تبدیل تکه ای چوب به مجسمه ای تحسین برانگیز
مجسمه‌سازی، تندیسگری یا پیکرتراشی هنر ریخت دادن به اشیا است و ممکن است در هر اندازه یا با هر مصالحی انجام گیرد. البته باید توجه داشت که هر شکل دادنی را مجسمه‌سازی نمی‌گویند بلکه باید در ورای آن یک فکر، خلاقیت یا یک نوآوری وجود داشته باشد. مصریان عقیده داشتند که روح هر انسانی پس از مرگ به این جهان بر می‌گردد و برای اینکه آن روح سرگردان نشود مجسمه‌هایی از سنگ یا برنز یا چوب یا گچ می‌ساختند و در مکانهای امنی قرار می‌دادند و چون آن مجسمه‌ها کاملاً شبیه اشخاصی که مرده بودند ساخته می‌شد به عقیده آنان روح به آسانی می‌توانست در آنها جای گیرد. افزون برآن مصریان نیز خدایان خود را بصورت موجوداتی در سنگ یا برنز مجسم می‌کردند و در معابدشان قرار می‌دادند.
در ایران هم مجسمه سازی قدمت بسیاری دارد و اوج شکوفایی این هنر را هنوز هم می توان در تخت جمشید مشاهده کرد.
مجسمه هایی که در این پست با هم می بینیم توسط مجسمه ساز مشهور ژاپنی ” یوشیتوشی کانماکی ” و از جنس چوب ساخته شده اند و مطمئنا به ارزش واقعی آنها تا زمانی که مراحل ساختشان را ندیده ایم نمی توانیم پی ببریم.
در آخرین اثر هنری اش او به سراغ مجسمه ای از یک دختربچه با 12 چهره بر روی صورت رفته و از تمام مراحل کارش عکس گرفته است. در اینجا می بینیم که چطور از تکه ای چوب بی روح می توان مجسمه ای ساخت که تحسین هرکسی را بر می انگیزد.
در ادامه ی عکس ها می توانید تعدادی از اثرهای قبلی این هنرمند را هم ببینید.
واااو عالی بود واقعا هنرمنده
چه قدر ظریف و هنرمندانه.کارهای هنری علاوه بر ذهن خلاق و پویا به صبرو تحمل زیادی هم نیاز مند هستند.لذت بردیم.سپاس
با دیدن این پست معرکه یاد کارتون بچگی مان افتادم یعنی ” بچه های کوه آلپ” اگه یادتون باشه اون پیرمرده که در کلبه ای در دل جنگل و به تنهایی زندگی می کرد و لوسین با او دوست شده بود و کار پیرمرد این بود که با چوب محسمه های بسیار زیبایی می ساخت و کلبه اش پر بود از مجسمه های چوبی حیوانات و دیگر چیزها .
وقتی این مجسمه ها را دیدم حس نوستالژیک من تحریک شد و تاسف از این که همان موقع من با دیدن اون پیرمرد کارتون بچه های آلپ خیلی علاقمند شده بودم مثل اون با چوب محسمه درست کنم یک مدتی هم این کار را کردم و استعدادم هم بد نبود و تاسفم از این جهت بود که بعد از مدتی اون کار رو رها کردم و لی ای کاش اون کار رو ادامه می دادم بعدها خیلی دیر ودرسنین بزرگسالی خیلی به این رسیدم که برای استقامت کردن برای رسیدن به اهداف رمز موفقیته و اگر من هم چند سال برای اون کارهنری تلاش می کردم الان به رویای خودم رسیده بودم.
با دیدن این مجسمه افسوس می خورم ای کاش من هم مثل این آقا می توانستم پیکرتراشی کنم وهنوز هم به این کار علاقه دارم. ولی…
دکتر جان کمی دلداری بده منو بدجوری از نرسیدن به این رویای خودم ناامیدم.
سلام reza جان میدونم سه ساله از پستات میگذره اما من الان دیدمش فقط میخواستم به چیزی بهت بگم من تو سن 49سالگی یعنی بک سال چند ماه پیش کار روی تراشیدن سنگ رو بدون داشتن استاد یا رفتن به دوره ای شرع کردم و حالا مجسمه های جالبی از سمگ میتراشم اگه خواستی نشونت میدم میخوام بگم هبچوقت دیر نیست
جالب وطبیعی ممنون اقا ضیا