پاسخ علمی به سؤالی که خیلی کودکانه به نظر می‌رسد: چرا پاهای هشت‌پاها به هم گره نمی‌خورند؟!
هشت‌پاها، 8 پا و به عبارت صحیح‌تر «بازو» دارند که روی آنها صفحات چسبنده‌ای قرار دارند که از طریق آنها می‌توانند به هر چیزی بچسبند، اما سؤالی کودکانه و شاید احمقانه‌ای که به نظر می‌رسد، این است که چرا در طبیعت -و نه در انیمیشن‌ها- ما هشت‌پایی را ندیده‌ایم که پاهایش به هم گره خورده باشند.
جالب است بدانید که به تازگی نتیجه یک تحقیق در مجله Current Biology منتشر شده است که به همین سؤال پاسخ می‌دهد.
دو سوم کل اعصاب هشت‌پاها در مغزش قرار ندارند، بلکه در بازوهای این جانداران هستند. این اعصاب اجازه می‌دهند که هشت‌پاها بتوانند به سرعت شکل، رنگ و بافت بازوهایشان را تغییر بدهند و از طریق صفحات چسبنده به چیزهای مختلف بچسبند و مزه‌شان کنند.
هشت‌پا یک شبکه عصبی در سراسر بدنش دارد که توسط مغز کنترل می‌شود.
وقتی صفحات چسبنده بازوهای هشت‌پا با چیزی تمایش برقرار می‌کنند، رفلکس «موضعی» اتفاق می‌افتد که باعث اتصال می‌شود. در طبیعت وحشی قطع شدن بازوهای هشت‌پاها خیلی زیاد اتفاق می‌افتد، جالب است بدانید که حتی در صورت قطع شدن این بازوها، آنها توانایی حرکت و گرفتن اشیا را به مدت تقریبا یک ساعت حفظ می‌کنند!
محققانی که روی بازوهای قطع شده هشت‌پاها کار می‌کردند، متوجه شدند که صفحات چسبنده یک بازو، هیچ گاه به خود همان بازو یا یک بازوی دیگر که با پوست پوشیده شده باشد، نمی‌چسبند.
اما اگر پوست بازوی هشت‌پا برداشته شود، صفحات چسبنده می‌توانند به همان بازو یا بازوی دیگر متصل شوند.
در مرحله دیگر، محققان یک ظرف آزمایش را طوری با پوست هشت‌پا پوشاندند که نیمی از آن پوشیده و نیم دیگر برهنه بود. ضمن تحقیق پژوهشگران متوجه شدند که اگر یک بازوی هشت‌پا را به ظرف آزمایش نزدیک کنیم، بازو به قسمتی از ظرف آزمایش که با پوست پوشیده شده، نمی‌چسبد و از آن اجتناب می‌کند.
هشت‌پاها موجوداتی هستند که جانداران همنوع خود را هم می‌خورند، وقتی که یک بازوی قطع شده در جوار یک هشت‌پای سالم قرار گرفت، محققان متوجه شدند که آنها در مواردی با آنها مثل غذا رفتار می‌کنند و در موارد دیگر اصلا با آن تماس برقرار نمی‌کنند یک سر آن را در دهان می‌گذارند.
همه موارد بالا پیشنهادکننده این مطلب هستند که نوعی مکانیسم شنایی خود در هشت‌پاها وجود دارد که از تماس صفحات چسبنده به پوست خود هشت‌پا جلوگیری می‌کند. البته رفتار بعضی از هشت‌پاها نشان می‌دهد که مغز هشت‌پا می‌تواند بر این فرایند رفلکس موضعی غلبه کند.
نتایج این تحقیق می‌تواند به دانشمندان علم روباتیک در ساختن روبات‌های با فرایندهای حرکتی پیچیده‌تر کمک کند: در حال حاضر برای حرکت هر جزء حرکتی یک روبات باید محاسبات پیچیده‌ای در پردازشگرها صورت بگیرد. حالا هر چقدر روبات انگشت‌ها و بازوهای بیشتری داشته باشد، محاسبات پیچیده‌تر می‌شوند. تحقیق جدید دانشمندان را به فکر انداخته است که شاید بشود با ساده کردن فرایند، با تعبیه کردن مکانیسم تشخیصی در هر جزء حرکتی روبات‌ها، به موفقیت رسید.
هشت پا ها یکی گونه های باهوش بین حیوانات حساب میشن – شاید در حد دلفین ها و طوطی ها
وقتی عنوان رو خوندم، با خودم گفتم اصلا چرا باید گره بخورند؟!
و بعدش تازه متوجه صفحات چسبنده شدم!
جالب بود، ممنون 🙂
هر قدر بیشتر در مورد توانایی های دیگر حیوانات مطلب می خوانم بیشتر ایمان می آورم که این خلیفگی زمین و اشرفیت مخلوقات چه توهم احمقانه و خودخواهانه ایست که تا سال ها به آن «دچارمان » کرده بودند! امان از ما دوپا ها!
به نظم در مورد توانایی‌ها خودت که خلیفه‌یی چیزی نمی‌دانی. امان از توهم و خودخواهی. من عرف نفسه فقد عرف ربه …