استفاده هوشمندانه و خلاقانه از شبکه‌های اجتماعی: دو نوجوانی که اکانتی با نزدیک به یک میلیون دنبال‌کننده در توییتر دارند

20

برای بسیاری از ما شبکه‌های اجتماعی شاید مترادف باشند با وقت‌گذرانی، سرگرمی، لایک‌ها و کامنت‌های بی‌تأمل، از دید بعضی هم البته شبکه‌های اجتماعی مترادف هستند با تهدید.

در این میان بعضی‌ها از شبکه‌های اجتماعی به صورت هوشمندانه استفاده می‌کنند، مشترک اکانت‌هایی با محتواهای خوب می‌شوند و سعی می‌کنند افکار و دیده‌گاه‌های خود را به صورت منظم و حساب‌شده با بقیه به اشتراک بگذارند.

هر وقت صحبت از ایجاد محتوا می‌شود، بعضی از بلاگرهای قدیمی شاید با خشم به شبکه‌های اجتماعی نگاه کنند، درست است که وبلاگ هنوز بهترین ابزار برای اشتراک محتوا به صورت شخصی است، اما باید در نظر داشته باشیم که از محیط توییتر، فیس‌بوک، گوگل پلاس و اینستاگرام هم می‌شود بهترین بهره‌ها برد و جالب است که حتی گاهی در این محیط‌ها می‌شود یک شبه، راه صد ساله را پیمود.

نمونه این کار اکانت توییتر @HistoryInPics است، از اسم این اکانت برمی‌آید که مربوط به عکس‌های تاریخی است، این اکانت بیشتر از 920 هزار دنبال‌کننده دارد و تا حالا حدود 2700 توییت انجام داده است.

توییت‌های این اکانت بسیار جذابند، چرا که صاحبان این اکانت با سلیقه‌ای بسیار خوب، عکس‌ها کمتر دیده شده و جالب تاریخی را انتخاب می‌کنند و با یک خط توضیح مختصر، پست می‌کنند.

اما جالب است بدانید که صاحبان این اکانت، اعضای تحریریه یک خبرگزاری، نشریه یا سایت مشهور نیستند، صاحبان این اکانت دو نوجوان 17 و 19 ساله هستند، اولی خاویر دی پتا نام دارد که در حال حاضر در شهر کوچکی در استرالیا در شمال ملبورن زندگی می‌کند و دومی کایل کامرون است که دانشجویی در هاوایی است!

1-25-2014 9-39-56 PM
خاویر دی پتا

این دو عملا هیچگاه یکدیگر را از نزدیک ندیده‌اند و سابقه دوستی آنها برمی‌گردد به چند سال پیش، در آن زمان این دو باز هم به کمک هم در کار شبکه‌های اجتماعی بودند، آنها در آن زمان، یک کانال موفق یوتیوب داشتند و از محل آگهی گرفتن در آن پول درمی‌آوردند، بعدا آنها صفحه‌ای در فیس‌بوک با عنوان Long romantic walks to the fridge ساختند که این یکی هم موفق شد و بیشتر از 10 میلیون لایک گرفت و سپس با قیمت خوبی فروخته شد.

دی پتا حالا برای خودش یک شرکت به نام Swift Fox Labs دارد که در آن یک دو جین کارمند دارد! شرکت او هر ماه حدود 43 هزار دلار درآمد کسب می‌کند! ولی بی‌شک HistoryInPics تا موفق‌ترین محصول این دو نوجوان بوده است، هر توییت این اکانت به صورت متوسط 1600 بار ری‌توییت می‌شود و 1800 بار برگزیده favorite می‌شود.

جالب است که این اکانت، بدون کمک این موفقیت را کسب کرده است، این اکانت توسط خود توییتر برگزیده و پیشنهاد نشده است و تنها 5 درصد مشترکان آنها «بات»ها هستند.

نوع عکس‌های انتخابی و سلیقه این دو نوجوان تحسین‌برانگیز است، آنها این توانایی را دارند که علایق مخاطب عام را شناسایی کنند و در همین سمت و سو عکس توییت کنند.

تنها نقطه منفی کار آنها عدم رعایت حق کپی‌رایت آژانس‌های عکاسی و عکاسان است، اما این دو گفته‌اند که هر گاه تذکری به آنها داده شود، بلافاصله حاضر به برداشتن عکس‌ها هستند.

اما آیا این اکانت یا اکانت‌ها موفق دیگر دی پتا و کامرون، به جز مشهور کردن آنها، سود عملی هم برای آنها دارند؟

فعلا به نظر نمی‌رسد که این دو، مثلا با درج آگهی، سودی از اکانت خود ببرند، اما شاید در آینده با ساختن وب‌سایتی و سرازیر کردن، شمار زیاد مشترکان به آن سایت، آنها از محوبیت زیاد خود استفاده کنند.

در اینجا برای نمونه به بعضی از عکس‌های جالب این اکانت می‌توانید نگاه کنید:

عکسی از ادری هپبورن در سال 1960 که توسط پسرش گرفته شده است:

1-25-2014 9-42-58 PM

سال 1936- زمان جنگ‌های داخلی اسپانیا – بارسلون- کمونیست 17 ساله -مارینا جینستا:

1-25-2014 9-44-00 PM

عکس نادری از پشت‌صحنه فیلم صورت زخمی:

1-25-2014 9-44-38 PM

مردی که از تهیه ویندوز 95 سرخوش است:

1-25-2014 9-45-19 PM

سال 1969: سالوادور دالی در حال قدم زدن با مورچه‌خوارش!

1-25-2014 9-45-34 PM

دو زن بر روی یک بیل مکانیکی نشسته‌اند و به منظره شهر لوس آنجلس نگاه می‌کنند:

1-25-2014 9-46-32 PM

اینجا ورزشگاه کمپ نو است! سال1909

1-25-2014 9-48-01 PM


اما در اینجا این سؤال مطرح می‌شود که چرا کاربران شبکه‌های اجتماعی در ایران، کمتر چنین محتواسازی‌هایی می‌کنند؟

به جرأت می‌توان گفت که یک بیهودگی خاصی در کاربری ما در شبکه‌های اجتماعی به چشم می‌خورد، البته توجه داشته باشید که بیشتر کاربران شبکه‌های اجتماعی هم استفاده‌های شخصی از اکانت‌های خود دارند و به معنی واقعی کلمه محتواساز نیستند، اما همان دسته کوچک از کاربران محتواساز آنها چشم‌ها را خیره می‌کنند.

دلایل مختلفی می‌توان آورد:

– یکی از مهم‌ترین آنها این است که اصلا دستگیرمان نشده که تکلیف ما با شبکه‌های اجتماعی نیست، بالاخره از «دید رسمی» آنها به کلی نفی می‌شوند، یا می‌شود بعضی از کاربری‌ها را تأیید کرد و بقیه را نه، یا اینکه باید دید گشایشی داشت.

– دوم اینکه لازمه محتواسازی، امنیت فکری، اقتصادی و داشتن فرصت لازم برای مطالعه و وب‌گردی (آن هم با سرعت بالا) است، کسانی که وبلاگ می‌نویسند می‌دانند که عملا نوشتن هر پست خوب، لازمه صرف چند ساعت وقت برای پیدا کردن سوژه، پر و بال دادن به آن، تعدیل و اضافه کردن و بومی کردن مطلب و استفاده از تجارب نویسندگی چند ساله است.

تا چنین آرامشی وجود نداشته باشد، نباید انتظار داشت که نوع کاربری ما در شبکه‌های اجتماعی عوض شود.و

– مورد بعدی ضعف‌های آموزشی چه در نوشتن به زبان فارسی و چه در درک مطالب به زبان‌های فرنگی است و نیز ترس جامعه از خودابرازی است.

– مشکل بعدی کم بودن بعد رسانه‌ای و نیز کم بودن مخاطبان خاص در گستره وب فارسی است. یک وبلاگ‌نویس انگلیسی به صورت بالقوه می‌تواند با میلیاردها نفر ارتباط برقرار کند، در صورتی که کل گستره وب‌ فارسی ، حداکثر بیست سی ملیون نفر است و بس، که تازه بیشتر آنها مهارت‌های پایه‌ای کاربری اینترنت را ندارند.

اینترنت هنوز در عمق جان جامعه مردم کشور ما ریشه ندوانیده، و اگر کاربری‌های اداری و یا اجباری یا کاربری‌های اتفاقی و بی هدف را حذف کنیم، می‌بینیم که کل کاربران وب فارسی چندان زیاد نیستند.

سازندگان محتوا در وب فارسی، معمولا زودرنج و کم‌صبرند و وقتی تلاش چند ماهه آنها منجر به موفقیتی نشود، ترجیح خواهند داد که فعالیت‌ها خود را متوقف کنند.

– و بالاخره عامل آخر مشکل سودده نبودن، این فعالیت‌ها از نظر مالی است. در شرایطی که معروف‌ترین وب‌سایت‌ها و وبلاگ‌های ما به سختی درآمدزایی می‌کنند، نباید انتظار داشته باشید که به یک اکانت موفق در شبکه اجتماعی آگهی داده شود.


اگر خواننده جدید سایت «یک پزشک»  هستید!
شما در حال خواندن سایت یک پزشک (یک پزشک دات کام) به نشانی اینترنتی www.1pezeshk.com هستید. سایتی با 18 سال سابقه که برخلاف اسمش سرشار از مطالب متنوع است!
ما را رها نکنید. بسیار ممنون می‌شویم اگر:
- سایت یک پزشک رو در مرورگر خود بوک‌مارک کنید.
-مشترک فید یا RSS یک پزشک شوید.
- شبکه‌های اجتماعی ما را دنبال کنید: صفحه تلگرام - صفحه اینستاگرام ما
- برای سفارش تبلیغات ایمیل alirezamajidi در جی میل یا تلگرام تماس بگیرید.
و دیگر مطالب ما را بخوانید. مثلا:

رهبران شرکت‌ها و کشورها در قالب افراد بی‌خانمان- چه کسی می‌داند اگر جبر جغرافیایی و اکوسیستم نبود،…

اگر پدر زیستی استیو جابز او را در یک سناریویی تخیلی به سوریه می‌برد، استیو جابز چه سرنوشتی پیدا می‌کرد؟ یک کارمند؟ یک مدیر رده میانی؟ یکی از انبوه کشته‌های جنگ داخلی این کشور؟بدیهی است که اکوسیستم مناسب و شرایط اقتصادی و یک آبشار…

تاریخچه جذاب تلفن‌های خودرو با مرور عکس‌های قدیمی دهه 1940 تا 1980

ماشین و تلفن، زمانی دو اختراع پیشگامانه بودند. جالب است که این دو تنها یک دهه از یکدیگر جدا بودند. خودرو و تلفن به ترتیب در سال‌های 1885 و 1875 اختراع شده بودند. اما اگر فیلم‌های قدیمی را دیده باشید می‌دانید که خیلی‌ها پیش‌تر از موبایل‌های…

عکس‌های تصادفی که از شانس خوب عکاس مانند یک تابلو یا یک عکس خیلی حرفه‌ای شده‌اند

عکاس‌های حرفه‌ای گاهی ماه‌ها وقت صرف می‌کنند تا در زمان و مکان مشخصی حاضر باشند و تجهیزاتشان متناسب با نور و سرعت گذر سوژه و فاصله‌شان مناسب باشد تا یک عکس خوب بگیرند.اما گاهی شانس یا فرصت‌طلبی یا آمادگی ذهنی یک عکاس برای کادربندی مناسب…

هوش مصنوعی میدجرنی Midjourney تصور می‌کند که اساتید رشته‌های مختلف باید چه ظاهری داشته باشند؟ گالری…

کودک و نوجوان که بودم برای خودم یک پا Midjourney  بودم. کتاب‌ها را که می‌خواندم از روی توصیف چهره‌ها و مکان‌ها و اشیا تصور می‌کردم که مثلا کاپیتان نمو یا ربات آر دانیل الیواو باید چطوری باشد، فضاها را تصور می‌کردم و آب و رنگ به آنها در ذهن…

یادآوری داستان تصویر تولیدشده زنی که در اینترنت وحشت آفرید و تفسیر کنونی آن ماجرا در عصر انفجار…

او در جایی بیرون است و در جهان موازی احتمالا به کمین شما نشسته. تنها کاری که باید انجام دهید تا او را به وجود بیاورید این است که دستور درست را در یک تولید‌کننده تصویر هوش مصنوعی تایپ کنید!مانند یک طلسم دیجیتالی، کلمات شما مانند یک «ورد…

10 شهید دنیای فناوری!

هر کدام از ابزارها و دستگاه‌هایی که ما در زندگی عادی خود از آنها استفاده می‌کنیم، ثمره تلاش‌های بی‌وقفه دانشمندان و افراد زیادی بوده‌اند. اگر فداکاری، ریسک‌پذیری، شهامت و ماجراجویی این افراد نبود، ما هیچ کدام از این فناوری‌ها و ابزارها را…
آگهی متنی در همه صفحات
دکتر فارمو / شیشه اتومبیل / نرم افزار حسابداری / خرید سیلوسایبین / هوش مصنوعی / قیمت وازلین ساج / مقاله بازار / شیشه اتومبیل / قیمت ایمپلنت دندان با بیمه /سپتیک تانک /بهترین دکتر لیپوماتیک در تهران /بهترین جراح بینی در تهران / آموزش تزریق ژل و بوتاکس / دوره های زیبایی برای مامایی / آموزش مزوتراپی، PRP و PRF /کاشت مو / مجتمع فنی تهران /قیمت روکش دندان /خدمات پرداخت ارزی نوین پرداخت / درمان طب / لیست قیمت تجهیزات پزشکی / دانلود آهنگ / سریال ایرانی کول دانلود / دانلود فیلم دوبله فارسی /داروخانه اینترنتی آرتان /اشتراك دايت /فروشگاه لوازم بهداشتی /داروخانه تینا /لیفت صورت در تهران /فروش‌ دوربین مداربسته هایک ویژن /سرور مجازی ایران /مرکز خدمات پزشکی و پرستاری در منزل درمان نو /توانی نو / ثبت برند /حمل بار دریایی از چین /سایت نوید /پزشک زنان سعادت آباد /کلاه کاسکت / لمینت متحرک دندان /فروشگاه اینترنتی زنبیل /ساعت تبلیغاتی /تجهیزات پزشکی /چاپ لیوان /خرید از آمازون /بهترین سریال های ایرانی /کاشت مو /قیمت ساک پارچه ای /تولید محتوا /دانلود نرم افزار /
20 نظرات
  1. علیرضا می گوید

    با “ضعف‌های آموزشی در نوشتن به زبان فارسی” کاملا موافقم. همیشه ساعتهای انشاء برای ما زنگ تفریح بود یا تابستان خود را چگونه گذرانده اید و یا فواید گاو را بنویسید. وقتی کلاس آیلتس رتم تازه فهمیدم این زبان انگلیسی برای نوشتن و خواندن چقدر عمق و وسعت پیدا کرده است.

  2. Hamed می گوید

    من خودم شخصا توی فیس بوک یه گروه ساختم که علاوه بر مطالب و عکس های جالب روزی یک دونه اصطلاح انگلیسی یاد بدم

    اصلا نمیدونم چرا تعداد گروهم از 60 نفر بیشتر نشد

    در طرف دیگه دوستم یه گروه راه انداخت از اول تا آخر مطالب با محتوی وقت گذرونی و … راه انداخت . الان تقریبا 2 یا 3 هزار نفری توش فعالیت میکنن !!!

    به قول معروف اصن یه وضعی!!!

  3. فرشاد می گوید

    مشکل ما اینه که یک تکنولوژی جدید رو زود میگیریم بدون اینکه فرهنگ استفاده از اون رو درک کنیم. همین عامل حدود سی و اندی سال هست که داره فرهنگ ما رو نابود میکنه. حالا چی باعث شده به اینجا برسیم٬ عاقلان دانند…

  4. حسین می گوید

    واقعا کار خوبی دارین میکنید
    حرف دل مارو میزنید.
    خود من زمانی امید داشتم با تولید محتوای بی مانند(یونیک) ، میشه راهی رو باز کرد ، اما …
    در واقع ما با جنگل وب فارسی مواجه هستیم ،که هر لحظه خطر تعرض به محتوای ما وجود داره.

    امیدوارم روزی نوجوان ایرانی هم بتونه تو این محیط به چنین جایگاهی برسه .

  5. حمیدرضا می گوید

    امیدوارم یه روزی شاهد فراگیر شدن فرهنگ اینترنت توی ایران باشیم…!

  6. دکتر شهرام می گوید

    پست خوبی بود .
    تحلیل آخرتون بسیار خوب بود آقای دکتر . واقعا خوب بود !

  7. مسعود می گوید

    با این قسمت «معمولا زودرنج و کم‌صبر..» خیلی موافقم. البته گروه‌های خوبی هم مثل «پیشخوان کتاب» وجود داره که تلاش می‌کنه تا واقعا محتوی‌سازی بکنه.

  8. احسان می گوید

    من هم در یک سایت کلیپ آپلود میکنم و آمار بعضی کلیپهای تفریحیم به بالای 3000 بازدید رسیده ولی کلیپهای غیرتفریحی‌ام زیر صد بیننده تا حالا داشته!!!

    به نظرم یک علت این مشکل میتونه این باشه که اکثر کاربرهای ایرانی به اینترنت به عنوان یک ابزار تفریح نگاه میکنند! و حال و حوصله مطالب جدی و آموزشی را ندارد! که اون هم دلایل زیادی دارد از مشکلات اقتصادی تا کم ‌ارزش شدن علم در جامعه‌مان تا عادتهای بدی که آموزش و پرورش و کنکور و دانشگاه در ما نسبت به یادگیری بوجود آورده!

    من نوعی هم بعنوان کسی که میخواد محتوا تولید کنه و هیچ سود مالی این قضیه برایم نداره و فقط چند ساعتی در هفته را باید صرف این کار کنم میرم به سمتی که تقاضا براش وجود داره!

  9. احمد می گوید

    ./

    * قسمت تحلیلی آخر مطلب و اون مواردی که ذکر کردید خیلی خوب بود دکتر.

    * همین چندتا عکسی که گذاشتید نشون میده که چقدر خوب و با کیفیت کار میکنند اینا.

  10. amnhak می گوید

    یادم میاد سالهای 80 که یاهو مسنجر پاش به ایران باز شد دانشجوها کلا وقتشون رو توی روم های یاهو میگذروندن و آدمایی رو میشناختم که شب و روزشون شده بود. متاسفانه درک ما ایرانی ها از تکنولوژی ها قدری ساده است و کلا محتوا سازی در ایران طرفدار چندانی نداره. چرا که تولید محتوا به همین دلایلی که شما فرمودید برمیگرده و نباید انتظار چندانی برای تولید محتوا داشت. تا زمانی که این فرهنگ اصلاح نشه وضعیت هم به همین منوال خواهد بود و کاریش هم نمیشه کرد.

  11. پ می گوید

    یک پیج “تاریخی” ایرانی در فیس بوک هست که همین کار رو انجام می ده. تا حالا فکر می کردم که چه پیج کار درستیه! ولی حالا فهمیدم که عکس های همین اکانتی که شما گفتین رو بدون ذکر منبعش میذارن توی پیجشون. مثلا همون روزی که عکس دختر کمونیست رو گذاشتید اونا هم گذاشتن. این هم از این پیج “خلاق” ایرانی!

  12. Alireza می گوید

    ما ایرانی ها کمی هم در کارهای گروهی ناموفق هستیم

  13. مریم می گوید

    از من میشنوید مقصر اصلی آموزش و پرورش هست .بهترین دانشجویان و دانش آموزان همیشه خرخون ترین ها و کسانی بودند که خیلی همه چیز رو حفظ می کردند .خلاصه خلاقیت ، کنجکاوی و علاقه به کشف کردن در ما کشته شد به واسطه آموزش غیر اصولی و از تبعاتشم فرار از مطالعه هست.طوری که تا مجبور نباشیم مطالعه نمی کنیم.

  14. مسیح می گوید

    آقای دکتر

    نکته های بسیار دقیقی رو اشاره کردین، که نشان از این داره شما درک ژرفی نسبت به جامعه کاربری و محیط مجازی دارید.

    تمامی این نکات باید آسیب شناسی دقیق بشوند، چون هر کدام برای خودشان داستان ها دارد.

  15. شهاب الدین می گوید

    ما مردم کتاب‌خوانی هم نداریم. تفاوت فرهنگی داریم. این عکس‌ها برای خوانندگان یک پزشک جالبه اما اگر همین دو جوان در ایران به تولید محتوا می‌پرداختند قطعاً زیر سایه‌ی سنگین «پ نه پ» و … محو می‌شدند. می‌بینم که خیلی‌ها نشنال جئوگرافیک رو لایک می‌کنند که این هم از سر بیهوده گردی‌شان در فضای مجازی است. متأسف می‌شم در فضای فیس‌بوک ایرانی نفس بکشم. مدتی هست که دیگر به فیس‌بوک نمی‌روم. فلسفه‌ی عضویت من در فیس‌بوک هم دریافت خبر به روز در زمانی بود که بهترین خبرنگاران شهروندان بودند. حال که دیگر آن فضا تغییر کرده،‌ فیس‌بوک با این شیوه کاربری‌اش جز اتلافف وقت چیزی ندارد.

  16. فر می گوید

    سلام من همچین کاری توی اینستاگرام کردم چون به عکاسی و ابداعات خلاقانه علاقه دارم اما زیاد مورد توجه قرار نمیگیره عکسها ، و اگر هم تعداد لایکی بخوره از طرف کاربران خارجی هست . ایرانی ها علاقه ای به این مسائل ندارند . در عوض وقتی یک عکس غذا میزارم تعداد لایک کاربران ایرانی بیشتر میشه. متاسفانه.
    من بلاگ شما رو خیلی میپسندم و همیشه دنبال میکنم ممنون از مطالب مفیدی که میگذارید.

  17. محمد می گوید

    ما ایرانی بیشتر تو قسمت فحاشی و پارس خودروی!!! شبکه اجتماعی فعالیم 🙂

  18. علی کشفی می گوید

    به امید اون روزی که فضای مجازی بسیار شفاف تر و کارآمد تر از امروز باشه. ممنون از مطلب خوب و تحلیل جالبتون.

  19. مسلم میرزایی می گوید

    مطالعه کردن و دقت نظر چیزی است که باید در خانواده پرورش پیدا کند.ما در هنگامی که در خانه هستیم چند درصد از وقت خود را به مطالعه و صحبت درباره آن اختصاص می‌دهیم ؟

  20. محمد می گوید

    چیزی به اسم اینترنت در درجه اول در ایران وجود نداره . چه برسه به باقی ماجرا

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

••4 5