داشتن آیفون در ایالات متحده نشانه ثروت و درآمد بالا است؛ داشتن یک دستگاه اندرویدی نشانه وضعیت مالی خوب است
یک مطالعه جدید نشان می‌دهد آیفون شایع‌ترین نشانه داشتن ثروت یا ثروتمندان است.
این مطالعه توسط موسسه National Bureau of Economic Research و با هدف پی بردن به عادات و رفتار مصرف‌کننده‌ها یا محصولات استفاده شده توسط آنها انجام شده است.
در این مقاله، محققان دانشگاه شیگاگو افراد جامعه را در گروه‌های مختلفی تقسیم‌بندی کردند. رفتار مصرف‌کننده، چیزی که مصرف می‌کند و مدت زمانی که مصرف می‌کند؛ معیارهایی برای تقسیم‌بندی جامعه در گروه‌های مختلف است.
البته، پارمترهایی مانند درآمد، تحصیلات، جنسیت، گرایش‌های سیاسی و نژادی هم در این تقسیم‌بندی و تعریف گروه‌های مختلف مصرف‌کننده موثر است.
نتیجه تحقیقات نشان می‌دهد که هیچ محصول یا کالای مصرفی به اندازه آیفون نشان‌دهنده ثروت و درآمد بالا نیست. در تمام سال‌هایی که مورد مطالعه قرار گرفتند؛ در هیچ سالی به اندازه سال ۲۰۱۶ داشتن آیفون نشان‌دهنده گروه درآمدی بالا مصرف‌کننده نیست.
آیفون، آیپد و اندروید درآمد شما را لو می‌دهند
این مقاله توضیح می‌دهد که ۶۹.۱ درصد افرادی که آیفون دارند؛ از درآمد بالایی هم برخوردار هستند یا در خانواده‌ای زندگی می‌کنند که در مجموعه درآمد بالایی داشته و جزو خانواده‌های ثروتمند محسوب می‌شوند.
داشتن آیپد هم با احتمال ۶۶.۹ درصد (کمی کمتر از ایفون) نشان‌دهنده درآمد بالای افراد است اما داشتن گوشی اندرویدی با احتمالا ۵۹.۵ درصد به ما می‌گوید که صاحب آن ثروتمند است.
در سال ۲۰۱۶، داشتن یک دستگاه آیپد نشان می‌دهد که فرد در ۶۷ درصد اوقات درآمد ماهیانه‌ای بالایی دارد. به علاوه، داشتن یک دستگاه اندرویدی یا استفاده از سرویس‌های ورایزون نیز نشان می‌دهد فرد درآمد نسبتا بالایی دارد.
این مطالعه با بررسی وضعیت ۶۳۹۴ فرد در سال ۲۰۱۶ به چنین نتایجی دست یافته است.
حالا سوال اساسی این است که می‌توانیم چنین نتایجی را به کشورهای دیگر هم تعمیم دهیم؟
بعید است نتایج این تحقیق در کشورهای دیگر از جمله ایران نیز صدق کند. آیا هر فردی که یک دستگاه آیفون و آیپد دارد؛ به منزله ثروتمندی و درآمد بالا است؟ یا اینکه اگر یک اسمارت‌فون اندرویدی داریم؛ وضع مالی نسبتا بالایی داشته و از درآمد خوبی برخورداریم؟
شاخص‌های اجتماعی در کشورهای مختلف با یکدیگر متفاوت است و برای یافتن نشانه‌های ثروتمندان در هر کشوری باید مطالعات و تحقیقات میدانی مخصوص آن منطقه و کشور و براساس پارامترهای موثر یا عادات فرهنگی و اجتماعی مردمان آن‌جا صورت گیرد.
