ارزیابی وضعیت قلب بعد از عمل جراحی
ارزیابی خطر قلب پس از عمل
پایش از نظر سکته قلبی
پروتکلی شامل اخذ نوار قلبی بلافاصله پس از جراحی و در روزهای اول و دوم پس از عمل بالاترین حساسیت را در تشخیص سکته قلبی پس از عمل دارد در حالیکه اندازه‌گیری رایج کراتین کیناز و CK-MB به طور متوالی میزان مثبت کاذب بالایی داشته و حساسیت را بالا نمی‌برد. شاخص‌های زیستی مخصوص عضله قلب مثل تروپونین I و تروپونین T به عنوان حساس‌ترین و اختصاصی‌ترین شاخص‌های زیست- شیمیایی آسیب عضله قلب و سکته ظهور کرده‌اند و در صورت افزایش سطح آنها در دوره‌ی پس از عمل با خطر افزایش یافته حوادث قلبی همراه بوده‌اند. توصیه‌های جاری به نفع پایش نشانه‌های اختلال عملکرد قلبی در بیمارانی است که شواهدی از بیماری شریان کرونری دارند. در چنین بیمارانی که قرار است تحت عمل جراحی همراه با خطر قلبی بالا قرار گیرند نوار قلبی پایه، بلافاصله پس از جراحی و در دو روز اول پس از جراحی توصیه می‌شود. اندازه‌گیری شاخص‌های زیستی قلبی باید برای بیماران در معرض خطر بالا و آنهایی که تغییرات نوار قلبی نشان می‌دهند، آنژین بارز سندرم کرونری حاد دارند، یا شواهد همودینامیک اختلال عملکرد قلبی- عروقی را بروز می‌دهند نگه داشته شود.
مشخص کردن خطر پس از عمل و راهبردهای درمانی
مراقبت پس از عمل در بیماران، شامل ارزیابی و درمان عوامل خطر قلبی قابل تعدیل از جمله پرفشاری خون، هیپرلیپیدمی، کشیدن سیگار، چاقی، افزایش قند خون و بی تحرکی فیزیکی می‌باشد. بیمارانی که دچار یک سکته قلبی حول و حوش عمل می‌شوند یا شواهدی از ایسکمی عضله قلب بروز می‌دهند باید به دقت ارزیابی شوند زیرا طی ۵ تا ۱۰ سال آینده در معرض خطر قلبی قابل ملاحظه‌ای قرار دارند. باید برای شناسایی بیمارانی که ممکن است از خون‌رسانی مجدد یا بهینه‌سازی درمان طبی منتفع شوند آزمون‌های غیر تهاجمی جهت ارزیابی عملکرد بطن چپ و ایسکمی قابل القا انجام گیرند. نارسایی قلبی و ادم ریوی پس از عمل باید مشابه ادم ریوی در بستر غیر جراحی درمان شوند. در مواقع بروز ایسکلمی حاد میوکارد انجام نوار قلبی فوریتی و اندازه‌گیری متوالی تروپونین کمک کننده می‌باشند.
