برش‌هایی کوتاه از تاریخ – قسمت 2- سال 1487 میلادی- آزتک‌ها 20 هزار نفر را برای خدای جنگ قربانی کردند!
در بزرگترین و پربیننده‌ترین مراسم قربانی، آزتک‌ها تعداد بیست هزار نفر از مردم، در پایتخت آزتک‌ها به نام تنوکتیت لان، قلب‌های خود را به هوتزیلیو پوکتلی -خدای جنگ- تقدیم کردند.
این جشن تحت نظارت آهوتزوتل -فرمانروای آزتک‌ها- برپا شد و آنها که در دو ردیف 10 هزارنفری منتظر قربانی شدن در مسلخ ایستاده بودند، همگی از افرادی بودند که در شورش شمال اکساکا، شرکت داشته و توسط آزتک‌ها دستگیر شده بودند. آنها در دو سوی محراب و در کنار مذبح بزرگترین معبد قرار گرفته بودند تا با فرمان آهوتزوتل -پادشاه آزتک- قربانی شوند.
جلادان لباس‌های قربانیان را کنده، سینه‌های آنها را شکافته و قلب آنها را به پای خدای جنگ نثار می‌کردند و بقیه جسد آنها را هم به نذر خدای جنگ می‌سوزانیدند.
آنگاه که دسته‌ای از جلادان که خسته می‌شدند، همکاران آنها به هوتزیلو پوکتلی جای آنها را می‌گرفتند و به کشتن ادامه می‌دادند. باز هم با خروج این دسته، مشاوران آهوتزوتل به این کار مبادرت می‌ورزیدند. پس از کنار رفتن این جلادان، عده‌ای دیگر از میرغضبان برای شفائت و تسکین خدایشان و تلفیق این که این قربانیان را در راه رضایت خدایان می‌کشند، به کشتن افراد بدبخت اقدام می‌کردند.
اساسا ما انسان ها جای بازنگری داریم، همین الان هم دست کمی از اون موقع ندارن بعضی از انسان ها
20 هزار نفرو میکشندن!
عجب حیوونایی بودن اینا!
حیوان تر از اینها هم همین الان در همین منطقه دارن جولان می دن….
منطقه ی شام…
و یا حتی نزدیک تر!
این رو شنیده بودم. خیلی جالبه، این همه کشتار برای یک خدا!
سپاس
یاد فیلم Apocalypto 2006 افتادم.
مردم به خاطر مذهب چه کار هایی میکنن.
بخاطر مذهب نبوده
به اسم مذهب بوده
و به خاطر آنچه افتخار،آزادی، یا حق می نامند
بسیاری از مشکلات بدلیل آن است که انسانها بسیار علاقمند در وهله نخست اعمال خود و در وهله بعدی آسیبی که به دیگران می آورند را توجیح کنند.
متاسفانه در تاریخ ایران هم چنین ادم کشی هایی وجود داشته که البته سنت نبودند . مثل کشتن ایرانیان در روزد سیزدهم عید نوروز . به همین دلیله که سیزدهم عید نوروز همه بیرون میزن و در خونه نمیمونن .
میشه منبع بدید؟
بفرمایید . نیم میلیون ایرانی کشته شدند
http://bit.ly/1tA7h6Z
یک نوشته تاریخی باید مستند و از مغالطه و یکسونگری و توهم اندیشی به دور باشد.
ایرانیان روزهایی از هر ماه را جشن های همگانی می گرفتند.
بازمانده این روزها، چارشنبه سوران و جشن های نوروزی و سیزده به در است. تیرگان و مهرگان نیز اینگونه بوده اند.
این کار عبادتشان بود. دینشان به شادزیستی تاکید بسیار داشت. مردم همگی بیرون می آمدند و در فضاهای باز به جشن و سرود و پایکوبی می پرداختند.
حتا پس از اسلام هم شاهان و حاکمان این جشن ها را برگزار می کردند.
برای اینکه ببینی داستان کشته شدن ایرانی ها، چقدر بی پایه و وهم اندیشانه است کتابچه زیر را ببینید.
http://goo.gl/Jwxrxe
کدام ایده آلی ارزش این فرومایگی را داره؟ 100 سال تنهایی-گابریل گارسیا مارکز
جالب بود، خدا قبول کنه نذرشون رو!
پس اسپانیایی ها به گونه ای ناجی این مردم بودند.