در کتابخانه شاپیروی دانشگاه میشیگان، امکانات چُرت زدن فراهم شد

مطالعه طولانی در کتابخانه‌ها کار ساده‌ای نیست، چون در بسیاری از کتابخانه‌‌هایی که ما می‌شناسیم، تنها امکانات میز و صندلی هستند. اما در بسیاری از کتابخانه‌های دنیا امکانات خوبی برای دانشجوها و پژوهشگران مهیا شده است.

بعضی از این امکانات واقعا عجیب و غریب هستند:

در کتابخانه شاپیروی دانشگاه میشیگان، ایستگاهی برای چرت زدن مهیا شده است و با قرار دادن چند تخت سفری و بالش و پتو، این امکان به دانشجوها داده می‌شود که حداکثر نیم ساعتی چرت بزنند تا تمدد اعصابی کرده باشند و بعد به ادامه مطالعه‌شان برسند.

بله، تحقیقات هم نشان می‌دهند که چرت زدن‌های کوتاه در بین ساعات طولانی مطالعه به رفع خستگی و ماندگار شدن اطلاعات در مغز کمک زیادی می‌کنند، اما بحث جالب‌تر آن است که تصور کنیم که کتابخانه‌های ما چنین چیزی را مهیا می‌کردند.

طبیعی است که آنچه به درد جماعت فرنگی با فرهنگ و عادات خاصشان می‌خورد، در جامعه ما رویکردی به کلی متفاوت پیدا کند.

خوشبختانه ما که اصولا جماعتی خواب‌زده‌ای هستیم و در حالت بیداری هم عملکرد ذهنی‌مان چندان بالا نیست. کتابخانه‌های عمومی ما هم که چندان عمومی نیستند و اصولا تا مجبور نشویم، قدم به آنها نمی‌گذاریم.

اما تصور چنین ایستگاه‌های چرتی، در کتابخانه‌های ما می‌تواند، سوژه‌ها طنزی به ذهن متبادر کند:

– لابد این ایستگاه‌ها از محبوب‌ترین قسمت‌های کتابخانه‌ها می‌شدند.

– چنان که افتد و دانی، نظارت دقیقی روی رفتار خواب‌رفتگان باید صورت می‌گرفت و یک سری پروتکل‌های انضباطی سفت و سخت نوشته می‌شد.

– خیلی‌ها هم فقط به خاطر امکان چرت زدن، عضو کتابخانه‌ها می‌شدند.