انجام تله‌پاتی به کمک فناوری

اینکه بتوانیم بدون گفتار و نوشتار و انجام کاری، مستقیم و بی‌واسطه، افکار خود را به شخص دیگری منتقل کنیم، بسیار هیجان‌انگیز به نظر می‌رسد.

اما ما در اینجا نمی‌خواهیم در مورد بود یا نبود پدیده‌ای به نام تله‌پاتی صحبت کنیم، بلکه می‌خواهیم ببینیم آیا در آینده فناوری خواهد توانست که چیزی شبیه به تله‌پاتی را ممکن کند یا خیر.

سال پیش آزمایشی انجام شد که تا حدی به انجام اولیه این هدف نزدیک شده بود، در این آزمایش دانشجویی صرفا با فکر کردن در مورد تکان دادن انگشتش، البته به یاری ابزارهای فناوری موفق شد که دانشجویی در آن سوی یک کوی دانشگاهی را وادار به حرکت انگشت کند.

اما این بار کار پیچیده‌تر انجام شد و محققانی از اسپانیا، هند، فرانسه و آمریکا با کمک هم روی یک پروژه جالب کار کردند، هدف آنها این بود که یک واژه ساده را از مغز یک فرد در هند، به مغز دیگری در 8 هزار کیلومتر دورتر برسانند.

برای این کار یک دستگاه نوار مغزی یا به عبارت دقیق‌تر الکتروآنسفالوگرام، فعالیت مغزی شخص صادرکننده اندیشه را پایش کرد و متوجه کلمه‌ای که شخص در موردش فکر می‌کرد شد. بدیهی است که دستگاه نوار مغزی نمی‌تواند متوجه تک تک کلماتی که شما به آن فکر کنید، بشود. ولی می‌تواند متوجه تمرکز شما روی «دست» یا «پا» بشود.

این کلمه بعدا از طریق اینترنت به دستگاه کامپیوتری در فرانسه رسید و به یک دستگاه TMS منتقل شد. دستگاه TMS می‌تواند به صورت غیرتهاجمی، با القای میدان مغناطیسی و تحریک بخش‌های حساسی از مغز، سیگنال مورد نظر را به مغز شخص منتقل کند. از این دستگاه برای درمان کسانی که مبتلا به افسردگی شدید هستند و از درمان‌های عادی سودی نبرده‌اند، استفاده می‌شود. برخلاف دستگاه شوک مغزی، این دستگاه مشکلاتی مثل درد و ناراحتی‌های شوک را ندارد.

بله! سیگنال «دست» یا «پا» با این دستگاه TMS به مغز شخص گیرنده در فرانسه رسانیده شد.

به این ترتیب برای اولین بار یک کلمه یا دقیق‌تر بگوییم اندیشه در مورد یک کلمه، بدون استفاده از حواسی مثل دیدن و شنیدن، از مغزی به مغز دیگر انتقال یافت.

اما مسلم است که این آزمایش فاصله عظیمی با تله‌پاتی دارد. مسلما ما فعلا هیچ دستگاهی نداریم که متوجه جزئیات اندیشه‌ها ما بشود، کدام دستگاه است که بتواند متوجه اندیشه‌های انتزاعی ما بشود؟ اما سنجش احساسات به کمک دستگاه‌ها ممکن است و در آینده هم شاید بشود فرامین دقیق و ظریق حرکتی را بی‌واسطه از مغز دریافت کرد.

از سوی دیگر به فرض رمزگشایی از اندیشه، القای این اندیشه به مغز شخص گیرنده، باز هم فعلا غیرممکن است. اما شاید بشود احساسات یا اعمال حرکتی را به مغز شخص گیرنده رساند.

در آینده امید داریم که با تکمیل همین فناوری‌ها، تنها با فکر کردن، موتورهای یک ربات یا هواپیما را وادار به حرکات دلخواه کنیم یا هنرمندی را وادار به حرکات موزون دلخواه کنیم یا مثلا به صورت گروهی گیم‌ بازی کنیم، بدون اینکه نیاز به هیچ کیبورد و دسته بازی و اشاره دست یا بدنی باشد!

منبع