سیگموئیدوسکوپی و کولونوسکوپی چه هستند و چه کاربردی در پزشکی دارند؟
به کمک سیگموئیدوسکوپی انعطاف‌پذیر (flexible) می‌توان رکتوم، کولون سیگموئید، و کولون نزولی را تا حد زاویه طحالی مشاهده نمود. قبل از آن باید بیمار تنقیه شود تا کولون از مدفوع پاک گردد. از آنجا که سیگموئیدوسکوپی به سرعت انجام می‌شود (ظرف کمتر از 10 دقیقه) و درد خاصی ندارد، نیازی به دادن آرام‌بخش نیست و روش مناسبی برای غربالگری (بیماریابی) سرطان کولورکتال است. اندیکاسیون‌های دیگر سیگموئیدوسکوپی شامل اسهال مزمن، خون‌ریزی رکتوم، و ارزیابی پاسخ به درمان کولیت است.
به کمک کولونوسکوپی می‌توان تمامی روده بزرگ و حتی چندین سانتی‌متر از ایلئوم انتهایی را مشاهده نمود. برای آماده‌سازی روده، باید ۲۴ ساعت قبل از عمل، محلول‌هایی با خاصیت اسمزی بالا (مثل فسفات سدیم یا پلی‌اتیلن گلیکول) همراه با مقدار زیادی مایعات به بیمار خوارنده شـود. تحمل کولونوسکوپی دشوارتر از سیگموئیدوسکوبی است و باید به بیمار، آرام‌بخش داده شود. اندیکاسیون‌های کولونوسکوپی، علاوه بر مواردی که برای سیگموئیدوسکوپی ذکر شد، شامل آنمی فقر آهن، خون‌ریزی گوارشی مخفی یا آشکار، و بررسی بیماری التهابی روده (بخصوص از نظر دیس‌پلاژی) می‌باشد. مداخلات درمانی که به کمک کولونوسکوپی قابل انجامند عبارتند از: پولیپ‌برداری، سوزاندن اکتازی‌های عروقی با کوتر، رفع فشار در مواردی که انسداد کاذب باعث اتساع کولون شده، و احیاناً، کنترل خون‌ریزی گوارشی تحتانی با روش اندوسکوپی.
