اگر یک غده در ریه ( ندول منفرد) دیده شد، روش پیگیری و تشخیص و درمان چگونه است؟

علت های یک غده در ریه ( ندول منفرد)

• دانسیته ندولر احاطه شده توسط پارانشیم ریه با اندازهٔ کمتر از cm3 (هرچیزی با اندازه بزرگتر یک توده نامیده می‌شود).
• اغلب به طور اتفاقی در X-Ray یا CT یافت می‌شود، ممکن است خوش خیم و بدون علامت یا یک بدخیمی کشنده باشد.
• هدف از بررسی‌ها شناسایی ضایعات خطرناک است در حالیکه از انجام آزمایشات تهاجمی در ضایعات خوش‌خیم پرهیز می‌شود.
• احتمال بدخیمی براساس مشخصه‌های ضایعه و بیمار گذاشته می‌شود. وجود حتی یک ریسک فاکتور برای سرطان دلیلی برای استفاده از روش‌های تهاجمی است.

تشخیص افتراقی یک غده در ریه ( ندول منفرد)

• گرانولوم‌های عفونی: TB، هیستوپلالسموزیس، کوکسیدیومایکوزیس
• سرطان اولیهٔ ریه
• آدنوم برونشیال
• نئوپلاسم‌های خوش‌خیم ریه (مانند هامارتوم، لیپوم)
• سرطان‌های متاستاتیک
• لنفوم
• AVM
• لنف نود داخل ریوی
• بیماری وگنر
• ندول‌های روماتوئیدی
• آمیلوئیوز
• انفارکتوس ریه
• تجمع موکوس

اپیدمیولوژی یک غده در ریه ( ندول منفرد)

• ریسک فاکتورهای بدخیمی: قطر cm> 2، سن بالای 40 سال، حاشیه‌های مضرس، غیرکلسیفیه، سیگاری‌ها
• 25% از سرطان‌های ریه بصورت یک ندول منفرد تظاهر می‌کند.

علایم و نشانه‌های یک غده در ریه ( ندول منفرد)

• بر اساس تعریف بدون علامت

تشخیص یک غده در ریه ( ندول منفرد)

• CXR: قطر ضایعه کمتر از cm5: مقایسه با X-Ray قدیمی
• CT: برای نشان دادن مشخصات ندولها، اندازه، ضایعات دیگر و نحوه کلسیفیکاسیون حساستر است.
• برونکوسکوپی (به ندرت تشخیص‌دهنده است) یا بیوپسی توسط سوزن از طریق پوست
• توراکوتومی: در صورتی که بیوپسی نرمال یا غیرختصاصی می‌باشد (بیوپسی برای رد سرطان حساسیت کافی ندارد)
• سیتولوژی خلط: در ضایعات مرکزی ممکن است به تشخیص کمک کند.
• یک الگوریتم ممکن برای ارزیابی بیمار

• مرور CXR قبلی اگر در 2 سال اخیر تغییری نداشته باشد نیاز به ارزیابی بیشتری نیست.
• در بیماران بدون ریسک فاکتور بدخیمی هر 4 تا 6 هفته بمدت 3 ماه و سپس هر 6 ماه بمدت 2 سال CT/CXR انجام شود. در صورت مشاهدهٔ هر نوع رشد، رزکسیون
• بیماران با خطر متوسط با بالا یک CT پایه گرفته شود. سپس بیوپسی توسط سوزن یا توراکوتومی برای برداشتن ضایعه.

درمان یک غده در ریه ( ندول منفرد)

• اگر هیچ ریسک فاکتوری وجود نداشته باشد تحت نظر گرفتن قابل قبول است و اگر ضایعه هر نوع تغییری پیدا کند ارزیابی تهاجمی اندیکاسیون دارد.
• برداشت ندول زمانی اندیکاسیون دارد که ضایعه غیرکلسیفیه، رشد سریع، مرفولوژی مشکوک یا اندازهٔ بزرگ داشته باشد و بیمار شریاط جراحی را داشته باشد به هر حال بپوسی سوزنی یا برونکوسکوپی باید در ابتدا انجام شود. (سرطان را رد نمی‌کند)
• روش‌های برداشت جراحی:

• جراحی توراکوسکوپیک به وسیلهٔ ویدئو. (VATS): برای ضایعات محیطی بخوبی توراکوتومی باز می‌باشد و در زمان لزوم می‌توان آنرا به توراکوتومی باز گسترش داد.
• مینی توراکوتومی.
• توراکوتومی: امکان بررسی غدد لنفاوی و مدیاستن را فراهم می‌کند.
• آستانه جراحی باید پایین باشد- یک ضایعه بدخیم می‌تواند کشنده باشد و جراحی در بیمارانی که کاندید مناسب جراحی هستند نسبتاً خوش‌خیم است.

پیش آگهی/ سیر بیماری یک غده در ریه ( ندول منفرد)

• ندول‌های بدخیم در مقابل خوش خیم
• سن زیر 35 سال ………………………….. 2% بدخیمی

زیر 35-45 ……………………………. 15-30% بدخیمی

بالای 45 سال ………………………… بیش از 50% بدخیمی

• اندازه

کوچکتر از 1 cm…………………. 90% خوش‌خیم

بزرگتر از 2 cm ……………………. 70% بدخیم

• پایداری یا ثبات: ضایعات موجود کم در طی 2 سال گذشته تغییر نداشته‌اند احتمالاً خوش‌خیم‌اند.
• کلسیفیکاسیون: کلسیفیکاسیون‌ها با احتمال بیشتری خوش‌خیم هستند مخصوصا اگر dense با محور مرکزی یا نمای صفحه‌ای یا نقطه‌ای داشته باشد.
• در سرطان‌هایی که بصورت ندول منفرد تظاهر می‌کنند بقای 5 ساله 50% است (در مقابل 10% بقا در همهٔ سرطان‌ها)