بیماری کرون چیست؟ توضیح چگونگی تشخیص و درمان و فهرست علایم این بیماری

علت‌های بیماری کرون

–  نوعی بیماری مزمن التهابی است که دارای دوره‌های عود و خاموشی و به دنبال مواردی مانند استرس، عفونت، مصرف NSAID و ناسازگاری داروها، تشدید می‌شود.

–  این بیماری ممکن است تمام بخش‌های دستگاه گوارش از دهان تا مقعد را گرفتار کند.

– بیشتر ایلئوم گرفتار می‌شود.

– 20، موارد فقط کولون، 33% فقط ایلئوم، 45% کولون و ایلئوم و 2%، باقی مجرای گوارش (مانند دوازدهه، دهان و مری) را گرفتار می‌کند.

– اغلب، رکتوم سالم باقی می‌ماند.

–  ویژگی‌های بافت‌شناختی این عارضه عبارتند از:
– التهابِ تمام ضخامت روده در ناحیه درگیر.
– بافت طبیعی روده که توسط مناطق درگیر از یکدیگر مجزا شده‌اند «ضایعات جهش‌کننده» یا «ضایعات سنگ‌فرش‌مانند».
– گرانولوم‌های غیر کازئیفیه در یک‌سوم موارد وجود دارند.

–  الگوی بروز دوقله‌ای: شایع‌ترین سن شروع بیماری سنین 20 تا 30سالگی است. اما در بیماران مسن‌تر از 50 سال نیز شایع است.

–  زنان بیش از مردان گرفتار می‌شوند.

تشخیص‌های افتراقی بیماری کرون 

–  کولیت اولسراتیو
‌-  اسهال باکتریایی (مانند اسهال ناشی از شیگلا، سالمونلا، کامپیلوباکتر، پرسینیاوئی‌کولای)
‌-  بیماری گواشی انگلی یا ویروسی
‌-  کولیت ناشی از کلستریدیوم‌دیفیسیل
‌-  آپاندیسیت
‌-  دیورتیکولیت
‌-  ایسکمی مزانتر
‌-  سرطان کولون
‌-  سندرم روده تحریک‌پذیر
‌-  بیماری التهابی لگن
‌-  اندومتریوز
‌-  کولیت ناشی از پرتوگیری
‌-  بیماری‌های کولاژن‌واسکولار

تظاهرات، علایم و نشانه‌های بیماری کرون 

–  اسهال

–  درد کولیک شکم

–  کاهش وزن

–  تب

–  وجود توده در RLQ (که ممکن است علائم آپاندیسیت را تقلید کند) و استئاتوره در صورت درگیری وسیع ایلئوم.

–  ممکن است علائم بروز عوارض ایجاد شود.

– انسداد روده

– تشکیل فیستول

– تشکیل آبسه درون شکمی

– بیماری اطراف مقعد و رکتوم

– در صورت پرفوراسیون ممکن است پریتونیت، شوک و سپسیس ایجاد شود.

تشخیص بیماری کرون چگونه انجام می‌شود؟

–  تشخیص قطعی بیماری کرون به کمک کولونوسکوپی، عکس‌برداری از بخش فوقانی دستگاه گوارش همراه با بررسی جریان عبور مواد از روده کوچک و انمای باریوم انجام می‌گیرد.

– ممکن است در این بررسی‌ها، گره‌ای‌شکل‌شدن و سختی روده، حالت سنگ‌فرش‌مانند، وجود فیستول و تنگی دیده شود.

–  کشت مدفوع را از نظر وجود باکتری و تخم انگل و خود انگل بررسی کنید.

–  در بررسی مدفوع ممکن است لکوسیت دیده شود.

–  در رایوگرافی ساده شکم ممکن است پرفوراسیون یا انسداد مشهود باشد (هوای آزاد).

–  در سی‌تی‌اسکن شکم ممکن است هوای آزاد، آبسه، ضخامت لوپ‌های روده یا مزانتر و تشکیل فیستول مشهود باشد.

–  در CBC، ممکن است آنمی و لکوسیتوز دیده شود.

بیماری کرون چگونه درمان می‌شود؟

–  برای اصلاح دهیدراتاسیون بیمار، در صورت نیاز مایعات وریدی تجویز کنید.

–  قرار دادن لوله نازوگاستریک و قطع مصرف مواد غذایی از راه دهان ممکن است در موارد شعله‌ور شدن بیماری یا انسداد روده ضرورت یابد.

–  درمان ضد اسهال (مانند لوپرامید)

–  بیماری حاد با آمینوسالسیلات‌ها، آنتی‌بیوتیک‌ها (مترونیدازول یا سیپروفلوکساسین) و داروهای مهارکننده دستگاه ایمنی درمان می‌شود.

–  داروی اینفلیکسی‌مب (از مهارکننده‌های TNF-X) ممکن است در موارد حاد شعله‌ورشدن بیماری و شاید به عنوان درمان نگهدارنده، سودمند باشد.

–  استروئیدها، آزاتیوپرین و MP-6 اغلب در موارد متوسط تا شدید به کار می‌رود.

–  ممکن است رزکسیون ایلئوم یا کولون سودمند باشد اما بیماری به عود در اطراف ناحیه جراحی‌شده تمایل دارد.

– 50% بیماران، ظرف 5 سال به جراحی بعدی نیاز می‌یابند.

پیش‌آگهی و عوارض بیماری کرون

–  میزان عود بالاست.

–  عوارض عبارتند از: پرفوراسیون، تشکیل آبسه، انسداد فیستول (به روده، مثانه یا واژن) شقاق و آبسه اطراف مقعد، سندرم‌های سوء جذب و سرطان (روده بزرگ و کوچک)

–  نشانه‌های درگیری دیگر اعضای بدن در 10% بیماران دیده می‌شود. این اعضا عبارتند از: مفاصل (سنگ‌های صفراوی، کلانژیت‌اسکروزان اولیه، پانکراتیت)، آمبولی ریه و استخوان‌ها (استئوپروز)

–  ممکن است بیماران برای بیماریابی به کولونوسکوپی منظم نیاز داشته باشند.