طولانی‌ترین سال در تاریخ: سال 445 روزه!
نه! حرکت زمین به دور خورشید، در هیچ سالی به علت خاصی مثلا برخورد سنگی آسمانی عظیم یا رویدادی درونی، اینقدر کند نشده بود. اما تا دلتان بخواهد ما در تاریخ تقویم غیردقیق داشتیم. عموما این تقویم‌ها، طولی کمتر از طول سال نجومی واقعی داشتند و چون به تدریج آغاز سال، از یک موعد فصلی خاص، فاصله می‌گرفت، ملت‌ها یا غیردقیق بودن تقویم خود را می‌پذیرفتند و مثل سال هجری، قبول می‌کردند که آغاز سالشان هر بار در یک فصل باشد و یا اینکه برای تطابق تقویمشان با سال نجومی، روزها و هفته‌ها بر سال رو به پایان می‌افزودند.
اما در روم باستان، همین مطلب گاه به چالشی سیاسی تبدیل می‌شد. از آنجا که سال رومی 355 روز بود، سیاسیون با اضافه کردن بر دوران تصدی خود و کم کردن از زمان تصدی رقبای خود، نوعی زمان‌دزدی را انجام می‌دادند.
این اضافه کردن روزها، روندی نامنظم داشت، تا آن حاد که در سال 46 پیش از میلاد، تقویم رومی، دو ماه کم داشت. در اینجا بود که ژولیوس سزار دستور پذیرفتن یک تقویم 365 روزه به نام تقویم ژولینی را صادر کرد تا به آشفتگی‌های موجود پایان داده شود.
اما لازمه این کار این بود که سال 46 پیش از میلاد، دو ماه اضافه داشته باشد، این دو ماه را بین نوامبر و دسامبر قرار دادند سه هفته را هم در بین فوریه و مارچ قرار دادند.
حاصل این کار ضروری، سالی بود که 445 روزه داشت. این کار البته با انتقاد مخالفان سزار توأم شد. اما سال 46 قبل از میلاد گرچه، سالی آشفته از آب درآمد، اما سالی بود که خاتمه‌دهنده همه آشفتگی‌های گاهشماری از آب درآمد.
