جسم نارسانا تخلیه کرد، متوجه شد الکتریسیته به صورت زیبایی، به شکل شاخه شاخه تخلیه شده است، او توانست با فشردن یک صفحه کاغذ روی جسم عایق، این شکل را ثبت کند و این آزمایش سرآغازی شد برای فیزیک پلاسما.
جالب است که اشکال «لیچنبرگ»، شباهت زیادی به فرکتال‌ها دارند.
اشکال لیچنبرگ دوبعدی را می‌توان با قرار دادن یک سوزن نوک‌تیز روی طح یک صفحه از جنس رزین، ابونایت یا شیشه، ایچاد کرد، وقتی الکتریسیته ساکن تخیله شود، این اشکال ایجاد می‌شوند و با پاشیدن مخلوطی از سولفور و اکسید مس، می‌توان آن را ثبت کرد.
اما اشکال لیچنبرگ، فقط دوبعدی نیستند و می‌توان آنها را به صورت سه‌بعدی هم ایجاد کرد، برای درست کردن نسخه سه‌بعدی این اشکال از ماده اکریلیک یا شیشه استفاده می‌شود، اگر با استفاده از یک شتاب‌دهنده الکترون، الکترون‌های پرسرعت را به درون این مواد هدایت کنیم، این اشکال به صورت سه‌بعدی ایجاد می‌شوند.
اما جالب است که گاهی اشکال لینچنبرگ روی بدن کسانی که که رعد به آنها برخورد می‌کند، هم تشکیل می‌شود! تصور می‌شود که پاره شدن مویرگ‌های زیر سطح پوست باعث ایجاد این اشکال در بدن قربانیان می‌شوند.
ویژه‌‌نامه خلاقیت و اندیشه متفاوت «یک پزشک» را دنبال کنید.
وای چقدر زیبا بود… 🙂
البته یک نمونه دیگه از اون رو وقتی رعد و برق میزنه میشه دید.
اثر یونیزه شدن مولکول‌های هوا برای کسری از ثانیه در جو باقی میمونه و ما کاملاً میتونیم ببینیم که رعد و برق بصورت شاخه‌شاخه شده در هوا نفوذ کرده و بار الکتریکی اون به زمین منتقل شده 😉
به جز اون دو تا عکس آخر که رو تن آدما بود بقیه قشنگ بودن! ولی یه سوال این کشف کاربرد علمی هم داره؟ فیزیک پلاسما چیه؟
برای من خیلی جالب بود.
ما توی رشتمون دقیقاً شکل های همین جوری داریم. اول فکر کردم هموناست.
تصاویر هوایی یا ماهواره ای رودخانه ها دقیقاً همین شکلی اند. البته به وسط نمیرن، چون رودخانه طولی امتداد داره و نقطه ای نیست.