آیا بزرگ‌ترین ماشین دست‌ساخته انسان، در فضا ساخته خواهد شد؟
یک موشک از زمین به سوی آسمان پرتاب می‌شود. در چند ثانیه شتاب می‌گیرد و به سرعت ۱۷۵۰۰ مایل بر ساعت می‌رسد. در چند دقیقه از مدار زمین خارج شد و در مدار ۳۰۰ مایلی زمین قرار خواهد گرفت.
شاید تصور کنید این موشک یک ماهواره ارتباطی به فضا می‌برد یا حامل یک فضاپیمای ناسا باشد اما محموله این موشک هیچ‌یک نیست.
این موشک چندین تن مواد پلاستیکی با کیفیت بالا و یک سری قطعات و اجزای پیش‌ساخته را به فضا می‌برد تا توسط یک چاپگر سه‌بعدی مورد استفاده قرار بگیرد.
این چاپگر سه بعدی می‌خواهد در آینده یک ماهواره بزرگ چند مایلی برای کاربردهای مختلف بسازد. این ماهواره روی زمین قابل ساختن نیست و بازوهایی طولانی و بلند دارد که امکان پرتاب آن به فضا توسط موشک‌های فضاپیما هم وجود ندارد.
داریم از آینده دنیای فضاپیماها و ایستگاه‌های فضایی صحبت می‌کنیم. در آینده، در فضا نیاز به تلکسوپ‌هایی غول‌پیکر، ماهواره‌های ارتباطی، آرایه‌های خورشیدی، ایستگاه‌های فضایی و غیره خواهد بود. بسیاری از این‌ها چند برابر نمونه‌هایی هستند که اکنون روی زمین ساخته می‌شوند.
یک شرکت به نام Made In Space در منطقه Mountain View کالیفرنیا دارد روی این ایده کار می‌کند تا ماشین‌ها و دستگاه‌ها بزرگ را توسط یک چاپگر سه‌بعدی در فضا سرهم‌سازی کند. این شرکت در چند سال اخیر به دنبال تدارک تجهیزات و لوازم مورد نیاز خود در فضا بوده است.
آنها یک چاپگر سه بعدی به نام Additive Manufacturing Facility را به فضا ارسال کردند که تنها چاپگر در فضا است ولی در حالی‌که AMF در ایستگاه فضایی قرار دارد؛ می‌خواهند یک چاپگر جدید بسازند که منحصرا در فضای خلاء کار کند.
نمونه اولیه این چاپگر به نام Archinaut در انتهای همین سال عرضه می‌شود. ماشین‌های چاپ آینده مانند Archinaut می‌توانند هر چیزی را در فضا چاپ کنند و هیچ محدودیتی از نظر اندازه ندارند.
این چاپگرها می‌توانند اجسامی را بسازند که نمی‌توانند جرم خود را تحمل کنند و اگر روی زمین باشند؛ سریعا متلاشی می‌شوند ولی در فضا و خلا مشکلی ندارند. تنها محدودیت این چاپگرها در استفاده از مواد اولیه است.
در آینده چاپگرها و روبات‌ها ایستگاه فضایی می‌سازند
یک کارشناس روباتیک ناسا نیز اعتقاد دارد هنوز محدودیت‌های فناوری زیادی هست که باید در فضا بر آنها غلبه کرد. روبات‌ها باید بتوانند به طور مستقل عمل کنند و روی کار خود نظارت و کنترل داشته باشند. همین‌طور، روبات‌ها باید بدون دخالت انسان بتوانند با دیگر بخش‌ها و سیستم‌ها هم کار کنند.
این کارشناس از «خودگردانی، دست‌کاری، ادراک، کنترل نیرو و مترولوژی» به عنوان چالش‌های پیش‌روی فضانوردان نام می‌برد و می‌گوید در آینده باید بتوان در فضا دستگاه‌ها و ابزارهایی با اندازه‌ها و ماموریت‌های مختلف ساخت.
این کارشناس می‌گوید در آینده نیاز داریم همانند بازی لِگو؛ قطعات کامپیوتری و فضاپیمایی را در فضا روی هم سوار و نصب کرده و یک محصول جدید بسازیم. بعد آن را به برق و سیستم‌های اطلاعاتی متصل کنیم.
شرکتی مانند Made In Space اعتقاد دارد طی چند دهه؛ اساسا تولیدات فضایی تغییر خواهند کرد. نیاز به ساخت ساختمان‌ها و ایستگاه‌های بزرگ فضایی وجود دارد و دیگر نمی‌توان قطعات پیش‌ساخته را از زمین به فضا فرستاد.
فضا برای مونتاژ و تولید بسیار مناسب است و امکانات نامحدودی دارد فقط باید فناوری‌های آن رشد کنند و به بلوغ برسند. چاپگرهایی مانند Archinaut هنوز در ابتدای راه هستند و روی زمین سرهم‌بندی می‌شوند.
ISS بزرگ‌ترین ایستگاه فضایی است که حدود ۲۰ سال پیش بدون هیچ‌گونه چاپگر سه‌بعدی یا روباتی ساخته شده است و منشا اکتشاف‌های بسیار زیادی در فضا شد. اما ایستگاه‌های فضایی بزرگ‌تر را نه انسان؛ بلکه روبات‌ها و چاپگرها خواهند ساخت.
در قرن گذشته اونطور که انسان انتظار داشت، تحقیقات فضایی پیشرفت نکرد و سفرهای فضایی مشکلات بسیاری داشت. اما تو این چند سال و این طرح های جدید واقعا پیشرفت های چشمگیری دیده میشه و میشه امیدوار بود در طول زندگی ما هم سفرهای فضایی به معنی عام انجام بشه.