هفت مسئله در حوزه فناوری که صحبت از آنها در حال حاضر تابو است!

چه فناوری‌هایی در حال حاضر تابو هستند؟

وقتی صحبت از «تابو» می‌شود، بیشتر ما به فکر رفتارها و اندیشه‌هایی می‌افتیم که انجام یا صحبت از آنها در دید عموم ناپسند به نظر می‌رسند، اما در دنیای فناوری هم در حال حاضر، برخی از فناوری‌ها «تابو» هستند.

در همین راستا هفته پیش در جریان یک همایش MIT در کمبریج، به صورت متمرکز در مورد این فناوری‌ها صحبت شد.

چیزهای مهمی که در مورد آنها بحث صورت گرفت اینها بودند:

آیا ما باید با مهندسی آب و هوا، تأثیر مخرب پدیده گل‌خانه‌ای را معکوس کنیم و تلاش کنیم، آب و هوای کره زمین را اصلاح کنیم؟

آیا شایسته نیست که یک برنامه بین‌المللی، جدی، باز برای دسترسی همه پژوهشگران در این راستا انجام شود.

آیا استفاده از روبات‌ها برای مقاصد جنسی شایسته است؟!

آیا در این صورت جنبه‌هایی که از دید اخلاقی، عرفی یا قانونی، کاملا غیرقابل قبول هستند به وسیله کارگران جنس.. ی روباتی، قابل انجام نخواهند شد. چه خوشمان بیاید و چه نیاید، از همین حالا هم به صورت کاملا ابتدایی پای عروسک‌های جن..سی به بازار تولید باز شده. اما فناوری‌های پیشرفته آینده طبق معمول همیشه تاریخ، راه خود را به این عرضه هم باز می‌کنند. در این صورت ما با کوهی از سؤالات اخلاقی روبرو می‌شویم که قابل حدس هستند، اما خب فعلا در این وبلاگ، مجال مطرح کردن آنها نیست.

چرا در سال 1996، کنگره آمریکا پژوهش در مورد خطرات آزادی نگهداری از اسلحه در آمریکا را ممنوع کرد؟

شاید به خاطر اینکه این تحقیقات باعث افزایش فشار برای وضع قانونی برای محدودسازی اسلحه می‌شوند. جالب است که مرکز ملی کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا یا مراکز پژوهشی اپیدمیولوژی، به صورت متمرکز در مورد این تهدید، کار متمرکز نمی‌کنند.

چرا روی به‌صرفه‌ بودن اقتصادی برنامه‌های تحقیقاتی پزشکی و شیوه‌های نوین تشخیص و درمان، کار منسجمی صورت نمی‌گیرد؟

به عنوان بخشی از برنامه‌های پزشکی و بهداشتی اوباما قرار بود که پژوهشکده‌ای با هزینه 4.91 میلیون دلار سال پیش روی همین مسئله کار کند.
اما عملا کاری انجام نشد. چرا؟ به علا لابی پزشکان و شرکت‌های بزرگ!

آیا دسترسی به دانش باید کاملا رایگان شود؟

یک سایت روسی به نام SciHub چند وقت پیش با گردآوری 55 میلیون مقاله علمی و انتشار رایگان آنها خبرساز شد. مدیر این سایت یک دانشجوی قزاقستانی به نام الکساندرا الباکیان بود. او هم‌اینک از بیم دستگیر شدن به اروپا و آمریکا سفر نمی‌کند.

اما در یک نمای گسترده، آیا تصمیم‌گیران جهان باید کاری برای این مسئله کنند؟ نوع بشر به خاطر دوباره‌کاری‌های علمی و در دسترس نبودن آزاد دانش، چه مقدار از پیشرفت باز می‌ماند؟ آیا دولت‌ها با تقابل هزینه، نمی‌توانند شتاب دانش جهانی را بسیار تسریع کنند.

آیا ما حق ویرایش کامل ژنتیکی گونه‌ها را داریم؟

ما به کمک فناوری‌های ژنتیکی مثل CRISPR می‌توانیم خصوصیات برخی از گونه‌ها را تغییر بدهیم، مثل پشه‌های ایجاد کنیم که ناقل بیماری مالاریا نباشند یا گونه‌های آسیب‌رسان را طوری تغییر بدهیم که خود به خودع نسلشلن منقرض شود. ولی واقعا چه میزان در این عرصه، باید حق تاخت و تاز داشته باشیم؟

آیا گوشی‌ها و گجت‌هایمان در حال تبدیل شدن به جاسوس‌های همراه نیستند؟

دولت‌ها اصلا دوست ندارند که ارتباط شهروندانشان کاملا امن و غیر قالب استراق سمع بشود. بهانه‌ آنها تهدیدهای امنیتی و خطر تروریسم است، اما از آن سو، در موارد زیادی آنها از این امر تخطی می‌کنند.

با وجود این همه کوکی و کد مخرب، واقعا چه کسی می‌تواند تضمین کند که آی‌فون شما، همیشه در حال ارسال اطلاعات شخصی به اشخاص و نهادهای امنیتی نباشد. برای مثال وقتی شما آی‌فون را در حالت ایرپلین هم می‌گذارید، باز هم سیگنال‌های رادیویی از آن خارج می‌شود. در همین راستا بود که مهندسی به نام اندرو هوانگ، وسیله‌ای طراحی کرد که با اتصال به آی‌فون به روزنامه‌نگاران کمک می‌کند که متوجه بشوند، آی‌فون آنها در حال ارسال امواج رادیویی هست یا نه.

منبع