بله! حالا شما می‌توانید با ملکه مرده مصر صبحانه صرف کنید! – آیا واقعیت مجازی روابط انسانی ما را تغییر می‌دهد؟
دیروز در سایت verge مطلبی خواندم که در نگاه اول شاید چیزی بیشتر از یک تبلیغ بامزه و یک جنبه تفریحی واقعیت مجازی به نظر نیاید. اما با اندکی تأمل همین مطلب، دورنمایی از آینده ما به دست می‌دهد.
قضیه از قرار است که شرکت مواد غذایی Kellogg اخیرا برای تبلیغ تلویزیونی خود، نقبی به گذشته دور زد و ملکه مشهور درگذشته مصر را زنده کرد. در این تبلیغ تلویزیونی که البته چندان هم جالب نبود، کلئوپاترا را در حال خوردن غلات صبحانه می‌بینیم.
اما کمی که گذشت این شرکت کار جالب‌تری کرد و این بار اجازه داد که مشتریانس یک هدست اکولوس ریفت Oculus’ Rift را به سر بزنند، به صورت سه‌بعدی قفسه غذایی صبحانه این شرکت را دیر بزنند، غذای مورد نیاز خود را انتخاب کنند، از کنار نگهبانان ملکه گذر کنند و آنگاه در کنار ملکه کلوئوپاترا، بر سر یک میز بنشینند و صبحانه بخورند!
تصور کنید که در کنار کلئوپاترا یک کاسه غلات صبحانه را در دست بگیرد و بتوانید با یک دستگاه کنترل که در دست دارید، تعاملات لازم را با دنیای مجازی انجام بدهید.
ویدئویی از این برنامه را می‌توانید در اینجا ببینید.
اما فکری که در پی خواندن این خبر به ذهنم رسید چه بود؟
اینکه ما تا حالا واقعیت مجازی و این هدست‌های واقعیت مجازی را تنها به صورت ابزارهایی برای گیم و تجربه فضاهای سه‌بعدی یا احیانا کاربردهای بدیع مثل بازسازی اعمال جراحی یا ساختارهای معماری-مهندسی پیچیده در نظر می‌گرفتیم، غافل از اینکه بعد از چند مدت واقعیت مجازی بسیار بیشتر در واقعیت واقعی پیرامونی ما، ترکیب خواهد شد.
شرایط کنونی‌مان را در نظر بگیرید:
دیگر دنیای مجازی اینترنت، با دنیای واقعی ما بسیار ترکیب شده است. چند سال پیش مسئله این طور نبود. ما باید حتما پشت کامپیوترهای دسکتاپ می‌رفتیم، مودم را روشن می‌کردیم و وارد چند سایت می‌شدیم تا وارد این دنیا شویم. اما الان دنیای مجازی همه جا با ما هست و حتی در زمانی که به صفحه اسمارت‌فون‌های خود نمی‌نگریم، در فکر تهیه و تدارک مطلب و عکس برای این دنیای واقعی و دوستان نادیده خود هستیم.
واقعیت مجازی هم چند صباحی فقط از طریق به سر کردن هدست‌های حجیم در دسترس خواهد بود و ما در ابتدای امر فقط با آن تفریح می‌کنیم.
اما پیشرفت فناوری‌ها و ذهنیت ما، به زودی کاربردهای تازه‌ای از واقعیت مجازی را به دست خواهد داد:
چه می‌شود اگر ما به ما جای ملاقات آدم‌ها، آواتار دیجیتالی آنها را در فضاهایی دلخواه ملاقات کنیم؟
چه می‌شود اگر با همکارمان در فضای بازسازی شده شرکت ملاقات کنیم؟
چه می‌شود اگر شرکت‌های پیدا شوند که به دل‌شکسته‌ها اجازه بدهند که با رؤیایی‌ترین زیبارویان دنیا یا حتی شخصیت‌های تخیلی در فضاهایی رُمانتیک ملاقات کنند؟
شرح عکس بالا: چند وقت پیش یک تبلیغ تلویزیونی دلپذیر ساخته شد که در آن به مدد جلوه‌های کامپیوتری، ادری هپبورن بازسازی شده بود. حالا تصور کنید که پکیج‌های نرم‌افزاری ملاقات با مشهورترین ستاره‌های گذشته و حال دنیا برای هدست‌ها و پلتفرم‌های واقعیت مجازی عرضه شود.
اصلا چه می‌شود مفهوم جدیدی از جاودانگی به کمک واقعیت مجازی خلق شود. چند سالی است که جاودانگی دیجیتال، مبحث بحث‌برانگیزی شده است. اگر بتوانیم در آنیده همه تجاری، خاطرات، داده‌ها، استدلال‌ها و سخنان خود را در یک الگورتیمهوش مصنوعی وارد کنیم و اگر پس‌خوراند این برنامه، بتواند یک شخصیت واقعیت مجازی را تعذیه کند، آیا ما برای همیشه جاودانه نمی‌شویم؟
تصور کنید که به همین ترتیب، همه شخصیت‌های شاخص یا حتی افراد عادی بتوانند، جاودانه بشوند. تصور کنید که به این ترتیب بتوانیم برای همیشه پدرها و مادرها و خویشاوندان و دوستان نزدیکمان را حفظ کنیم و هر وقت در غم غربت آنها فرو رفتمی، زنده‌‌شان کنیم!
چند وقت پیش با خودم فکر می‌کردم که همین حالا هم خیلی از پدر و مادرهایی که فرزند از دست داده‌اند، حاضرند برای زنده شدن هر چند مجازی فرزندشان، چه هزینه‌های بپردازند، حالا تصور کنید که این خیال ناممکن واقعا عملی شود.
اصلا وقتی پای تخیل می‌رسد، دوست دارم تا آخر پیش بروم و دو گام هم پیش‌تر بروم تا بیشتر شما را بترسانم:
1- دنیای آینده دنیای ذهن و تفکر خواهد بود. چرا که وقتی پای واقعیت مجازی برسد، کالبدها دیگر پوسته‌هایی خواهند بود که به زودی قابل تعویض‌اند. تن‌های واقعی ما در این دنیا، در گوشه‌های خاک خواهند خورد و ایده‌ها و تفکرات ما در قالب کالبدهایی به این سو و آن سو خواهند رفت و کسی چه می‌داند شاید زمانی برسد که از دست این کالبدهای تصنعی هم خسته بشویم.
شرح عکس بالا: صحنه‌ای از فیلم Surrogates که در آن انسانها از راه دور ربات‌های خوش‌اندام، جوان و کاراتر از خودشان را هدایت میکردند.
2- و فراتر از آن، همین حالا هم ما مشعول تکامل بات‌ها هستیم؟ فکر نمی‌کنید که هوش مصنوعی بتواند روزی آنقدر پیشرفت کند که شخصیت‌های مجازی دوست‌داشتنی‌تر و خواستنی‌تر از دل‌ىباترین ستاره‌های کنونی و پرکاریزماترین شخصیت‌های سیاسی دنیا بسازد؟
شرح عکس بالا: Hatsune Miku یک شخصیت تخیلی بسیار محبوب در ژاپن است. اما واقعیت مجازی در آینده، شخصیت‌ها و ستارگان واقعی‌تر، پیچیده‌تر و اغواکننده‌تری برایمان خواهد ساخت!
خب، به انتهای مقاله رسیدیم، می‌خواهم نظرتان در مورد این دست مقاله‌های تولیدی «یک پزشک» چیست؟
جناب مجیدی گرامی در راستای نوشتتون توصیه میکنم سریال زیر و اپیزود مشخص شده رو از دست ندید
(اپیزودهای این سریال مستقل از هم هستند و هر کدوم بیشتر شبیه یک فیلم کوتاه – موضوع این مینی فیلمها، تاثیری هست که آینده فن آوری میتونه روی شکل زندگی بشر داشته باشه)
Black Mirror – S02 – E01 – Be Right Back
به صورت اخص این اپیزود رو توصیه کردم، چون بیشترین همخوانی با نوشته های حضرتعالی رو داشت.
البته همه اپیزودها ارزش دیدن و تامل رو دارند.
زمانی هم میرسه که واقعیت مجازی میتونه احساسات مجازی هم القا کنه به جایی میرسه که افرادی دست از این دنیا میکشن زمانی که واقعی بودن این زندگی تو این دنیا هم شک بر انگیز میشه
داستان انیمه Sword Art Online در مورد بازی بر اساس واقعیت مجازیه و اتفاقی که در دنیای دوم میفته
عالی
ترس من از اینه که با بهبود کیفیت این تصاویر در حد واقعی، که اصلاً بعید نیست، انسان برای فرار از تلخی و ناکامی های دنیای واقعی دست به دامان شیرینی مجازی شده و همگی به نوعی اسیر این تکنولوژی شویم.
بسیار عالی! همیشه از خوندن این دست مقالات تامل برانگیزتون لذت بردم و می‌برم. پستهای دیگه جای قلقلکهای فکری خوشایند حاصل این جور پستها رو نمی‌گیره.
میل به جاودانگی شاید بزرگترین شوق بشر معاصر باشه، و موتور محرکه تولید خیلی از آثار هنری و نوآوری‌های علمی. تصور اینکه روزی برسه که بشه افکار و احساسات و شخصیت انسانها رو به یه دیتابیس منتقل کرد و به‌نوعی تا ابد جاودانه شد خیلی هیجان‌انگیزه، ولی سوال مهم اینه که آیا واقعا محصول این کار، خود ما خواهیم بود؟ یا اینکه ما پیچیده‌تر از اینا هستیم و با مردن، بخشی از وجودمون برای همیشه می‌میره و قابل دستیابی نیست؟
به هر حال موضوعیه که تازگی خیلی دستمایه فیلمها و سریالها قرار می‌گیره، و متاسفانه اغلب هم مایه احساسی و عاطفیش جذابه برای سازنده‌ها، نه مایه‌های فلسفی و عمیقش. یاد یکی از اپیزودهای جالب سریال عالی Black Mirror و همینطور فیلم Transcendence افتادم.
کنفرانس TSC احتمالا می تونه براتون جالب باشه:
http://www.consciousness.arizona.edu/
مطالب شما بیشتر بعد مادی واقعیت مجازی رو به من شناسوند و شما از بعد معنوی ماجرا غافل شدید…من دنیا و آخرتم رو به زیبارویان و غیره نمی فروشم…ذهن کاربران سایت خودتون رو محدود و آلوده نکنید…لطفا در متن این مقاله تجدید نظر کنید…
تصور میکنم ذهن خوانندگان «یک پزشک» به تناسب ظریف‌اندیشی و نکته‌سنجی‌شان بسی توانمندتر و فرهیخته‌تر از آن است که نیاز به نصیحتی و پالایشی داشته باشند. در ضمن به هیچ عنوان در متن مقاله تجدید نظر نخواهم کرد. به اندازه کافی ممیز در دنیای افلاین داریم و بهتر است خواص قدرتمند عرصه قدرتنمایی خود را در همان وادی نگه دارند …
ضمنا فراموش نکنید که انسان ابدی و همیشگی است…در جایی که نسبت زیباییهای اون در برابر این دنیا مانند نسبت زیباییهای این دنیاست در برابر دنیای رحم مادر…! زیباییهایی که نه چشمی دیده و نه گوشی شنیده و حواس اون به قلب کسی خطور کرده…این حرف من نیست حرف حبیب خداست…پس از این به بعد به همه اینطور بگید که واقعیت مجازی هر چقدر هم پیش بره آش دهن سوزی نیست…بلکه میتونه انسان رو از شنیدن و دیدن و بوییدن و حس کردن ابدی محروم کنه…
اینطور که به نظر میاد واقعیت مجازی آینده رو به کلی تغییر خواهد داد و باید منتظر چیزهایی باشیم که در حالت عادی غیر ممکنن
ترسناک! زیبا! و تاریک…
هروقت راجع به این حجم از دنیای مجازی که زندگی عادی رو هم تحت تاثیر قرار می دهد می نویسید، تمام دیدم به آینده تیره و تار می شه. نمیدونم چرا ولی ترسناکه…
من به شخصه دنیا رو کمی ساده تر دوست دارم.
مطالب جالبی بود .ممنون
این نکته که مریم ز. تو کامنتای قبلی نوشته به نظرم خیلی قابل تامله:
این که بشه افکار و احساسات انسان رو به یک فضای مجازی یا مغز یک روبوت منتقل کرد خیلی هیجان انگیزه ولی سوال مهم اینه که آیا واقعا محصول این کار، خود ما خواهیم بود؟
سلام بسیار عالی بود
سلام
مقاله فوق العاده ای بود،بنده یکی از علاقه مندان شدید دنیای تکنولوژی هستم
و همین طور یکی ازمنتظران آینده جالب دنیای واقعیت مجازی و قصد دارم ارشد گرایش هوش مصنوعی بخونم.
اونایی که مثه من عاشق تخیل و فیلم های تخیلی بودند و هستند و همیشه آرزو میکردند ای کاش همچین چیزای حیرت انگیزی تو دنیای واقعی بود و یا ای کاش میتونستیم به تاریخ سفر کنیم و.. .
واقعیت مجازی این آرزوهای مارو براورده کرده حتی شاید در آینده فراتر از رویاهای ما رو برآورده کنه پس تا جایی که میتونید تصور و خیال کنید ،چون به زودی اونارو زندگی می کنید.
سلام
خیلی مطلب جذابی بود
حال کردم باهاش