چرا در عکس‌های قدیمی، مردم لبخند نمی‌زدند؟!

18

به هر پدیده می‌شود از زوایای مختلف نگاه کرد، وقتی ما به پرتره‌های مردم در عکس‌های قدیمی نگاه می‌کنیم، می‌توانیم تنها به اجزای صورت، پوشش و شیوه آرایش و پیرایش موها سر و صورت مردم نگاه کنیم، یا اینکه گامی هم فراتر بنهیم و چیزهایی پنهانی از آنها استخراج کنیم.

یکی از سؤالاتی که با بررسی عکس‌های قدیمی ما برای ما آشکار می‌شود این است که «تقریبا همه» در عکس‌ها، حالتی جدی و عبوس دارند و لبخند، عنصری کمیاب در همه این عکس‌هاست.

چرا چنین است، آیا در آن زمانه مد بوده که جلوی دوربین لبخند نزنند؟!

این عکس ژنرال بزرگ آمریکایی – ژنرال گوردون- است، ببینید که او چقدر جدی است:

عکس‌های قدیمی

البته یک آدم نظامی در این سمت، باید هم جدی باشد، اما توقع ما از مارک تواین با اون روحیه و با آن رمان‌ها شادی‌آورش، چیز دیگری است؟ اما او هم بسیار عبوس می‌نماید.

09-25-2013 06-18-19 PM

باز هم با من موافق نیستید، به دو عکس زیر توجه کنید، ببینید چقدر ادگار الن پو، اخمو است، حالا ممکن است بگویید که او داستان سیاه زیاد دارد و این اخم با آن روحیه سازگار است.

09-25-2013 06-18-49 PM

پس من این پرتره را هم به شما نشان می‌دهم که همه در آن قیافه جدی استاندارد دارند!

09-25-2013 06-19-04 PM

همین موضوع باعث شده است که یک فتوژورنالیست، موضوع نبود لبخند در پرتره‌های قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم را بررسی کند و به نتایجی برسد:

ساده‌ترین دلیل، دلایل تکنیکی است، نخستین عکس دنیا در سال 1826 گرفته شده، زمان نوردهی عکس 8 ساعت بود، در سال 1939، یک ابتکار باعث شد، زمان لازم برای نوردهی به 15 دقیقه کاهش یابد، اما با این پیشرفت و پیشرفت‌های بعدی، باز هم زمان نوردهی و مشکلات تکنیکی وجود داشتنند.

09-25-2013 06-19-32 PM

و بدیهی است که حفظ حالت صورت در حالت لبخند، بسیار دشوارتر از گرفتن یک حالت ثابت است. همین امروز هم هنگام ثبت عکس، خیلی موارد ما به ضرب و زور «چیز» گفتن به صورت تصنعی لبخندی می‌زنیم، حالا تصور کنید که کسی مجبور باشد، چند دقیقه لبخند را روی صورتش، بدون تغییر حفظ کند!

همه‌اش همین؟!

نه! یک دلیل جالب دیگر مشکلات بهداشت دهان و دندان مردم بود، در شرایطی که همین حالا هم وضعیت بهداشت دهان و دندان مردم در کشورهای در حال توسعه خوب نیست، و هزینه اقدامات دندانپزشکی بالاست، تصور کنید که صد – صد و پنجاه سال پیش، اوضاع به چه ترتیب بود، در آن سالیان، در بسیاری از مردم، به مجرد باز کردن دهانشان مشخص می‌شد، پس آنها ترجیح می‌دادند که با دهانی بسته و بدون لبخند عکس بگیرند.

09-25-2013 06-20-07 PM

اما دلیلی بعد شاید از همه جالب‌تر باشد:

این روزها هر ثانیه 3500 عکس در فیس‌بوک آپلود می‌شود، عکس‌های متعددی هم روانه اینستاگرام و سایت‌های اشتراک عکس دیگر می‌شود، هر کسی هم که یک گوشی هوشمند داشته باشد، یک دوربین -گرچه کم‌کیفیت- برای ثبت عکس دارد و کیفیت دوربین‌های که شهروندهای عادی در خانه‌هایشان دارند، در بسیاری اوقات از کیفیت دوربین‌های استودیوهای عکاسی دهه‌های پیش بیشتر است.

با این حساب، عکس‌هایی که از هر یک از ما به یادگار خواهد ماند بی‌شمارند، در سه چهار دهه قبل، شاید از هر فرد، حداکثر کمتر از 100 عکس باقی می‌ماند و اگر عقب‌تر برویم، تعداد عکس‌هایی که حتی از آدم‌های مشهور گرفته می‌شود، در تمام طول عمرشان شاید به بیست سی عکس می‌رسید.

با این حساب اهمیت هر عکس، بسیار بیشتر از زمان حاضر می‌شد و خود شخص و عکاس ترجیح می‌دادند که حقیقت وجودی او را ثبت کنند و نه یک حالت فیزیکی و روحی زودگذر را!

درست به همین خاطر است که مارک تواین گفته بود:

عکس یک سند مهم است، هیچ چیز احمقانه‌تر از آن نیست که برای آیندگان یک لبخند احمقانه که برای همیشه ثابت باشد، به یادگار بگذاریم.

حتی اگر به پرتره‌های نقاشی هم رجوع کنیم، می‌بینیم که لبخند چیزی است که بیشتر در چهره افراد مست، فقیر و مست و هرزه دیده می‌شود، تا شخصیت‌های مهم اجتماعی و حداکثر بتوانیم لبخندی به اسرارآمیزی لبخند مونالیزا را پیدا کنیم!

چالب است که به پرتره‌های قدیمی نگاه کنیم، می‌بینیم در معدود پرتره‌های مشهوری که لبخند، ثبت شده، یک حالت دوگانگی و تردید به چشم می‌خورد، مثلا در این پرتره مشهور که اثر آنتونلا دا مسینا است، خبرگان فن عقیده دارند که ما بیننده بین لبخند و حالت ایستای صورت سرگردان می‌ماند.

09-25-2013 06-33-27 PM

پرتره، چه در نقاشی و چه در عکاسی، مترادف با ثبت فیزیکی یک عکس نیست، آن دسته از عکاسان حرفه‌ای که پرتره می‌گیرند، با نورپردازی مناسب و القای میمیک مناسب و تکنیک‌های عکاسی می‌توانند یک عکس گویا خلق کنند که شخصیت و روحیه و حتی نیات و حالات روحی پایدار -و نه آنی او را- ثبت کند، پس طبیعی است که در دهه‌های اول پیدایش عکاسی، که عکاسی، بیشتر عکاسی پرتره بود، تا عکاسی خبری و عکاسی‌های اتفاقی، چنین هدف و سبکی بیشتر مشاهده بشود.

منابع: + و + و + و +


اگر خواننده جدید سایت «یک پزشک»  هستید!
شما در حال خواندن سایت یک پزشک (یک پزشک دات کام) به نشانی اینترنتی www.1pezeshk.com هستید. سایتی با 18 سال سابقه که برخلاف اسمش سرشار از مطالب متنوع است!
ما را رها نکنید. بسیار ممنون می‌شویم اگر:
- سایت یک پزشک رو در مرورگر خود بوک‌مارک کنید.
-مشترک فید یا RSS یک پزشک شوید.
- شبکه‌های اجتماعی ما را دنبال کنید: صفحه تلگرام - صفحه اینستاگرام ما
- برای سفارش تبلیغات ایمیل alirezamajidi در جی میل یا تلگرام تماس بگیرید.
و دیگر مطالب ما را بخوانید. مثلا:

اگر این شخصیت‌های سینمایی و تلویزیونی به صورت گربه تصور می‌شدند

این کاری است با هوش مصنوعی انجام آن نستا ساده شده است. اما به یاد دارم که در سالیان دور برای همانند نشان دادن برخی سگ‌ها با شخصیت‌ها انسانی خاص، عکاس و روتوش کار چه زحمتی کشیده بود و این سری عکس‌ها را در شماره ظاهرا نوروزی یک شماره مجله…

بوئینگ ۷۳۷ بازنشسته به ویلایی لوکس در «بالی» تبدیل شد

یک بوئینگ ۷۳۷ بازنشسته که بر روی صخره‌ای در بالی قرار گرفته، به ویلایی لوکس تبدیل شده است. شرکت Hanging Gardens قرار است در‌ آوریل این ویلا را افتتاح کند. ایده این کار زاییده فکر کارآفرینی به نام فلیکس دنیم است. دنیم در حال حاضر هتل‌های…

مجموعه‌ای از «توتورو»های دست‌ساز در ستایش نماد استودیو جیبلی

تعدادی «توتورو»ی شکم گرد نمادین در انیمه My Neighbor Totoro از استودیو جیبلی به عنوان بخشی از مجموعه وسیعی از مجموعه‌ جدید کلکسیونی است که به احترام این شرکت رویاساز ساخته شده.این مجموعه که توسط تیم‌هایی از صنعتگران همکار ناکاگاوا…

اگر در این لحظات تاریخی حساس، شخصیت‌های مهم عکس سلفی می‌گرفتند

عکس سلفی به مفهوم کنونی آن مدت یک دهه است که مرسوم شده و به مفهوم گرفتن عکس آینه‌ای یا تکنیک‌های گرفتن عکس با شاتر زمان‌دار قدمت آن به زمان عکاسی برمی‌گردد.اما تصور کنید که در این لحظات مهم تاریخی، شخصیت‌ها دست به دوربین می‌شدند و به…

روجلدهای قدیمی مجله‌های کیهان بچه‌ها

کیهان بچه‌ها مجله‌ای بود که در دوران کودکی می‌خریدیم. برای من کیهان بچه‌ها بوی نان می‌دهد! چون پدرم همیشه بعد از رفتن نانوایی؛ نان‌ها را لای مجله می‌گذاشت و وقتی به خانه می‌آمد من دوان دوان می‌رفتم و مجله را از او می‌گرفتم.منابع…

روجلدهای خاطره‌انگیز مجموعه کتاب های طلایی که کودکی‌مان را رنگی می‌کردند!

عبدالرحیم جعفری، پایه گذار انتشارات امیرکبیر و کتاب های طلایی، است. او ۱۲ آبان ۱۲۹۸ در تهران زاده شد. عبدالرحیم جعفری در سال ۱۳۲۸ انتشارات امیرکبیر را پایه گذاشت. و در سال ۱۳۴۰ انتشار مجموعه ی کتابهای طلائی را آغاز کرد. کتابهای طلایی مجموعه…
آگهی متنی در همه صفحات
دکتر فارمو / شیشه اتومبیل / نرم افزار حسابداری / خرید سیلوسایبین / هوش مصنوعی / قیمت وازلین ساج / مقاله بازار / شیشه اتومبیل / قیمت ایمپلنت دندان با بیمه /سپتیک تانک /بهترین دکتر لیپوماتیک در تهران /بهترین جراح بینی در تهران / آموزش تزریق ژل و بوتاکس / دوره های زیبایی برای مامایی / آموزش مزوتراپی، PRP و PRF /کاشت مو / مجتمع فنی تهران /قیمت روکش دندان /خدمات پرداخت ارزی نوین پرداخت / درمان طب / لیست قیمت تجهیزات پزشکی / دانلود آهنگ / سریال ایرانی کول دانلود / دانلود فیلم دوبله فارسی /داروخانه اینترنتی آرتان /اشتراك دايت /فروشگاه لوازم بهداشتی /داروخانه تینا /لیفت صورت در تهران /فروش‌ دوربین مداربسته هایک ویژن /سرور مجازی ایران /مرکز خدمات پزشکی و پرستاری در منزل درمان نو /توانی نو / ثبت برند /حمل بار دریایی از چین /سایت نوید /پزشک زنان سعادت آباد /کلاه کاسکت / لمینت متحرک دندان /فروشگاه اینترنتی زنبیل /ساعت تبلیغاتی /تجهیزات پزشکی /چاپ لیوان /خرید از آمازون /بهترین سریال های ایرانی /کاشت مو /قیمت ساک پارچه ای /تولید محتوا /دانلود نرم افزار /
18 نظرات
  1. سوران می گوید

    “اگر عقب‌تر برویم، تعداد عکس‌هایی که حتی از آدم‌های مشهور گرفته می‌شود، در تمام طول عمرشان شاید به بیست سی عکس می‌رسید”

    من بیشتر با دلیل آخری موافقم
    اینکه هر کسی نمیتونست دم به دقیقه از خودش عکس بگیره

  2. جـــــــواد می گوید

    جالب بود…

  3. گندم خانوم می گوید

    این رو الان دیدم
    http://www.isna.ir/fa/news/92070302338/چرا-در-عکس-های-قدیمی-مردم-لبخند-نمی-زدند

    دزدی به این سرعت از مطلب کامل شما حتی اسم مارک تواین رو اشتباها نوشتن آلن پو

    1. هادی می گوید

      وااااای
      چقدر متنفرم از این کپی ،پیست کردن ها و دزدیدن مطالب بدون منبع
      از طرف هر کسی هم باشه فرق نمیکنه

      1. ds می گوید

        درست بخونید نوشته:
        “به گزارش ایسنا، وبلاگ یک پزشک در مطلبی با این مقدمه نوشت…”
        اشاره کردن بنابراین مشکلی نداره

    2. سینوحه می گوید

      خط سوم که ریفرنس دادن به یک پزشک ؟

  4. maryam می گوید

    جالب بود ممنون

  5. 110 می گوید

    “خبرگان فن عقیده دارند که ما بیننده بین لبخند و حالت ایستای صورت سرگردان می‌ماند.” خبرگان در مورد نظر ما رو می گن؟ خب نظر ما که نظر ماست پس برای گفتنش نیاز به خبرگان نیست.

  6. فرشاد می گوید

    چه جالب تا حالا دقت نکرده بودم 🙂

  7. مازیار نیک بر می گوید

    علاوه بر مواردی که نام بردید، نکته جالب توجه دیگری هم وجود داشت : پس از آنکه دوربین ها نیز قادر بودند با سرعت مناسبی عکس بگیرند، همچنان لبخند زدن مقابل دوربین مرسوم نبود. چون عکس گرفتن امری جدی تلقی می شد. دوربین عکاسی در اختیار همگان نبود .و عکس گرفتن مختص عکاسان حرفه ای. ابهت داشتن مقابل دوربین با ژست های خاص آن دوران رایج ترین واکنش سوژه ها بود. تا آنکه شرکت کداک در یک آگهی برای دوربین اتوماتیک ساده و ارزان قیمتش این چنین تبلیغ کرد: “شما فقط لبخند بزنید، باقی کارها را به ما بسپارید.” ماجرا آن بود که کداک به شما دوربینی را با یک حلقه فیلم و با قیمتی پایین می فروخت. این دوربین یک اهرم برای کشیدن و یک ضامن برای فشردن داشت و کار کردن با آن خیلی ساده بود. نام این دوربین “بروانی”بود و پس از پایان کار کافی بود تا دوربین را به یکی از نمایندگی های کداک می رساندید. فیلم را برای شما ظهور می کرد، عکس ها را چاپ می کرد و مجدداً یک حلقه فیلم درون دوربین قرار میداد و دوربین را همراه با عکس های چاپ شده به آدرس شما ارسال می کرد. از این تاریخ به بعد دوربین عکاسی به وسیله ای تفننی برای همه تبدیل شد. در حالی که تا پیش از آن مردم برای عکس گرفتن به آتلیه می رفتند

  8. امین می گوید

    چه جالب
    ولی فک کنم طرز فکرشون اینجوری بوده کلا … مثلا پدر بزرگ خودمم هر موقع بخواد عکس بیگیره همین جوری ژس جدی می گیره . به منم می گه آدم تو عکس باید اخم کنه . :/

  9. امیر می گوید

    “حتی اگر به پرتره‌های نقاشی هم رجوع کنیم، می‌بینیم که لبخند چیزی است که بیشتر در چهره افراد مست، فقیر و مست و هرزه دیده می‌شود، تا شخصیت‌های مهم اجتماعی و حداکثر بتوانیم لبخندی به اسرارآمیزی لبخند مونالیزا را پیدا کنیم!”

    فکر کنم اون زمانها فقط آلبرت انیشتن خیلی به این شکل جدی عکس گرفتن پایبند نبوده
    آدم مشهور و مهمی بود ولی موقع عکس گرفتن حالت های عجیبی میگرفت (فراتر از یک لبخند)

  10. مهرداد می گوید

    http://www.seemorgh.com/culture/2083/174452.html
    آخر صفحه منبعش رو ببینید!

  11. hassan می گوید

    احتمالا 1939 در متن باید 1839 باشه.

  12. ET7 می گوید

    تو عکس 4 نفر اول ایستاده سمت چپ داره یواشکی میخنده خاکبرسر

  13. دنیا می گوید

    موضوع خیلی جالبی بودممنونم

  14. cv می گوید

    اون زمون عکس ها رسمی بودند نه مثل الان فقط برای تفریح و …

  15. سعید ایزانلو می گوید

    من با همه ی دلایلی که ذکر کردین موافقم چون هر چه به عقب بر میگردیم تعداد عکس ها کمتر میشه
    بیایید یکم به جلو بریم
    ایندگان در مورد ما چی فکر میکنن؟
    ایا اونا میگن که چرا فیلم کمتری گرفتن یا …؟

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

••4 5