داستان عکس مشهوری که از انفجار شاتل کلمبیا گرفته شد
ما گاهی یادمان میرود که در عرض یک دهه اخیر، شاهد چه تحولاتی در فناوری بودهایم، ما در دنیایی زندگی میکنیم که گرفتن عکسهایی با وضوح 8 مگاپیکسل و اشتراک بیدرنگ آنها در شبکههای اجتماعی، یک چیز پیش و پا افتاده شده است و روزنامهنگاری شهروندی هم، چیزی هادی است.
اما یک دهه پیش این طور نبود، چند روز پیش مصادف بود با دهمین سال انفجار شاتل کلمبیا.
یکی از عکسهای مشهوری که از انفجار این فضاپیما گرفته شد، عکسی بود که یک عکاس آماتور به نام دکتر اسکات لیبرمن گرفته بود.
لیبرمن یک متخصص قلب است، او در آن زمان تازه یک دوربین یعنی دوربین Canon EOS-D60 را سفارش داده بود. در آن زمان این دوربین بسیار گران بود و خرید آن از عهده هر کسی برنمیآمد، لیرمن دوربین را از کانادا سفارش داده بود، چون در آمریکا نتوانسته بود دوربین را تهیه کند. این دوربین 6.3 مگاپیکسلی بود.
عکسی که او گرفت بسیار تأثیرگذار بود، او فایل عکس را مستقیما به دفتر یک روزنامه برد، عکس به سرعت تصویر صفحه اول حدود 100 نشریه از جمله تایم و «پاریس مچ» شد.
در آن زمان هنوز عکاسی دیجیتال به اندازه الان پایههای خود را مستحکم نکرده بود و عکاسان خبری با شک و تردید به آن مینگریستند، اما همین عکس که تبدیل به یکی از عکسها برتر سال شد، تا حد زیادی این تردیدها را کاهش داد.
دکتر لیبرمن حالا در کنار حرفه پزشکی به عکاسی حرفهای میپردازد و به عنوان یک واسطه اتصال و عقد قرارداد با عکاسان و مؤسسات عکاسی مستقل عمل میکند.
یکی از رویدادهای مورد علاقه او در عکاسی مراسم پرتاب و به زمین نشستن شاتلها بود. عکس دیگری هم از او مشهور است، عکسی که در سال 2006 از شاتل دیسکاوری گرفت و در آن سایه شاتل در نور صبحگاهی به زیبایی مشخص است.
و شاتل! چقدر این پیچیده ترین ماشین ساخته بشریت از عصر خودش جلوتره انگار ،گویی از دل سریال های پرطرفدار علمی تخیلی آمده بیرون، چقدر نگاه کردن به فرودش حس ساینس فیکشن رو در آدم قلقلک می ده، چقدر نماهای اتصالش به میر و ایستگاه بین الملل نفس گیره…
هرچی استدلال اقتصادی می شه که فضاپیما های یکبار مصرف به صرفه ترند، آدم دلش برای Spaceplane غنج می ره.
شاتل همیشه برای من یه مورد خاص بوده
مثل کنکورد
مثل هابل
چیزهایی که خاص هستند
فک کنم به خاطر وجود یک نشت در سیستم سوخت رسانی این انفجار اتفاق افتاد.
سلام.
شاتل چلنجر بود که به خاطر نقص در سیستم سوختش، چند ثانیه پس از پرتاب، با تمام مخزن سوختش منفجر شد.
اما شاتل کلمبیا، موقع پرتاب، یه قطعه از مخزن سوخت افتاد روی کف شاتل و یه قطعه از سپر عایق حرارتی کف شاتل رو کند. موقع پرتاب و مأموریت فضایی مشکلی پیش نیومد و هیچ کس هم نفهمید، بعد توی برگشت، همون قسمت شاتل از شدت حرارت ذوب شد و باعث منهدم شدن کل شاتل شد.
هر شیئ گردانی حول زمین سرعتی حدود 28 هزار کیلومتر بر ساعت داره تا در مدارش بمونه. وقتی شاتل میاد وارد جو بشه، اوّلش سرعتش همینقدره تا کم کم کم بشه. حرارت بسیار بالا میره و عایقها باید درست باشند.
بعد از انفجارش، وقتی فیلم پرتابش رو نگاه کردن، دیدن اون قطعه سقوط کرده و یه تکه از شاتل رو کنده.