چرا برخی‌ها در اینترنت ترول می‌شوند؟ علت بددهنی‌ها و کامنت‌های نامناسب چیست؟
در اینترنت حتما فراوان به صفحاتی رفته‌اید که در آن کاربران به صورت انبوه کامنت‌های نامناسب می‌گذارند:
صفحات اینستاگرام و فیس‌بوک آدم‌های مشهور، پای برخی خبرها در سایت‌ها که به محل تخلیه تمایلات نژادپرستانه یا جنسیتی تبدیل می‌شود، استفاده وقحیانه از دشنام توسط طرفداران تیم‌های ورزشی در محیط آنلاین، کامنت‌های نامربوط پای پست‌های وبلاگ‌ها و ….
ظاهرا ترول‌ها همه جا را فتح کرده‌اند. اما چرا چنین می‌شود؟
طبق نظرسنجی مؤسسه Pew، از هر 10 آدم آنلاین، دست‌کم 4 نفر در برهه‌ای از زندگی به خاطر رفتارهای ترول‌های مورد اذیت و آزار قرار گرفته است. میزان فعالیت ترول‌ها تا جایی پیش رفته که در سپتامبر سال 2015، چند سایت بزرگ شامل Recode, Reuters, Popular Science, The Week, Mic, The Verge و USA Today اعلام کردند که کلا بخش کامنت‌های خود را غیرفعال کرده‌اند.
بسیار بر این باورند که ترول‌ها، اقلیتی کوچک از کاربران اینترنت هستند که شخصیت ضداجتماعی دارند. مصاحبه‌های قبلی که با چنین افرادی انجام شده، نشان می‌دهد که ترول‌ها ویژگی‌های شخصیتی و بیولوژیکی خاصی دارند، مثلا سادیسم دارند یا در تمایل بیمارگونه در جستجوی سطح زیاد تحریک از خود نشان می‌دهند.
اما آیا واقعا همه ترول‌ها، ترول زاده می‌شوند؟
آیا آدم‌های عادی هم نمی‌توانند ترول شوند یا گاهی رفتاری ترول‌گونه پیدا کنند.
به تازگی سایت CNN با تحلیل 16 میلیون کامنت و ترتیب دادن یک آزمایش آنلاین، سعی کرده است که دو عامل مهم که می‌تواند آدم‌های عادی را ترول کند، پیدا کند.
در این آزمایش 667 نفر به کار گرفته شدند و از آنها خواسته شد که مقالات و بحث‌های کامنتی زیر آنها را بخوانند. همه این افراد، مقالات یکسانی را می‌دیدند، اما به برخی مقالاتی نشان می‌داد که بخش کامنت آنها آنها، با گفتگوهای ترولی شروع می‌شد، مثلا با کامنتی حاوی ناسزاگویی واضح و نسبت دادن لقب‌های ناپسند یا نژادپرستی. اما بقیه افراد مقالاتی می‌دیدند که با کامنت‌های خنثی شروع می‌شد.
حالا آنها باید کامنت خود را می‌گذاشتند.
نتایج این تحقیق نشان دادند که عامل اول که روی رفتار ترول‌گونه تأثیر می‌گذارد، شرایط عاطفی یا اصطلاحا مود اشخاص است. آنهایی که شرایط روحی منفی دارند، بیشتر احتمال دارد که کار ترولی کنند. نتیجه جانبی دیگر این بود که بسته به ساعت کامنتگذاری و ایام هفته، فعالیت ترولی می‌تواند کم و زیاد شود. این طرح ترولی، با الگوهای طبیعی زیستی و عاطفی آدم‌ها هم منطبق است. به این ترتیب، در طی ساعات دیروقت شب و نیز روز اول هفته، میزان کامنت‌های ترولی بیشتر می‌شود.
عامل دوم، محتویات قبلی بخش کامنت است. اگر کسی ببیند که کامنت‌ها با یک کامنت ترولی شروع شده، بیشتر احتمال دارد که خودش کامنت ناجور بگذارد. تحقیقات مشخص کرد که کامنت شماره یک، نقش زیادی در محتوی کامنت‌های دیگر دارد. هر میزان هم نسبت کامنت‌های ترولی بیشتر باشد، احتمال اضافه شدن کامنت‌های ناپسند، بیشتر می‌شود.
جالب بود که محققان، با استفاده از الگوریتم یادگیری ماشیتی، سامانه‌ای درست کردند که با استفاده از همین دو فاکتور می‌توانست احتمال گرفتار شدن یک مطلب و یک نویسنده را در آتش آسیب ترول‌ها را مشخص کند! این سامانه در 80 درصد اوقات، می‌توانست به دقت پیشبنی کند که یک فرد، کامنت ترولی خواهد گذاشت یا نه.
نتیجه مهم این بود که وضعیت روحی و محتوای بحث، نقش بسیار مهم‌تری نسبت به عوامل درونی، در احتمال رفتار ترولی داشتند. یعنی ترول شدن بیشتر زاده محیط اشخاص است تا ویژگی‌های ذاتی!
راه چاره
به این ترتیب، می‌توان گفت درست به همین خاطر، راه‌هایی برای کم کردن رفتار ترولی هم وجود دارد. یکی از ترفندها می‌تواند این باشد که پست‌هایی که بالقوه می‌توانند هدف ترول‌ها قرار بگیرند را مشخص کنیم و از قبل به مدیران بخش کامنت سایت‌های یا مسئولان صفحات اشخاص در شبکه‌های اجتماعی بگوییم که با دقت بیشتر رفتار کنند.
البته الگوریتم‌های یادگیری ماشینی هم می‌توانند در این میان به کمک بیایند و برای ما فیلترهایی درست کنند که با دقت و سرعت بالا عمل کنند.
مداخلات اجتماعی هم در مقابله با ترول‌های خیلی مفید هستند. اگر ما به کاربران اجازه حذف و ویرایش کامنت‌ها را بدهیم، احتمال اینکه آنها کامنتی را که به صورت تکانه‌ای درج کرده‌اند، مورد تجدید نظر قرار بدهند بیشتر می‌شود.
اضافه کردن کامنت‌های مدیریتی که قوانین بخش کامنت را تصریح می‌کنند یا متن کوتاهی در همان قسمت کامنتگذاری که از اشخاص شیوه درست کامنتگذاری را می‌خواهند، هم می‌توانند سودمند باشند.
در جریان تحقیقات دیگر ما باید شناسایی کنیم که علت تجمع و سازماندهی ترول‌ها چیست یا اینکه علت فحاشی متمرکز به یک فرد چه می‌تواند باشد.
شناسایی انگیزه ترول‌ها هم مهم است، برای مثل این شخص می‌خواهد با کارش به دیگران آسیب برساند یا اینکه صرفا دوست دارد، دیدگاه هم را ابراز کند.
دست آخر اینکه بسیاری از ترول‌های آدم‌های عادی هستند، اما ممکن است روز بدشان باشد یا اینکه تحت تأثیر کامنت‌های دیگر، تغییر رویه داده باشند.
بسیار عالی بود.
امکان امتیاز دهی به کامنت و عدم نمایش کامنت های با امتیاز منفی‌تر از یک حد معلوم هم راه حل مناسبیه. اینجوری اجتماع تعیین میکنه چه کامنتی نمایش داده بشه. و اگر واقعاً در این حالت یک کامنت نامناسب مجال دیده شدن پیدا کنه نشان دهنده وضعیت اون جامعه هست!
مقاله ی مفیدی بود.تشکر
– مداخلات اجتماعی هم در مقابله با ترول‌های خیلی مفید هستند. اگر ما به کاربران اجازه حذف و ویرایش کامنت‌ها را بدهیم، احتمال اینکه آنها کامنتی را که به صورت تکانه‌ای درج کرده‌اند، مورد تجدید نظر قرار بدهند بیشتر می‌شود.
از متن بالا به این فکر رسیدم که شماره تلفن یا ایمیل یا آیدی تلگرام به صورت حتمی برای ثبت دیدگاه در نظر گرفته بشه که اگه یادداشتی ترول وار نوشته بشه، به شخص پیام بدن که
” این پیام از دید ما دارای دیدگاه نامناسبه و لطفا محترمانه تر دوباره پیام بزارین”.
یا چیزی شبیه این که میتونه کمی شوخ طبعانه تر باشه یا تیکه بندازه جوری که طرف کمی بهش بر بخوره و حس مسئولیت پذیری اجتماعیش یا اداب معاشرتش تحریک بشه.
راستی من ترجیح میدم بجای کامنت از واژه دیدگاه یا یادداشت استفاده بشه. ممنون
به عنوان یک ترول کارکشته اذعان می‌کنم بعضی متن‌ها حالت تهاجمی و تحریک‌آمیز دارند و ترول براساس تجارب تلخ قبلی وادار به واکنش می‌شود. اگر متن‌ها آن حالت تهاجمی را نداشته باشند چرا ما باید حمله ور بشویم؟؟؟؟
به نظرم در وب سایت، اگر در پایان هر مطلب بطور صریح نظر خاصی را از مخاطب بخواهیم، احتمال مواجهه با ترول کاهش می یابد. در مقایسه با اینکه مقاله بطور عادی پایان یابد و هر کس برداشت خود را بنویسد.