مردان پرنده ای، بر فراز آسمان خراش ها

13 سپتامبر 1930

کارل راسل در حال دست تکان دادن به عکاس. این عکس بر روی تیر آهن های طبقه ی 88 عمارت نیویورک به ثبت رسیده است. این مرد در ارتفاع 1222 پا بالاتر از تقاطع پنجم و خیابان سی و چهارم نیویورک نشسته است. مرد عکاس با به خطر انداختن جانش از یک جرثقیل بالا رفته و این عکس تاریخی را به ثبت رسانده است. توجه داشته باشید ماشین ها و آدم هایی که بر روی زمین دیده می شوند و بسیار کوچک به نظر می رسند بیشتر از 400 متر از این لوکیشن فاصله دارند.

ساخت و ساز ایمپایر استیت از سال 1929 آغاز و تا 1931 به طول انجامید. بازگشایی این آسمان خراش نتایج امیدوار کننده ای نداشت و اکثر واحد های اداری آن اجاره نرفتند و به همین علت به تمسخر بر روی آن اسم ” ساختمان خالی از سکنه ” گذاشتند. درآمدهای این عمارت در سال های ابتدایی در برابر هزینه ی ساخت آن ناچیز به حساب می آمد و تا سال 1950 به سوددهی قابل توجهی نرسیده بود.

برای ساخت این ساختمان از 3400 کارگر از اروپا و صدها نفر از جنوب کانادا استفاده شده بود. افرادی که از جنوب کانادا آمده بودند به طور اختصاصی برای کار در ارتفاعات انتخاب شده بودند و قبلا هم برای ساخت پل های متعددی, تجربه و لیاقت خودشان در کار کردن در ارتفاعات بالا را ثابت کرده بودند. تعداد زیادی از این کارگران کانادایی در ساختمان های متعددی از نیویورک و در ارتفاعات مشغول به کار بودند و خانواده هایشان هم بین سال های 1920 تا 1960 به نیویورک نقل مکان کرده بودند. این کارگران تا همین امروز هم به کارشان در ارتفاعات ادامه می دهند.

در زمان ساخت این آسمان خراش، عکس هایی زیادی از آن در روزنامه ها و مجلات به چاپ رسید و در اینجا تعدادی از تصاویر به چاپ رسیده در مطبوعات آن زمان را با هم بررسی می کنیم.

مردان موهاکی ( جنوب کانادا ) هیچ ترسی از ارتفاع ندارند. آنها تا هر ارتفاعی که نیاز باشد بالا می روند و در میان آسمان و زمین راه می روند. خیلی از آنها در قدیم ملوانان کشتی ها بودند.

یک مرد موهاکی می گوید : اکثر مردم فکر می کنند که ما از ارتفاع هیچ ترسی نداریم ولی این درست نیست, ما ترس خودمان با نفر کناری خودمان را مقایسه می کنیم و این حس رقابت باعث می شود ما هر روز بهتر شویم

---

29 سپتامبر 1931

بالنی در حال پرواز بر فراز این آسمانخراش

26 ژانویه 1932

در ارتفاع زیادی بودن و مردم را به اندازه مورچه دیدن برای خیلی ها وحشت‌برانگیز است اما برای کسانی که تمام طول روز را به تمیز کردن پنجره‌ها و شیشه‌های این آسمانخراش مشغول هستند بسیار طبیعی به نظر می‌رسد. اینها هم به اندازه کارگرانی که در ساخت این ساختمان اشتغال داشتند با خطر سقوط روبرو هستند.

با نگاه کردن به پایین، آدم ها را به صورت نقطه و ماشین ها را به اندازه ی ماشین‌های اسباب‌بازی می‌بینیم و این نشان از ارتفاع زیاد دارد.

نمایی از بالای ایمپایر استیت به شهر نیویورک

29 سپتامبر 1930

استفاده از حرکات بدنی و اشاره با دست, تنها راه ارتباطی این کارگران با افراد دیگر محسوب می شد. در آن زمان این آسمان خراش, بلندترین در نوع خودش به حساب می آمد.

2 دسامبر 1932

کارگران در پایان روز کاری خودشان و در ارتفاعی بسیار زیاد برای یکدیگر سیگار روشن می کنند. اعتماد به نفس این افراد در چنین شرایطی ستودنیست

29 سپتامبر 1930

نصب تیرک ها و ستون‌های اصلی آسمانخراش ایمپایر استیت نیویورک

29 سپتامبر 1930

استراحت پس از یک روز کاری سخت

24 مارس 1936

عکس یکی از نترس ترین تمیز کنندگان شیشه و پنجره های آسمان خراش نیویورک که دست از کارش کشیده و با تمام وجود از هوای پاک آن ارتفاع استشمام می کند.

29 سپتامبر 1930

کارگرانی که با کمترین تجهیزات ایمنی به کار مشغولند

در عکس زیر یکی از کلک های عکاسی استفاده شده که کارگر انگشت خودش را به گونه ای قرار داده که انگار نوک ساختمانی را لمس می کند. این نمای زیبا هم از ایمپایر استیت ثبت شده است.

29 اکتبر 1930

یکی از کارگران ساختمانی آویزان بر فراز آسمان خراش نیویورک

1 می 1931

فرمانداران قدیم ” آلفرد اسمیت ” و ” فرانکلین روزولت ” و عده ای از افراد منصوب دولتی ایستاده بر بام ایمپایر استیت. این تصویر در صبح بازگشایی عمارت به ثبت رسیده است.

28 فوریه 1956

نصب چراغی بزرگ در طبقه 90 این آسمان خراش. این چراغ ها توانایی تولید نوری برابر با 2 میلیارد شمع را دارند و از فاصله ی 300 مایلی هم قابل رویت هستند. هزینه ی نصب این چراغ ها برابر با 250.000 دلار تخمین زده شد.

22 می 1947

نمایی دیگر از فراز ایمپایر استیت به شهر نیویورک

30 جولای 1945

نصب داربست برای نوسازی بخش هایی از آسمان خراش بر فراز خیابان 33 نیویورک. بخش هایی از این ساختمان بر اثر سقوط یک هواپیما آسیب دیده بود

منبع