عوارض عفونت ریه (پنومونی)
تراوش جنبی ناشی از پنومونی (parapneumonic effusion) یک تراوش جنبی اگزودایی نوتروفیلی در مجاورت ریهٔ مبتلا به پنومونی می‌باشد.
می‌توان این وضعیت را با آنتی‌بیوتیک به تنهایی درمان کرد؛ البته ممکن است علاوه بر آنتی‌بیوتیک‌ها محتاج تخلیه نیز باشد. با پیشرفت پنومونی مایع التهابی ریه به درون فضای جنبی نشست می‌کند که در ابتدا به صورت یک تراوش جنبی بدون عارضه تظاهر می‌یابد. در این نقطه تراوش جنبی با درمان آنتی‌بیوتیکی تنها بهبود خواهد یافت. با رفتن باکتری‌ها و سلول‌های التهابی به دنبال آن، فرایند التهابی با متابولیسم بی‌هوازی، تولید سیتوکین، انباشت فیبرین در فضای جنب و ضخیم شدن پردهٔ جنب مشخص می‌شود. یک تعریف پذیرفته شده توسط همگان در مورد آمپیم وجود ندارد. با این حال اکثر پزشکان همهٔ تراوش‌های جنبی را که واضحاً چرکی بوده یا حاوی میکروارگانیسم‌هایی هستند که توسط رنگ‌آمیزی گرم یا کشت تشخیص داده می‌شوند در اصطلاح آمپیم می‌گنجانند. آمپیم همیشه باید با تخلیهٔ حفرهٔ جنب معمولاً توسط یک لولهٔ توراکوستومی قرار داده شده در قفسه سینه درمان شود. تراوش‌های جنبی ناشی از پنومونی که به شدت التهابی هستند ممکن است به گونه‌ای رفتار کنند که انگار عفونی هستند گرچه میکروارگانیسم‌ها هرگز شناسایی نمی‌شوند. تراوش‌های جنبی که به عنوان تراوش جنبی عارضه‌دار ناشی از پنومونی توصیف می‌شوند از نظر بالینی با pH زیر 7.1 و میزان گلوکز کمتر از 40 میلی‌گرم در دسی‌لیتر تشخیص داده می‌شوند. توجه به این نکته ضروری است که تراوش‌های جنبی عارضه‌دار عموماً علاوه بر درمان آنتی‌بیوتیکی نیازمند تخلیه نیز هستند.
عامل خطر اصلی ایجاد آبسه ریوی آسپیراسیون است که منجر به عفونت چند میکروبی موذیانه‌تری می‌گردد که معمولاً هم شامل هوازی‌ها و هم بی‌هوازی‌ها می‌باشد. شرایطی که بیمار را مستعد آسپیراسیون می‌سازند (مثل الکلیسم، تشنج، یا سکته مغزی) با افزایش میزان باروز آبسه ریوی همراه هستند. داشتن دندان‌های فاسد بار باکتری‌های بی‌هوازی در دهان و نتیجتاً احتمال عفونت پس از آسپیراسیون را افزایش می‌دهد. آنتی‌بیوتیک انتخاب شده برای عفونت ناشی از اسپیراسیون باید منعکس کنندهٔ غلبهٔ بی‌هوازی‌ها باشد. در کارآزمایی‌های درمان تجربی آبسه ریه احتمالاً به خاطر بروز ۱۵ تا ۲۰ درصدی بی‌هوازی‌های مقاوم به پنی‌سیلین در آبسه‌های ریوی، کلیندامایسین نسبت به پنی‌سیلین برتری نشان داد. آنتی‌بیوتیک‌ها باید برای ۶ ماه ادامه داده شوند و تخلیه باید برای آبسه‌های بسیار بزرگ یا عدم بهبود با آنتی‌بیوتیک‌ها نگه داشته شود.
