ولفنشتاین در طرابلس: چگونه گیم‌ها، لیبیایی‌ها را به جامعه جهانی نزدیک می‌کنند
ماه اکتبر پیش، در همان زمانی که مجلس لیبی درگیر انتخاب نخست‌وزیر و در جستجوی قاتلان سفیر آمریکا بود، پنجاه شصت جوان در طرابلس به کلی دغدغه‌ای دیگر داشتند، آنها در سالنی در نخستین دوره مسابقات انتخابی بازی‌های الکترونیک شرکت کرده بودند.
روی صحنه، میزهایی بود که روی هر یک مانتیورها و پلی‌استیشنی بود. روی وایت‌بردی که روی دیوار بود، نمودار درختی بازی‌ها رسم شده بود.
شش مرد که جین‌های تیره و تی‌شرت‌های پولوی مشکی به تن کرده بودند،با عجله مشغول سازمان‌دهنی بازی‌ها بودند، برای اولین بار بود که آنها همچنین تجربه‌ای می‌کردند و از جدول زمانی عقب افتاده بودند.
روی پیراهن این مردان در کلمه اختصاری TESCA (اتحادیه باشگاه‌های ورزش‌های الکتورنیک طرابلس) نقش بسته بود، یکی از آنها میکروفن‌ها را آزمایش کرد: بسم الله الرحمن الرحیم.
راه‌های زیادی برای خارج کردن کشورهایی مثل لیبی از انزوا وجود دارد: تجارت و داد و ستد، مبادلات فرهنگی، گردشگری. اما یک راه هم می‌تواند گیم‌های رقابتی آنلاین باشد.
یکی از مؤسسان TESCA به نام حسن دربیکا که یک دانشجوی پزشکی است در این مورد می‌گوید که بیشتر مردم لیبی عملا، بخت تعامل با دیگر ملیت‌ها را ندارند، اما گیم می‌تواند نقش یک پل را بازی کند.
او دوران کودکی‌اش را بیرون از میهنش در فرانسه سپری کرد، آن زمان پدر او مشغول گذراندن دوره تخصص جراحی بود، در 12 سالگی او به لیبی بازگشت، در این زمان او به صورت خودآموز کار با کامپیوتر را فراگرفت و در گیم‌نت‌ها وقت می‌گذارند. تا اینکه در بازی‌هایی مثل هاف لایف، کانتر استرایک، Soldier of Fortune، ولفنشتاین، Call of Duty، مدال افتخار، کوییک، دوم و World of Warcraft ماهر شد.
هر کافه‌ای یک تیم داشت، آنها آخر هفته‌ها با هم بازی می‌کردند. در میان آنها بازیکنان بسیار ماهری وجود داشت، آما در آن زمان آنها نمی‌دانستند که در اروپا و آمریکا، بازیکنانی در سطح حرفه‌ای هم وجود دارند.
یک بار بعد از یک دوره بازی‌های انتخابی، حسن با عده‌ای دیگر به فرانسه رفتند، اما در آنجا از بازیکنان ماهر فرانسوی که امکانات خیلی خوبی داشتند شکست خوردند. در بازگشت آنها تصمیم گرفتند که تشکیلاتی برای بازی‌های کامپیوتری راه‌اندازی کنند، با اینکه دولت وقت لیبی در ابتدا ابراز علاقه کرد، اما در نهایت محدودیت‌هایی که پیش پای بازیکنان گذاشت، باعث شد که هیچگاه لیگ بازی‌های کامپیوتری شکل نگیرد، این وضعیت تا آگوست سال 2011 و سقوط معمر قذافی ادامه داشت.
در جهان، پنج شش مسابقه معتبر بین‌المللی برگزار می‌شود، ESWC یکی از بزرگ‌ترین این مسابقات است. سال پیش حسن یه همراه بازیکن دیگی به لایاس، نماینده لیبی در این بازی‌ها بودند و در قسمت فیفا 13 و Starcraft II شرکت کردند.
یکی از دردسرهای گیمرهای لیبیایی، سرعت پایین اینترنت است، بیشتر اینترنت لیبی از طریق خطوط تلفن قدیمی تأمین می‌شود و با چنین اینترنتی نمی‌شود به صورت آنلاین مثلا کانتراسترایک تمرین کرد.
مشکلات امنیتی و کاغذبازی‌های رایج در لیبی احتمالا باعث خواهند شد که تا چند سال آینده شبکه‌های بی‌سیم و کابل‌های نوری نصب نشوند.
حمزه مهانی، که یکی از منتخبان لیبی در قسمت فیفا است، می‌گوید که ما برای برد بازی نمی‌کنیم، ما بازی می‌کنیم تا بازیکنانی برای افتخارآفرینی برای لیبی انتخاب شوند.
حمزه یکی از فعالین ضد رژیم قذافی بوده است، پلیس پدر او را دستگیر کرد تا او مجبور شود خودش را تسلیم کند. او یک ماه را در زندان گذارند و خوش‌شانس بود که زنده ماند.
خوب. حالا که چی؟؟