چه می‌شود، اگر یک شهاب‌سنگ به تهران برخورد کند؟
حتما تا حالا خبر برخورد یک شهاب‌سنگ به زمین در روسیه را شنیده‌اید یا خوانده‌اید.
«روز جمعه ۲۷ بهمن، منابع خبری روسیه گزارش کردند که برخورد یک شهاب‌سنگ بزرگ به زمین در منطقه اورال واقع در مرکز روسیه، بیش از نهصد نفر را زخمی کرده و به تعدادی ساختمان آسیب رسانده است. اکثر حادثه‌دیدگان در اثر اصابت قطعات شیشه و مصالح ساختمانی زخم سطحی برداشته اند اما چند نفر به خاطر جراحت جدی تر در ناحیه سر تحت درمان قرار گرفته‌اند. ساکنان محلی گفته‌اند که این شهاب سنگ را دیده‌اند که “مانند یک گلوله بزرگ آتش” در آسمان فراز شهر یکاترینبورگ ظاهر شد و پس از مدتی، با صدایی مهیب به زمین برخورد کرد.»
در عین حال سیارک 2012 DA14 هم از فاصله 17 هزار مایلی زمین عبور کرد، این فاصله کمتر از فاصله بعضی از ماهواره‌های هواشناسی است. از سال‌های دهه 1990، چنین عبور نزدیکی، سابقه نداشت. قطر این سیارک حدود 50 متر بود.
اخطار و خطر سوء تعبیر: در حال حاضر هیچ خطری تهران یا شهرهای دیگر دنیا را تهدید نمی‌کند. این پست صرفا برای برآورد میزان آسیبی که ممکن است برخورد یک شهاب‌سنگ یا سیارک در پی داشته باشد، نوشته شده است.
اما یک ابزار اینترنتی می‌تواند به شما برآوردی از میزان آسیبی که یک برخورد سیارکی می‌تواند در برداشته باشد، ارائه کند.
این ابزار اینترنتی با استفاده از اطلاعات سرویس‌های نقشه گوگل، یک شبیه‌سازی از میزان آسیب به دست می‌دهد.
البته عوامل زیادی در میزان انرژی آزاد شده و تخریب مؤثر هستند:
– اندازه شهاب‌سنگ یا سیارک
– چگالی آن
– سرعت برخورد
– زاویه برخورد
– چگالی منطقه برخورد
بنابراین این ابزار آنلاین، خیلی ساده و سرانگشتی میزان تخریب را به شما نشان می‌دهد.
اگر اندازه سیارک کوچک باشد، یعنی اندازه‌اش فقط یه اندازه یک اتوبوس باشد، همه افرادی که در منطقه نارنجی هستند، کشته می‌شوند، در دایره بزرگ‌تر هم تخریب ساختمان‌ها رخ می‌دهد. چنین برخوردهایی هر هزار سال رخ می‌دهند.
اگر سیارک، به اندازه یک زمین فوتبال باشد، میزان تخریب بالاست، می‌بینید که در مساحت گسترده‌ای، امکان سوختگی درجه یک وجود دارد. چنین برخوردهایی هر 50 هزار سال رخ می‌دهند.
اگر سیارک بزرگ باشد و اندازه‌اش به حدود دو کیلومتر برسد و سرعتش حدود 12 کیلومتر در ثانیه باشد، متأسفانه میزان تخریب بالاست، دایره مرکزی حفره مرکزی ناشی از برخورد را نشان می‌دهد، دایره دوم سبز، منطقه‌ای را نشان می‌دهد که در ان زلزله هفت ریشتری رخ می‌دهد، در دیاره سوم، ساختمان‌های محکم هم فرو می‌ریزند. در دایره‌ای بزرگ‌تر هم آتش‌سوزی رخ می‌دهد.
به عبارتی برخورد یک سیارک بزرگ در تهران، حدود نیمی از ایران را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
اما اگر ستاره دنباله‌دار بزرگی با سرعت 50 کیلومتر در ثانیه به زمین بخورد، چه می‌شود؟ بیشتر خاورمیانه، در این صورت تحت تأثیر مستقیم قرار می‌گیرد. اما میزان گرد و غبار برخاسته، آنقدر زیاد است که مانع رسیدن نور خورشید به زمین می‌شود و سرمای شدید رخ می‌دهد. یعنی همان چیزی که نسل دایناسورها را منقرض کرد. چنین برخوردهایی هر یک میلیارد سال رخ می‌دهند.
امیدواریم در زمان زندگی‌مان شاهد هیچ برخوردی نباشیم، یا دست‌کم مثل فیلم‌های سینمایی گریزی بیابیم.
در دنیای سینما تا به حال چند فیلم مشهور در مورد خطر برخورد سیارک‌ها و شهاب‌سنگ‌ها ساخته شده است، در سال 1998، دو فیلم با نام‌های Deep Impact و آراماگدون در این مورد ساخته شد. در فیلم اول رابرت دووال و مورگان فریمن بازی می‌کردند، فیلم آرماگدون با بازی بروس ویلیس اما خیلی مشهورتر است.
در سال 1979 در دوره جنگ سرد، فیلمی به نام Meteor با بازی شان کانری و ناتالی وود با موضعی مشابه ساخته بود، در این فیلم آمریکا و شوروی برای جلوگیری از نابودی زمین با هم متحد شدند.
جالب بود 🙂
همه حالتی رو بررسی کردید، بجز حالتی که شهاب‌سنگ مورد نظر اندازه یک کف دست باشه! در اون صورت صدمه جانی (البته در درجه اول!) متوجه کسی نمیشه، ولی به این بهانه قیمت دلار و متعاقباً سایر کالاها و خدمات مرتبط و همچنین غیر مرتبط (!) بالا خواهد رفت 😀
بسیار عالی
چند روز پیش داشتم فکر می کردم یعنی ممکنه مثل زمان دایناسور ها باز یه شهاب سنگ به زمین بخوره…
اصلا من نباید فکر کنم !
——-
خدا کنه دیگه از این اتفاقا نیفته 🙁
سلام خیلی ترساننده بود آقای دکتر. ای کاش هیچ وقت رخ نده.
سلام آقای مجیدی. همیشه وقتی مطلبی را از سایت شما برای دوستانم ارسال می کنم حتما نام منبع و آدرس اتصال به منبع را در آن ذکر می کنم. امروز وقتی این نوشته شما را می خواندم؛ چند سطر اول برایم بسیار آشنا بود. کمی که دقت کردم یادم آمد این چند سطر را دیشب در سایت … خوانده بودم. برایم عجیب بود؛ به نظرم می توانستید منبع این چند سطر را در پی-نوشت این مطلب ذکر کنید.
متشکرم.
منابع نوشته‌ها همیشه ذکر می‌شوند. اما در مورد چند سطر اول، امکان لینک به علت «حساسیت‌هایی» که می‌دانید وجود ندارد. با این همه آن چند سطر را داخل گیومه می‌گذارم تا دست‌کم مشخص شود از جای دیگر برداشته شده‌اند.
سپاسگزارم.
با تشکر.
از لحاظ علمی ستاره دنباله دار درست نیست و به جای آن باید از عبارت “دنباله دار” استفاده شود.
مطلب بسیار جالبی بود . متاسفانه خواب ما بسیار سنگین تر از این است که حتی با سقوط شهاب سنگ تمام شود !
نمی دانم هنوز هم به وبلاگ من سر می زنید یا نه . من هم در مورد این موضوع مطلبی را نوشته ام که خوشحال می شوم بخوانید :
http://apupil.wordpress.com/2013/02/16/%d8%ae%d9%88%d8%a7%d8%a8%db%8c-%da%a9%d9%87-%d8%a8%d8%a7-%d8%b3%d9%82%d9%88%d8%b7-%d8%b4%d9%87%d8%a7%d8%a8-%d8%b3%d9%86%da%af-%d9%87%d9%85-%d8%aa%d9%85%d8%a7%d9%85-%d9%86%d9%85%db%8c-%d8%b4%d9%88/
یک موضوع ساده رو در نظر نگرفتین: زمین مورد نظر شما صاف و مسطح (مانند دشت و کویر) نیست! مسلما وجود سلسله جبال البرز و زاگرس و اختلاف سطح زمین از شدت تخریب به مقدار زیادی خواهد کاست (از مورد دوم به بعد)؛ اما جالب بود!
سلام
ایکاش برخورد این شهاب سنگ رو تو تهران یا ایران مقایسه نمی کردید.
مثلا می گفتید تو آمریکا یا اروپا….
ممنون از شما.
با تشکر از شما. ستاره دنباله‌دار لفظ غلطی است. تنها باید گفت دنباله‌دار.
جناب مجیدی عزیز یکجا در متن از واژه ستاره ی دنباله دار استفاده کردید که اشتباهه. ما به اونها فقط می گیم دنباله دار. این یکی از اشتباهات رایج هستش. ستاره چیزه دیگه ایه که خب به خوبی می دونین که فرقش با یک سیارک که در مداری به دور خورد می چرخه و در بازه های خاص موادش تبخیر میشه و دم زیبایی درست می کنه فرق داره.
در ضمن به فیلم هایی اشاره کردین. دید این فیلم ها خیلی هالیوودیه. در واقع منفجر کردن سیارک های متخاصم بدترین راه برای جلوگیری برخورد اون ها با زمینه. چون در اثر انفجار چنان بی نظمی ای پدید میاد که نمی شه تعیین کرد قطعات جدا شده باز به زمین برخورد می کنن یا خیر! راه های هوشمندانه تری برای جلوگیری از برخوردها پیشنهاد شده از رنگ زدن یک طرف سیارک و دریافت انرژی متفاوت از خورشید و در نتیجه انحرافش تا گسیل کردن دها(شاید صدها) فضا پیما به کنارش تا بر اساس قانون جهانی گرانش آرام آرام سیارک رو کمی از مسیرش به در کنن! استفاده از جت برای هل دادن سیارک ها. استفاده از برخورد های انحرفی(نه که نابود کنه) که ضربه ای بزنه و مسیر رو عوض کنه. اینا خیلی شدنی تر به نظر میان. شاید بشه مطلب جذابی ازشون درآورد.
در باب تکنولوژی پاپیولار هم اگه وارد شیم پیش از همه ی اینها نیازه که بتونیم اونها رو پیدا کنیم نه که یک سال مونده به ما برسن تازه ببینیمشون! برای این کار پروژه های جالبی شروع شده. مثلا اسکن هر روزه ی آسمان با سی سی دی هایی هر کودوم به قطر نیم متر(!!!) که شش تایی آسمان رو اسکن می کنن تا کم فروغ ترین نورها رو ثبت کنن. البته این هم هنوز کمه و باید سرمایه گذاری بیشتری کرد. نشونش همین مورد اخیر روسیه.
مرسی از مطالبتون. سلامت باشید.
شاید جالب باشه بدونید که کانسار سدبوری واقع در کانادا که بزرگترین کانسار نیکل و مس دنیا است در اثر برخورد یک شهاب سنگ بزرگ به وجود آمده.
مرسی جالب بودش / با این حساب تهران نابود میشه فکر کنم 😀
خیلی جالب بود – مخصوصا اون تیکه که گرد و غبار ایجاد میشه و باعث نرسیدن نور خورشید به زمین و در نتیجه سرمای شدید میشه.
مرسی
اولا که گفتنش هم آدمو می ترسونه پس هر کی اینو می خونه لازمه که زبونشو گاز بگیره.دوما اینکه یه نکته جالب:من فهمیدم تو این برخوردا چابهار امن ترین جای ایرانه چون حتی اون هاله آخریه هم بهش نمی رسه