تولید گرافین، تجربه جدید نوکیا

نوکیا شرکتی است که برای بسیاری از ما به نامی نوستالژیک تبدیل شده است. غالب هم سن و سالهای ما نخستین تجربههای استفاده از تلفن همراهشان با گوشیهای این شرکت فنلاندی گره خورده است. بیتوجهی به جریانهای روز دنیا و عقب ماندن از قافله «اسمارتها» باعث شد که این «زمانی بزرگترین تولیدکننده» گوشی دنیا، بازار را به اپل و رقیبی کرهای به نام سامسونگ ببازد و سیمبین بیچاره را هم نابود کند. نوکیا وقتی به هوش آمد که دیگر دیر شده بود.
نوکیا برای جبران این خسارت، داراییهایش را فروخت، پروژههایش را نیمهکاره رها کرد و در نهایت دو دستی خود را تقدیم مایکروسافت کرد. اما شاید مادهای جادویی به نام گرافین بتواند در صنعتی متفاوت به کمک نوکیا آمده و شرکت را نه در حوزه تجهیزات همراه که در حوزه تولید سختافزار و صنایع نیمه رساناها دوباره به سوددهی و دوران اوج بازگرداند. نوکیا؛ این غول سابق مخابراتی فنلاند، آماده تولید گرافین (Graphene) شده است. گرافین «ابر-ماده»ای است که میتواند قویترین ماده جهان باشد. این امر به لطف کمکی 1.35 میلیارد دلاری ممکن شده است که توسط اتحادیه اروپا به نوکیا اختصاص یافته است.
این بودجه از سوی برنامه فناوریهای در حال ظهور و آینده اتحادیه اروپا (FET سرنام Future and Emerging Technologies) به نوکیا داده شده است. ماموریت این نهاد اینگونه تعریف شده است: «توسعه و ترویج تحقیقات با ریسک بالا و تعدیل آثار محصولاتی است که آثار اجتماعی یا فناورانه شدیدی دارند.»
نوکیا بخشی از کنسرسیوم پیشتازان گرافین است. این گروه که شامل تعدادی از رهبران صنایع است «در پی بهبود بخشیدن جهان به کمک گرافین است.» گرافین بسیار نازک (با ضخامت تنها یک اتم) است و نوکیا ادعا میکند که 300 بار از فولاد مقاومتر است. بنا بر ادعای مطرح شده توسط نوکیا، سبکترین مادهای است که ذاتا رسانای جریان الکتریسیته است.
هنری تیری (Henry Tirri) مدیر ارشد فناوری نوکیا، گفته است که شرکت متبوعاش سابقهای طولانی در این کار دارد. او میگوید: «در واقع شرکت ما کار بر روی گرافین را از سال 2006 شروع کرده است. از آن زمان توانستهایم زمینههای متفاوتی در حوزه محاسبات مدرن را که قادرند از این ماده بهره ببرند، مشخص کنیم.» او همچنین تاکید کرده است که تحقیقاتی که این بودجه را مصرف خواهند کرد از اهمیت فوقالعادهای برخوردار هستند. او در اینباره گفته است: «ما کارهای بسیار امیدبخشی را به انجام رساندهایم، اما من فکر میکنم هنوز بزرگترین نوآوریها در راهند و باید کشف شوند.»
بودجه سنگین اتحادیه اروپا برای سرمایهگذاری در کنسرسیوم گرافین، در طی 10 سال تخصیص داده شده است. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره گرافین و استفادههای تجاری آن، میتوانید از ویدیوی زیر استفاده کنید.
منبع (+)
پینوشت: نظر و شاید بهتر باشد بگوییم احساس شما نسبت به نوکیا چیست؟ دوست دارید باز هم همان غول سابق شود؟ یا قدرتمند شدن آن به شیوهای متفاوت را میپسندید؟
این نوشتهها را هم بخوانید
ممنون جناب شریف پور ، بیشتر به اینده گرافین خوش بین هستم تا نوکیا ، امیدوارم این ماده هر چه زود تر تجاری شده و محدودیت های موجود را بشکند…
نمی دونم چرا و لی احساس می کنم نوکیا به زودی به روز های اوج خودش برمی گرده
من که دوست دارم. چون نوکیا رو نماد استحکام و دوام و کیفیت می دونم. حداقل اون کیفیتی که مدعی هست رو من تو گوشی هاش دیدم.
گرافین چی هست حالا؟
من نمی دونم که نوکیا به چه شرایطی برمیگیرده اما این برام همیشه سوال بوده که :
چرا نوکیا با گوگل و اندروید همکاری نکرد؟ و اگه قصدش از این کار خودکفا بودن و کار بر روی سیمبین بود پس چرا خودشو دو دستی به مایکروسافت تقدیم کرد؟!
خواهشا اگه میشه از دلایلی بنویسین که نوکیا به خاطر اونا با گوگل همکاری نکرد. چون این همیشه برای من یه سوال بوده. و هیچ وقت از این استراتژی نوکیا سر در نیاوردم.
با تشکر .
در ضمن یادم رفت بگم که اگه گرافن بتونه از فاز تئوری وارد فاز تجاری بشه دنیای پردازش در گجتها به شدت دچار تحول میشه به گونه ای که اصلا قابل مقایسه با پردازنده های سیلیکونی نیست.
گرچه شاید سرو صدای زیادی در بیاره ولی بعد از چند ماه شرکت های دیگه هم به این فناوری دست پیدا میکنند و دوباره نوکیا سقوط می کنه
سلام، اون عکس از گوشی های قدیمی نوکیا رو که گذاشتین داغ دل من رو تازه کرد، من هنوز که هنوزه چشم پی 8110 نوکیاست!
خبر تولید یک چنین ماده ای واقعا من رو سر حال آورد ولی شخصا اینکه نوکیا چه کاری انجام میده برای من اهمیت نداره.
و این هم اضافه کنم که دیگه داریم وارد خطوط مرزی تکنولوژی میشیم، یعنی جایی که فراتر از اون نمیشه رفت!
سلام، من یکی از همون ریدر های خاموشم به قول دکتر!
گرافن (معمولا به این نام شناخته میشه) لایه های کربن دو بعدی هستن که جایگزین ترانزیستور های فعلی میشن. دلیل اهمیت زیادشون هم میزان رسانایی یا ضریب هدایت اونهاست و محکم بودن عین فولاد فقط یه جمله تا ثیر گذاره. نوبل فیزیک پارسال هم به دو دانشمند که رو این زمینه کار کردن داده شد. دو دلیلی که میشه برای جایگزینی این ماده با ترانزیستور های سیلیکونی الان آورد هزینه ی نهایی تمام شده پایین و فرکانس کاری زیاد اوناست. نمونه های آزمایشگاهی زیادی ازش ساخته شده که میشه به نمونه ی ساخته شده توسط IBM با فرکانسی در حدود یک تراهرتز اشاره کرد.