تاثیر عفونت‌های مختلف بر عملکرد کلیه
عفونت‌های ویروسی می‌توانند با بیماری‌های کلیوی متنوع بسیاری از جمله گلومرولونفریت و سندرم نفروتیک، هماچوری، و نارسایی کلیوی حاد و مزمن همراه باشند. ویروس‌های دخیل در بیماری‌های کلیه عبارت‌اند از: هپاتیت C، هپاتیت B، پاروویروس، ویروس پلی اوما، ویروس سیتومگال، هانتاویروس، و کرونا ویروس.
نفروپاتی همراه با HIV 2 تا 3 سال پس از عفونت یا این ویروس بروز می‌کند و در بیماران دارای شمارش پایین CD4 و آفریقایی ـ آمریکایی‌ها شایع‌تر است. ویژگی‌های تمایزدهنده عبارت‌اند از فقدان پرفشاری خون و حفظ اندازهٔ کلیه علی‌رغم نارسایی پیشرفتهٔ کلیه، سندرم نفروتیک، و کاهش نسبتاً سریع کارکرد کلیه. نمونه‌برداری از کلیه به طور شایع گلومرولواسکلروز کانونی ـ قطعه‌ای، به طور معمول از نوع انهدامی (collapsing) را نشان می‌دهد اما گلومرولونفریت با تکثیر غشایی، نفروپاتی IgA، بیماری حداقل تغییر، وگلومرولونفریت غشایی همگی گزارش شده‌اند. چون HIV در کلیه تکثیر می‌یابد درمان تهاجمی برای کاستن از بار HIV توسط درمان ضد رتروویروسی ضرورت دارد. استفاده از مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین بر طبق گزارش در کاستن از سرعت افت کارکرد کلیوی مؤثر بوده است.
عفونت مزمن هپاتیت C قویاً با گلومرولونفریت با تکثیر غشایی نوع I با یا بدون کرایوگلوبولین‌های مختلط IgG و IgM همراهی دارد. عفوننت مزمن هپاتیت B می‌تواند با پلی‌آرتریت گرهی (poly arthritis nodosa)، گلومرولونفریت غشایی، و با شیوع کمتر با گلومرولونفریت با تکثیر غشایی همراهی داشته باشد. درمان هر دوی این بیماری‌ها معطوف به کاستن از سطح عفونت می‌باشد.
عفونت‌های متعددد دیگری نیز می‌توانند با یک یا چند ضایعهٔ گلومرولی همراه باشند. سیفیلیس می‌تواند با سندرم نفروتیک ناشی از گلومرولونفریت غشایی همراه باشد؛ جذام با گلومرولونفریت کانونی یا آمیلوئیدوز کلیوی؛ مالاریا با پروتئینوری خفیف و گلومرولونفریت تکثیری مزانژیوم؛ و شیستوزومیار با گلومرولونفریت با تکثیر غشایی.
