شما هم می‌توانید در کارتان پیشرفت کنید اگر به جای نگاه کردن مأیوسانه به جایگاه دست‌نیافتنی دیگران، خودتان را با خودتان، در سیر زمان مقایسه کنید!

خب، عنوان این پست به ظاهر خیلی شعاری به نظر می‌رسد. اما در این نوشته می‌خواهیم نتیجه عمل به همین شعار را به شما نشان بدهیم.

بسیار از ماها، به جایی در زندگی می‌رسیم که از پیشرفت و تغییر در زندگی ناامید می‌شویم. در این زمان‌ها خودمان را با وضعیت یک آدم خیلی شاخص در رشته تحصیلی، کاری، ورزشی یا اجتماعی مقایسه می‌کنیم و با خودمان می‌گوییم که او با خاطر استعداد زیاد و پشتکار و شرایط زمان، در جاده‌ای افتاد و با سرعت مدارج ترقی را پیمود، اما برای من دیگر خیلی و ناممکن است که به او برسم.

پس چه بهتر که خودمان را برای یک پیکار دشوار در زندگی، آزار ندهم و به همین زندگی راکد خودم خو کنم …

و این اشتباهی راهبردی است. در واقع مبارزه و تلاش خیلی آسان‌تر می‌شد، اگر ما هر روز خودمان را با خودمان مقایسه می‌کردیم و حیت در دفترچه‌ای می‌نوشتیم که نسبت به هفته‌ها و ماه‌ها قبل چقدر پیشرفت کرده‌ایم.

تناسب اندام آرمانی ندارید؟ به جای اینکه در یوتیوب به آمادگی بدنی دیگران غبطه بخورید، در جایی بنویسید که هر ماه چقدر توان بدنی خودتان را بیشتر کرده‌اید و چقدر وزن کم کرده‌اید و چقدر بیشتر دویده‌اید.

از تحصیل بازمانده‌اید، تلاش را شروع کنید و صفحات کتاب‌هایی را که می‌خوانید به مانند گام‌هایی که به سمت قله برمی‌دارید در نظر بگیرید و در نظر آورید که نسبت به سال پیش، چقدر کوشاتر شده‌اید و چه نکات بیشتری می‌دانید و چقدر شانستان در کسب نمرات بیشتر و قبولی در آزمون‌ها بیشتر شده است.

اما در این پست برای اینکه نتیجه عیتی به همین «شعار» را نشان بدهیم، نتیجه تلاش آدم‌های عادی را در زمینه نقاشی را با هم مرور می‌کنیم. در کاری جالب، هنرمندان آماتور زیادی حاضر شدند که یک نقاشی ابتدایی و ساده سال‌های قبل خود را انتخاب کنند و بعد همان نقاشی را حالا که سال‌های زیادی تمرین کرده‌اند، دوباره بکشند.

هیچ کدام از این نقاشی‌های تازه هم شاید شاهکار و شاخص نباشند، اما بی‌شک تأیید می‌کنید که نسبت به نقاشی‌های قبلی از زمین تا آسمان پیشرفت کرده‌اند. آنها می‌توانستند دست روی دست بگذارند و از اینکه استعداد ابتدایی زیاد ندارند، بنالند، اما قلم به دست گرفتند و هر روز تمرین کردند و شوق خود را از دست نداند.