کامپیوتر در دنیای هالیوود – قسمت دوم: هالیوود گمراه می‌کند!
تا حالا برایتان پیش آمده از زبان یک آدم ناآشنا با کامپیوتر
حرفهای عجیبی در مورد کامپیوتر و اینترنت بشونید؟! آیا پیش آمده که با تصورات عجیب
و غریب مردم از قدرت و توانایی و یا توان تخریبی کامپیوتر آشنا برخورد کرده باشید؟ باید اقرار
کرد که قسمتی از نگاه خرافی به کامپیوتر، ناشی از نوع نگاه سینما به طور عام و فیلمهای
هالیوودی به طور خاص است. چیزی که سبب شده، هنوز بسیاری از مردم کامپیوتر را یک جعبه اسرارآمیز و
هراس‌انگیز بدانند.
در فیلم «آزاده باش یا جانانه بمیر» Live
Free or Die Hard که با شرکت بروس ویلیس در سال 2007 ساخته شد، «هک» بیشتر یک چیز
جادویی است تا یک مهارت کامپیوتری! در این فیلم شخصیتی به نام توماس گابریل وجود
دارد که می‌تواند همه چیز را هک کند و بر همه چیز مثل یک جادوگر تسلط پیدا کند. او
می‌تواند رنگ چراغ راهنمایی را تغییر دهد، می‌تواند وب کم هر کسی را که خواست فعال
کند و بچرخاند، می‌تواند مغز خلبانی را هک کند تا موشکی وسط یک بزرگراه شلوغ
بیندازد. ولی او به این کارها اکتفا نمی‌کند و سرانجام تصمیم می‌گیرد خطوط
گاز نزدیک تأسیسات تولید برق را هم منفجر کند.
در فیلم Swordfish،
«هیو جکمن» نقش استنلی جابسن را بازی می‌کند، یک هکر ماهر که بعد از دو سال حبس به
شرط نزدیک شدن و حتی لمس نکردن کامپیوتر آزاد شده است. وی به وسیله آدم شرور فیلم
یعنی «گابریل شیر» که نقشش را «جان تراولتا» بازی می‌کند، با تهدید مجبور به انجام کار خطیر هک کردن یک سیستم مالی
برای سرقت 9.5 میلیارد دلار می‌شود، کاری که با این ابعاد تنها در
هالیوود میسر است.
فیلم شبکه The Net در سال 1995، یعنی
زمانی ساخته شد که کمتر کسی با اینترنت آشنایی داشت، در این فیلم «ساندرا بولاک» در
نقش یک تحلیل‌گر نرم‌افزار به نام آنجلا بنت ظاهر می‌شود. هکرها برای دستیابی به
ویروسی که او در اختیار دارد، با نفوذ به شبکه هویتش را تغییر می‌دهند. بنت بعد از
مسافرتی به خارج آمریکا، زمانی که قصد بازگشت به آمریکا داردع دستگیر می‌شود، چرا
که در هویت جدید او عامل پخش مواد مخدر است. او برای ثابت کردن هویتش کار سختی در
پیش رو داشت، چرا که مادرش مبتلا به آلزایمر است، کسی در محیط کار او را نمی‌شناسد
و خاطرخواه قدیمی‌اش که تنها کسی است که می تواند هویت واقعی او را ثابت کند، به
وسیله دار و دسته همین هکرها کشته شده است. گرچه در عالم واقع هک کردن هویت مجازی یک شخص ممکن است، اما هک
کردن هویت واقعی به ترتیبی که در فیلم نشان داده می‌شود، هراس از شبکه را در دل
ناآشناها با کامپیوتر سبب میشد.
در فیلم WarGames که در سال 1983 ساخته شد،
یک هکر دبیرستانی با استفاده از کامپیوترهای ابتدایی آن زمان و یک مودم به قصد پیدا
کردن بازی‌های جدید کامپیوتری قصد نفوذ به سیستم یک شرکت سازنده گیم داشت، آما به
زودی دریافت که وارد سیستم هوشمند NORAD شده است، سیستمی که اسلحه‌های استراتژیک
آمریکا را کنترل می‌کند. او با هک کردن این سیستم یک جنگ جهانی راه می‌اندازد.
در فیلم روز استقلال Independence Day،
غیرزمینی‌ها به زمین حمله می‌کنند، تنها یک هکر است که با کامپپوتر «پاوربوک» اپل
یک ویروس به سیستم سفینه‌های ماورای زمینی‌ها آپلود می‌کند، تا این سیستم‌های سازگار
با مکینتاش را مختل کند!
اینها تنها 5 مثال از تصویرسازی‌های هالیوود از کامپیوتر هستند و
شاید هالیوود حق داشته باشد که در توانایی هکرها اینگونه غلو می‌کند، چرا که
واقع‌گرایی و فیلمهای ژانر علمی تخیلی چندان سازگاری‌ای با هم ندارند. با این
وجود، شمار فیلم‌هایی که در ژانرهای دیگر هم نگاه غیرمنطقی به دنیای کامپیوتر و
اینترنت داشته باشند، کم نیست.
غالبا در فیلمها نرم‌افزارهایی ناآشنا و موتورهای جستجوی
ناآشنایی می‌بینیم که حاوی اطلاعاتی هستند که معلوم نیست توسط کدام پایگاه داده‌ها
تأمین می‌شوند. ممکن است نشان ندادن نرم‌افزارها و برنامه‌هایی که توسط بیشتر
کاربران در علم واقع استفاده می‌شوند، با هدف ممناعت از تبلیغ ناخواسته آنها در
فیلم باشد، با این حال نرم‌افزارهای تخیلی که در فیلمها نشان داده می‌شوند، چنان
محیط گرافیکی نامأنوسی دارند که هر کاربر آشنا با کامپیوتری را دلگیر می‌کنند!
دقت در برندهای لپ‌تاپ‌ها هم در فیلمهای هالیوودی می‌تواند جالب
باشد، فکر میکنم کامپیوترهای اپل پیشتاز باشند! من کمی جستجو کردم تا شاید بتوانم سایتی پیدا کنم که فیلمها را
بر حسب سخت‌افزارهای کامپیوتری تحلیل کرده باشد! ولی توفیق چندانی نداشتم.
کامنت‌ها و راهنمایی‌های شما می تواند این پست را تکمیل کند.
منبع: با استفاده از cracked دات کام!
فیلم Live Free or Die Hard که بیشتر به جان سخت 4 معروف است قضیه متفاوت از این چیزی دارد که شما نوشتید. توماس گابریل یک فرد مثبت در این فیلم است و تمامی کارهایی که گفتید نظیر هک کردن مرکز کنترل ترافیک و … کار کسانی هست که می خواستند او را بکشند.
البته مغز هیچ خلبانی هک نشد بلکه با پیدا کردن کد رمز هواپیمای هاریر و ارسال پیام به بیسیم هواپیما دشمنان گابریل خواستند که بروس ویلیس را از این راه بکشند. در مورد چرخش وب کم هنوز راه منطقی به ذهنم نمیرسه اما خوب طرف آنلاین بود و با یک IP مشخص تابلو بازی در اورد . در نتیجه گروه هکری به کامپیوترش متصل شدند و وب کم او را مشاهده و جهت آن را به سمت صورت فرد آوردند. در مورد خطوط گاز هم دشمنان گابریل تمامی گاز ایالت را به سمت نیروگاه برقی فرستادند که گابریل در آن حضور داشت و سپس در نزدیک نیروگاه اتصال برق سبب انفجار و حمله موج های آتش از لوله ها شد.
در مورد بقیه فیلم ها هم دقیقا همان مواردی است که ذکر کردید.
به شخصه دیدن این فیلم جان سخت 4 را به شما توصیه می کنم 🙂
پاسخ: فیلم را نیدیه بودم و منبع من اینطوری داستان را نقل کرده بودم، ممنون که تذکر به جای شما.
شما از نگاه غیر منطقی به کامپیوتر تو فیلمها حرف زدی. این نگاه غیر منطقی رو قبول دارم و همانطور که شما گفتید تو فیلمهای علمی تخیلی واقع گرایی جایی نداره.
اما دقیقا این کلمه علمی-تخیلی نظر منو جلب کرد. به نظرم الان فیلمها بیشتر تخیلی صرف هستند تا علمی یا علمی تخیلی. اون زمان که ژول ورن رمان مینوشت شاید اگه یه دانشمند رمان‌هاش رو میخوند نمیتونست از روش یا تکنولوژیش ایراد علمی بگیره. مثلا تو سفر به ماه روش پرتاب راکت هیچ مشکل علمی نداشت. البته من این رمان رو نخوندم ولی فکر میکنم ایده‌ای که ارائه کرده بود درست بود. شاید فقط دید درستی از مقدار انرژی لازم برای پرتاب موشکش نداشت.
شاید در اون زمان هم همین حرف‌ها رو در مورد رمان‌های ژول ورن میگفتن. که تخیلی و احمقانه هستن. اما الان وقتی این رمان رو بخونیم هیچ چیز تخیلی توش نبینیم.
همه مثال‌هایی که از فیلمها زدید هم ممکنه یه روزی به حقیقت تبدیل بشه. اما اون روز مطمئنا با تکنولوژی امروز نخواهد بود. به همین دلیله که تو ژول ورن تو موشکش از کامپیوتر استفاده نکرد. چون هیچ تصوری ازش و از قابلیت‌هاش نداشت. مثلا همونطور که گفتید یه ویروس مکینتاش شاید نتونه با سیستم عامل فضایی‌ها جور در بیاد ولی ممکنه یه روزی یه سیستم عاملی یا زبان برنامه‌نویسی یا اصلا یه چیزی غیر از کامپیوتر اختراع بشه که بتونه نه تنها سفینه فضایی‌ها رو از کار بندازه، که حتی مغزشون رو هم تحت کنترل بگیره! کسی چه میدونه!
یادمه یه روز یه فیلم مستندی در مورد نانو تکنولوژی پخش میشد، آخراش که در مورد آینده این نانوها بحث میکرد میگفت شاید یه روزی این ذرات نانو اونقدر زیاد بشن که از کنترل خارج بشن و مثل ذرات گرد و غبار تو فضا پخش بشن. اون موقع با جریان باد به همه جا منتقل میشن و رو هر چیزی که فکرشو بکنین تاثیر میذارن. حالا فکرشو بکنین این ذرات نانو یه برنامه ویروس کامپیوتری هم روشون باش، برن یه جایی از کامپیوتر وارد بشن و همه چیز رو بهم بریزن! کسی چه میدونه؟ شاید همه این فیلمها یه روزی اتفاق بیفته!
جناب دکتر میشه بپرسم چقدر از دنیای هک و هکرها میدونی که میگی
هالیوود در توانایی هکرها غلو میکنه ؟!!
اگر خبرهای هک رو دنبال کنید متوجه میشید که نوشته شما غیر واقعیه
برای مثال :
سازمان سیا: هکرها به برخی سیستم های شبکه برق رسانی نفوذ کرده اند
http://www.sgnec.net/Newsdet-f.asp?number=1099
apple & Dell بیشتر در فیلمها استفاده میشه !
چون کلاس این دو برند از بقیه بیشتره
البته چند تا فیلم هم دیدم که از سونی استفاده کردند a2 race
در ضمن همین فیلمها بود که من رو به کامپیوتر علاقه کرد و باعث شد اینجوری بهش علاقه پیدا کنم !
و همین فیلمهای هک باعث شد که بشم یک تحلیل گر دیتا !!!
خدا این هالیوود رو برای ما نگه دارد
جناب آقای دکتر مشود در مورد نظرات خود بیشتر توضیح دهید……..باتشکر
خنده‌دارترین قسمت قضیه اینه که تو تمام اینطور فیلمها و همینطور فیلمهای وطنی، استفاده از کامپیوتر کاملاً و فقط از طریق کیبورد انجام میشه! به طرف می‌گن فلان کار رو بکن، اون هم سریع یه سری کلید مسخره رو پشت سر هم و به ظاهر با مهارت روی کیبوردش میزنه و اون کار انجام میشه. ظاهراً این کار ژست بالاتری از استفاده از ماوس و کلیک کردن داره! من از طرفداران پروپاقرص کیبورد هستم و اولین چیزی که تو هر نرم‌افزار یادمیگیرم کلیدهای میانبرشن. ولی انصافاً این چیزی که اینا نشون می‌دن خیلی مسخره است. به شعور آدم توهین میشه.
یاد اون روزها به خیر که تو فیلمهای خودمون هر کامپیوتری که نشون می‌دادن روی صفحه‌اش Norton Commander یا همون NC معروف خودنمایی میکرد، کلی می‌خندیدیم!
سعید: با حرفهات موافقم. نکته‌ی جالبی رو گفتی. فیلمهای امروز دیگه خیلی علمی نیستن. البته گذشته از یه سریشون.
این نکنه که سهیل جان فرمودند واقعا درسته .
تو فیلمای “مهدی فخیم زاده” دیگه آخرشه ، مخصوصا در مورد تواناییهای پلیس .
به طرف میگه ، خوب حالا مضنونو پیدا کن (تق تق تق) دکمه میزنه میگه بیا اینه …
میگه خوب حالا صداش کو ؟ (تق تق تق ) میگه اینا اینم صداش ، حالا یارو تو خونش با یه عده قاچاقچی نشستن دارن مذاکره میکنن …
میگه ، زود عکسشو پریتن بگیر (تق تق تق) یه عالمه دکمه میزنه ، بعد از یه “پرینتر سوزنی”! چند تا عکس از یارو در حالات مختلف در حال معامله مواد مخدر بصورت رنگی (رو کاغذ فوتوگلاسه!) در میاد ، میده برن پدر سوخته رو بگیرن.
بعدشم یه چیز جالب دیگه که حتما تا حالا دیدید اینکه ، شات های این تیپی معمولا اینجوری فیلم برداری میشه که از پشت سر مانیتور گرفته شده ، شما اون نوشته ها رو که داره هی رد میشه ، نورشو تو صورت اون بنده خداها میبینید .
یعنی کودوم مانیتوره که چند cd نور داره که تصاویرش عینا در فاصله یک متری رو صورت کاربر اینقدر واضح قابل دیدنه .
به نظرم مهدی جان یه دوره مبای کامپیوتر رو بخونن بد نباشه .