دانستنیهای جنسی: هراس از آمیزش جنسی و ازدواج نافرجام
پرسش شما:
با سلام، آقای دکتر من یه زن ۲۷ ساله ام که الان ۳ ساله با شوهرم عقد کردیم اما بدلیل مشکلات مالی که یه دفعه برای شوهرم پیش اومد هنوز عروسی نکردیم. البته یه مشکل دیگه هم اینه که توی دو سه باری که فرصت شد کنار هم تنها باشیم هر دفعه شوهرم خواست به من نزدیک بشه من نتونستم اجازه بدم آلتش وارد بدن میشه. هر دفعه من دچار تپش قلب شدیدی میشدم و انگار یه تخت سنگ داره روی قفسه سینه ام فشار می آره نفسم می گرفت. راستش چندبار هم پیش چندتا دکتر رفتم و یکی شون هم از من خواست که کم کم به شوهرم اجازه بدم انگشتش رو وارد بدنم بکنه اما من اصلا نتونستم و با این اوضاع هیچ راهی جز جدایی برامون نمونده. نمیدونم چیکار باید بکنم و امیدوارم شما راهنمایی ام کنید.
پاسخ ما
در نگاه نخست گمان من بر این است که شما دچار ناکارایی هراس از آمیزششده اید. فوبیا یا هراس ها دسته ای از ناکارایی های روانی هستند که بیشتر از آنکه در دسته بندی ناکارایی های جنسی بررسی شوند، به دامنه کاری روانپزشکان وابسته اند. این گروه دربرگیرنده ناکاراییهایی چون بلندی هراسی، گردش هراسی (هراس از بیرون رفتن از خانه)، مردم هراسی، و شمار بسیار دیگری از بیماریهایی می شود که در نشانه ترس فراوان، تپش قلب، تنگی نفس آزارنده، عرق ریزش و دیگر نشانه های برانگیختن سامانه سمپاتیک همسان اند. حمله های هراسی (حمله های ناگهانی تپش قلب و تنگی نفس بسیار آزارنده همراه با گمان مرگ نزدیک) نیز ممکن است گاهی نمای دلهره آوری به این نشانه ها بدهد و نزدیکان ناچار از جابجایی فرد به بیمارستان شوند. به گمان، ناکارایی های زیستی از راه برخی میانجیهای شیمیایی عصبی زمینه ساز آغاز نشانه های این ناکارایی اند. این ناکارایی ها در مردم به فراوانی دیده می شوند و در برخی پژوهش ها فراوان ترین بیماری های روانی در زنان در ایالات متحده بشمار رفته اند (تا یک چهارم از نمونه های بررسی شده). با این همه گاهی پیش می آید که پزشکان در برخورد با بیماران چندان به یاد این دسته از بیماری ها نبوده و بدنبال شناخت نادرست، درمان های بی ارزشی را برای بهبود فرد پیشنهاد می کنند.
به همین گونه، دچار شدگان به آمیزش- هراسی، در آستانه نزدیکی همانگونه که شما هم یادآور شدید دچار ترس و تپش قلب و گاهی تنگی نفس چشمگیر می شوند و دوست دارند بی درنگ از رویارویی با آن خودداری کرده و از بستر بگریزند. نکته با ارزش این است که پزشک ممکن است نتواند این بیماری را از دیگر ناکارایی های دارای نشانه همسان چون مهبل گرفتگی بازشناسی کند. در ناکارایی مهبل گرفتگی نشانه های چندانی از برانگیزش سامانه سمپاتیک دیده نمی شود و تنها نشانه چشمگیر، گرفتگی ناخودآگاه عضلات دور و بر مهبل است که از فرورفتن آلت جلوگیری می کند. شناخت نادرست و بدنبال آن پیشنهاد آغاز تمریناتی که در درمان مهبل گرفتگی کارساز هستند، به شکست در پیشرفت روند درمان و ناامیدی جفت از درمان پذیر بودن بیماری شان می انجامد.
ناکارایی کراهت جنسی ، درد آمیزش، و ناکارایی گرفتگی ارگاسمی (عضلات) رحم نیز از دیگر ناکارایی هایی هستند که باید آنها را از آمیزش- هراسی بازشناخت و به نادرست یکی را بجای دیگری نگرفت.
بهره گیری از داروهای آرامبخش کاهنده ترس و دلشوره به کاهش نشانه های برانگیختگی سامانه سمپاتیک، و آمادگی فرد برای تمرینات ویژه حساسیت زدایی گام بگام می انجامد. از شناخته شده ترین داروهای این گروه می توان از آلپرازولام یا زاناکس نام برد که در اندازه بسنده پیش از آمیزش به کاهش دلهره و تپش قلب و تنگی نفس شما کمک می کند.
