دانشمندان ژاپنی و عینک‌های ضد تشخیص چهره
کسانی که نسبت به امنیت و حفظ حریم شخصی در دنیای آنلاین حساسیت بیشتری دارند به زودی وسیله‌ای دیگر برای حمایت از خود در اختیار خواهند داشت. دو دانشمند ژاپنی عینکی ساخته‌اند که بدون ایجاد مزاحمت برای دید فرد، در کار سیستم‌ها و نرم‌افزارهای تشخیص چهره اختلال ایجاد می‌کند. ایسائو اچی‌زن (Isao Echizen) یکی از اساتید موسسه ملی انفورماتیک توکیو به کمک استاد دیگری از دانشگاه Kogakuin به نام سی‌چی گوشی (Seiichi Gohshi) عینکی ساخته‌اند که مانع کار سیستم تشخیص چهره موتورهای جست‌وجوی اینترنتی و شبکه‌های اجتماعی می‌شود.
این دستگاه به تعدادی منبع نوری نزدیک به مادون قرمز مجهز است که نشانه‌های به کار رفته در تشخیص چهره را بهم می‌ریزند و در عین حال مانع از دید کاربر نمی‌شوند. (این عینک در دید مخاطبین نیز تاثیری ندارد چرا که چشم غیرمسلح انسان قادر به تشخیص این طیف نوری نیست. برای مشاهده نمونه‌ای ساده از این نورها، دوربین موبایل خود را به سمت قسمت فرستنده کنترل تلویزیون بگیرید و کلیدی را فشار دهید!) در نسخه فعلی نیروی مورد نیاز این منابع نوری از باتری‌ای که در جیب کاربر است تامین می‌شود، اما سازندگان اعلام کرده‌اند که در حال کار بر روی نمونه‌ای هستند که نیازی به باتری جداگانه نداشته باشد. از هم‌اکنون برخی از شرکت‌ها آمادگی خود را برای تولید انبوه این عینک‌ها اعلام کرده‌اند و به نظر می‌رسد در زمان عرضه قیمت این عینک‌ها بسیار مناسب و در حدود ۱ دلار باشد.
به گفته اچی‌زن، هدف اصلی از ساخت این عینک‌ها ممانعت از تجاوز به حریم شخصی سوژه‌های عکس‌ها اعلام شده است. سوژه‌های عکس‌هایی که به صورت مخفیانه گرفته می‌شوند یا به صورت اتفاقی در میدان دید دوربین‌ها قرار می‌گیرند. اچی‌زن زمانی تصمیم به اختراع این وسیله گرفت که متوجه شد فناوری تشخیص چهره گوگل می‌تواند چهره اشخاص را حتی هنگام استفاده از ۵ مدل مختلف عینک آفتابی تشخیص دهد!
فناوری‌های تشخیص چهره در سیستم‌های قضایی و همین‌طور موتورهای جست‌وجو و شبکه‌های اجتماعی کاربرد زیادی پیدا کرده‌اند. حتی فروشگاه‌ها هم از این فناوری برای جمع‌آوری داده‌های آماری و بازاریابی بهتر استفاده می‌کنند.
منبع (+)
پی‌نوشت: این عینک‌ها شاید برای ساکنان شهری مانند لندن هم که به پایتخت دوربین‌های نظارتی تبدیل شده است مفید باشد.
ساختنش آسونه، فقط شکل ضاهریش مناسب نیست. به نظرم همین شکل ضاهری و نیازمندیش به باتری و غیر قابل استفاده بودن توسط افراد عینکی یک مقدار در جا افتادنش تاثیرگذاره…
یا شاید هم ظاهر 😀
نور مادون قرمز هم نمیخواست
همون عینک انقدر بزرگ هست که نذاره طرف شناخته بشه
😀
مسلم هست که اندازه و ظاهر عینک اینطور نمی‌مونه و این فقط برای آزمایش هست. مثلاً گوگل گلس هم اگر مدل‌های ابتدایی‌اش دیده بشه هیچ کس نظر مثبتی راجع بهش نمی‌ده. البته من فکر میکنم خیلی راحت بتونند با استفاده از فیلترها یا نرم‌افزارها بر روی دوربین‌ها، طیف مادون قرمز این عینک رو حذف کنند و به نظرم این ایده سریع با شکست مواجه می‌شه. شاید روش‌هایی دیگر ابداع بشه که چهره رو رنگی کنند اما افراد نتونند اون رنگ‌ها رو ببینند. شاید هم زمانی فرا برسه که بتونیم روش انعکاس فوتون از سطوح کوانتومی رو عملی کنیم و اون وقت تئوری مرد نامرئی رنگ واقعیت به خودش بگیره.
فکر میکنم جای کاره زیادی داره مخصوصا از لحاظ ظاهری
دیگه عینک ب هین بزرگی مادون قرمز میخواد چیکار
خوده عینک کفایت میکنه