درد ارجاعی در بیماری‌های شکم

درد ارجاعی به شکم از قفسه سینه، ستون فقرات یا ژنیتالیا ممکن است به صورت یک مشکل تشخیصی بحث برانگیز در بیاید، زیرا بیماری‌های قسمت فوقانی حفره شکم مانند کوله سیستیت حاد یا زخم سوراخ شده، اغلب با عوارض داخل قفسه سینه همراهند.

 یک عقیده بسیار مهم ولی اغلب مورد غفلت این است که در هر بیمار دچار درد شکم، به ویژه اگر درد در قسمت فوقانی شکم باشد، باید امکان بیماری داخل قفسه سینه را مد نظر قرار داد.

پرسش‌ها و معاینات نظام‌مند با هدف شناسایی انفارکتوس میوکارد یا ریه، پنومونی، پریکاردیت یا بیماری مری ( یعنی آن دسته از بیماری‌های داخل قفسه سینه که به صورت اورژانس‌های شکمی بروز می‌کنند)، اغلب سرنخ‌هایی کافی برای اثبات تشخیص درست فراهم می‌کنند.

پلوریت دیافراگمی ناشی از پنومونی یا انفارکتوس ریه، ممکن است باعث درد در ربع فوقانی راست و درد در ناحیه بالای ترقوه شود که مورد دوم را باید از درد ارجاعی زیر کتف در اثر اتساع حاد مجار صفراوی خارج کبدی افتراق کرد.

تشخیص نهایی منشأ درد شکم ممکن است مستلزم تحت نظر قرار دادن سنجیده و با برنامه، به مدت چند ساعت باشد که در خلال آن با پرسش‌ها و معاینات مکرر بتوان به تشخیص رسید یا بررسی‌های مناسبی را پیشنهاد کرد.

درد ارجاعی با منشأ قفسه سینه اغلب با مجزا شدن همی توراکس درگیری با تأخیر تنفسی و کاهش حرکت، بیش از آنچه در بیماری داخل شکمی دیده می‌شود، همراه است. به علاوه، اسپاسم واضح عضلات شکم در اثر درد ارجاعی، در مرحله دم تنفس کاهش خواهد یافت؛ در حالی که اگر منشأ آن شکم باشد، در هر دو مرحله تنفس پایدار است. لمس روی ناحیه درد ارجاعی در شکم نیز معمولاً درد را تشدید نمی‌کند و در بسیاری از موارد عملاً به نظر می‌رسد که آن را بهبود می‌بخشد. بیماری‌های قفسه سینه و شکم به کرات همزمان وجود دارند و ممکن است افتراق آنها دشوار یا غیر ممکن باشد. برای مثال بیمار دچار بیماری شناخته شده مجاری صفراوی اغلب در طی انفارکتوس میوکارد دچار درد اپی‌گاستر است یا در بیماری که قبلاً دچار آنژین صدری بوده است، ممکن است کولیک صفراوی به پری کوردیو یا شانه چپ ارجاع شود.

درد ارجاعی از ستون فقرات که معمولاً به صورت تحت فشار قرار گرفتن یا تحریک ریشه‌های عصبی است، مشخصاً با برخی حرکات از جمله سرفه، عطسه یا کشش (Strain) تشدید می‌شود و با هیپراستزی روی درماتوم‌های درگیر همراه است. درد ارجاعی به شکم از بیضه‌ها یا سمینال وزیکل‌ها، عموماً با کمترین فشار بر روی هر یک از این اعضا تشدید می‌شود. احساس ناراحتی شکم به صورت دردی مبهم است و لوکالیزاسیون خوبی ندارد.