اگر می‌خواهید خوشبخت باشید، روزانه فقط یک ساعت با موبایل‌های خود مشغول باشید!
هر فناوری تازه‌ای که می‌آید، موجی از هراس و تردید را به همراه می‌آورد. این موضوع چه در فرنگ و چه در ایران عمومیت داشته است.
مثلا وقتی یوهانس گوتنبرگ، دستگاه چاپ را اختراع کرد و به یاری آن دیگر کتاب‌هایی به غیر از کتاب‌های انجیل یا ادعیه هم می‌توانستند در شمارگان خیلی زیاد چاپ شوند، خیلی‌ها اعتراض کردند که این فناوری باعث اشاعه کتاب‌های بی‌محتوا و کم‌ارزش شده و دوست داشتند به همان سال‌هایی برگردند که شیوه‌های قدیمی نسخه‌برداری از کتاب‌ها اجازه نمی‌داد هر کتابی بتواند به سرعت چاپ و توزیع بشود.
در ایران خودمان، ورود تلگراف و رادیو، با موجی از اعتراض‌ها و هشدارها همراه بود. در برخی از نشریات دهه 1320 تیتر می‌زدند که رادیو درس بی‌عفتی و بی‌عصمتی و بی‌حیایی می‌دهد.
تلویزیون که آمد بار هم کارشناسان داخلی و خارجی، نگران تأثیرات زیان‌آور آن بودند.
در اواخر قرن نوزدهم وقتی تلفن داشت در غرب معمول می‌شد کسانی بودند که از بیم شوک الکتریکی به آن دست نمی‌زدند و یا آن را ابزار شیطان می‌دانستند.
استفاده از ایمیل وقتی معمول شد، کسانی بودند که CNN گزارشی را منتشر کرد مبنی بر اینکه استفاده از ایمیل بیش از استعمال مواد مخدر ممکن است ضریب هوشی را پایین بیاورد. بعد از آن نوبت به مای‌اسپیس و فیس‌بوک رسید که متهم شوند.
اما باید گفت که این هوشمندی و شیوه استفاده ما و نیز اعتدال یا افراطی بودن ماست که خوبی و بدی یک فناوری خاص را مشخص کند.
به تازگی پژوهشی انجام شده تا مشخص کند که وقتی حرف از اعتدال در استفاده از موبایل و شبکه‌های اجتماعی می‌زنیم، این اعتدال از نظر کمی به چه معنا است. یعنی آیا می‌توانیم یک عدد کلی را مشخص کنیم و بگوییم که مثلا نوجوان‌ها تلاش کنند بیشتر از آن سرگرم موبایل‌هایشان نباشند؟
رهبری این گروه تحقیق را استاد روانشناسی دانشگاه سن دیگه‌گو به نام جین ام توئنج برعهده داشت. آنها اطلاعاتی را که از پرسشنامه‌های بیش از یک میلیون نوجوان آمریکایی به دست آمده بود بررسی کردند. در این پرسشنامه پرسیده شده بود که نوجوان‌ها چه مقدار از وقتشان را صرف گوشی‌های هوشمند، تبلت‌ها و کامپیوترها می‌کنند و چه مقدار زمان را به تماس و تعامل چهره به چهره با دیگران اختصاص می‌دهند. در همین پرسشنامه در ضمن سوال شده بود که هر نوجوان درجه نسبی درونی شادی و خوشبختی خود را چقدر ارزیابی می‌کند.
نتیجه کلی این بررسی این بود که آنهایی که بیش از یک ساعت از وقت را صرف موبایل و تبلت می‌کنند، در زندگی واقعی، درجه خوشبختی کمتری را گزارش می‌کنند.
البته حذف کامل کاربری موبایل هم با درجه خوشبختی بالاتری همراه نبود. عدد و رقم کلی که از این تحقیق به دست آمد این بود که استفاده از موبایل برای بازی، پیامک زدن یا استفاده از شبکه‌های اجتماعی اگر در حد یک ساعت در روز کنترل شود می‌تواند باعث احساس خوشبختی بیشتری برای نوجوان‌ها شود.
