رپورتاژ: انواع سمعک

سمعک را براساس مدار پردازشی و محل قرار گیری بر روی گوش به چند گروه تقسیم بندی می کنند. تقسیم بندی سمعک ها براساس مدار پردازشی:

• سمعک آنالوگ (Analog)
• سمعک قابل برنامه ریزی programmable
• سمعک دیجیتال digital
• سمعک هوشمند intelligent
• سمعک بلوتوث دار wireless

سمعک آنالوگ:

سمعک آنالوگ، سمعک هایی هستند که کمیت فیزیکی یعنی صوت را به کمیت فیزیکی دیگر یعنی الکتریسیته تبدیل می کنند. سیگنال های الکتریکی را به تقویت کننده می فرستند و بعد از تقویت به گیرنده یا رسیور تحویل می شود. مدار پردازشی سمعک های آنالوگ عملیات های کمتری را نسبت به نسل جدیدتر انجام می دهد. سمعک های آنالوگ، ولوم کنترل جهت تنظیم صدا دارند و فقط یک برنامه بر روی آنها نصب می شود.

سمعک قابل برنامه ریزی:

سمعکی است که به واسطه تقویت کننده ها و فیلتر هایی که دارد می تواند از منبع دیجیتالی استفاده کند. بوسیله هایپرو به کامپیوتر وصل می شوند و تنظیم می شوند. بیش از یک برنامه بر روی انها نصب می شود.

سمعک دیجیتال:

سمعک دیجیتال، به واسطه کامپیوتر برنامه ریزی می شوند. سیگنال ورودی در آنها دیجیتالی می شود. مدارات پردازسی دیجیتالی(DSP) در آنها استفاده می شود. بسته به تعداد باند و کانال تعداد برنامه ها نیز متغیر است. هر چه تعداد باند و کانال بیشتر باشد ادیولوژیست می تواند تنظیمات بهتر و برنامه های بیشتری را اجرا کند. در نتیجه رضایت مندی بیمار بیشتر خواد بود.

سمعک هوشمند:

سمعک هوشمند از انواع سمعک های دیجیتال هستند. نسل دوم سمعک های دیجیتال را با نام سمعک هوشمند می شناسند.

به طور کلی در نسل دوم سمعک های دیجیتال در همه بخش های سمعک پیشرفت حاصل شد و مدارات پردازشی نیز کارامد تر شدند. این سمعک ها بواسطه میکروفون های ویژه ای که دارند می توانند گفتار را از نویز زمینه تشخیص دهند و ان را تقویت کنند. در نتیجه نسبت سیگنال به نویز بالاتر خواهد رفت و وضوح گفتار بیشتر خواهد شد. سمعک های هوشمند محیط را می شناسند و متناسب با محیط تقویت لازم را اعمال خواهند کرد.

سمعک وایرلس:

سمعک وایرلس از نوع سمعک های هوشمند می باشد و تمامی امکانات سمعک های هوشمند از جمله ردیابی گفتار در حضور نویز زمینه را دارد. ویژگی منحصر به فرد سمعک وایرلس دار شنوایی دو گوشی است. این تکنولوژی بواسطه ارتباط دادن دو سمعک هر دو گوش و اشتراک گزاری ورودی های هر دو گوش به مغز کمک می کند تا اطلاعات هر دو گوش را به صورت همزمان دریافت کند. همچنین ارتباط از طریق بلوتوث با موبایل،تلویزیون و یا وسایل شنیداری از دیگر ویژگی های این سمعک می باشد.

تقسیم بندی سمعک ها براساس محل قرارگیری بر روی گوش:

سمعک جیبی(body worn):

با وجود انواع سمعک پشت گوشی دیگر کاربردی ندارند. در افراد مسن یا کسانی که اختلال دارند یا کودکانی که نمی توانند سرخود را حفظ کنند مناسب بودند.

سمعک عینکی(spectacle)

سمعک عینکی، سمعک در ترکیب با عینک می باشد. مناسب برای افرادی می باشد که مشکل بینایی نیز دارند.

سمعک پشت گوشی(BTE)

سمعک پشت گوشی، سمعک دو تکه می باشد. قسمت میکروفون، رسیور و اجزای الکترونیک در ساختمان موزی شکل قرار گرفته اند ودر پشت گوش قرار می گیرند. در سمعک پشت گوشی، صدا از طریق یک تیوب و قالب سفارشی به گوش می رسد. برای همه افت های شنوایی کاربرد دارند و تقریبا پرفروش ترین سمعک ها می باشند.

از انواع سمعک های پشت گوشی می توان به Mini BTE و سمعکهای گیرنده درون گوش (RITE) و یا گیرنده درون کانال (RIC) را نام برد.

سمعک های داخل گوشی(ITE):

سمعک های داخل گوشی، در داخل گوش قرار می گیرند و تقسیم بندی های متعددی دارند.

سمعک های IIC( سمعک های نامرئی داخل گوش)

این سمعک ها کوچکترین نوع سمعک ها هستند. در داخل مجرایگوش قرار می گیرند.ویژگی این سمعک نامرئی بودن انهاست.

سمعک های کاملا داخل کانال گوش(CIC)

این سمعک ها نیز در رده سمعک نامرئی می باشد. در واقع تفاوت انها با IIC در فاصله از پرده گوش می باشد.

سمعک های داخل کانال(ITC)

محل قرار گیری این سمعک ها در بخش کوچکی از کانال و ابتدای مجرا می باشد.استفاده از این نوع سمعک راحت ترمی باشد. نسبت به دو نوع دیگر افت های شنوایی بالاتر را پوشش می دهند.

سمعک های که تمام صدفه گوش را می پوشانند(Full Concho) یا نیم صدفه را می پوشانند(Half-Concho)