کیبورد چینی

«فکر می‌کنم منصفانه باشد که بگوییم کامپیوترهای شخصی کاراترین ابزار ساخته شده تا حالا باشند. آنها ابزار ارتباطی و وسیله‌ای برای خلاقیت هستند و می‌تواند به وسیله کاربرانشان، شکل داده شوند.»
بیل گیتس

«ما حس می‌کنیم که در حل سپری کردن محکومیت در زندان هستیم.»
کارگر کارخانه «میتای» در حال ساختن کپبورد برای برای مایکروسافت

«کیبورد»، یکی از ارزان‌ترین وسایلی است که در فروشگاه‌های کامپیوتر می‌توان با بهای اندکی خرید، شاید با کیبورد بیش از هر وسیله دیگری در زندگی روزانه خود تماس فیزیکی داشته باشیم. آیا تا به حال این مسئله فکر کرده‌اید که کیبوردها، چگونه و به دست چه کسانی ساخته می‌شوند؟!

در کارخانه Meitai در شهر دانگوان چین، 200 کارگر که بیشتر آنها را زنان جوان تشکیل می‌دهند، برای شرکت‌های معروفی مثل HP، Dell، Lenovo، مایکروسافت و IBM تجهیرات جانبی کامپیوتر مثل کیبورد و کیس پرینتر می‌سازند.

تحقیقات شورای ملی کارگران National Labor Council که در مورد شرایط این کارگران به تازگی منتشر شده است و در بسیاری از سایت‌ها و وبلاگ‌ها بازتاب پیدا کرده است، بیانگر شرایط غیرانسانی کاری در این کارخانه است. مثل خیلی از محصولات دیگری چینی که این روزها با بهای بسیار اندکشان، بازار جهانی را قبضه کرده‌اند، کیبوردسازی به سبک چینی هم داستان خواندنی‌ای دارد.

گزارش کامل را می‌توانید در اینجا بخوانید، من در این پست به همین مختصر اکتفا می‌کنم:

کارگران کارخانه میتای، باید کارهای زیادی را انجام بدهند و از کارهای بسیاری هم پرهیز کنند، آنها باید مانند خانه‌شان، شرکت را دوست داشته باشند،آنها باید ساعیانه به سمت کمال حرکت کنند، آنها باید به صورت فعال یکدیگر را «پایش» کنند.

کارگران جوان در این کارخانه 12 ساعت در روز و هفت روز در هفته، روی نیمکت‌های چوپی می‌نشینند و مشغول سر هم کردن دکمه‌ها روی بدنه کیبوردها می‌شوند، خط تولید کارخانه بی‌امان کار می‌کند و ساعتی 500 کیبورد بیرون می‌دهد، بنابراین هر کارگر فقط 1.1 ثانیه برای قرار دادن هر دکمه روی کیبورد، فرصت دارد. او باید این کار خسته‌کننده را 3250 بار در ساعت و 35750 بار در روز و بیشتر از 250 هزار بار در هفته و حدود یک میلیون بار در ماه انجام دهد.

دستمزد این کارگران واقعا جاب توجه است: یک پنجاهم سنت برای هر قرار دادن هر دکمه! خودتان حساب کنید دستمزد ماهانه را! چیزی در حدود 200 دلار در ماه! یا 64 سنت برای هر ساعت کار. به علاوه غالبا و طبق مقررات کارخانه حدود 14 تا 19 درصد از این دستمزد اندک هم یا به خاطر تخلفات کاری و یا هزینه سکونت‌گاه‌های محقر، کسر می‌شود.

کارگران در شرایطی که محروم از بیمه‌های اجتماعی و پزشکی هستند و در شرایطی که اضافه‌کار بی‌جیره و مواجب هم براشان اجباری است، مجبور هستند که در اتاق‌های 10 تا 12 نفر به سر ببرند، کوچک‌ترین حرکت آنها در طی کار یا حتی بعد از کار زیر نظر قرار دارد.

دیر حاضر شدن تنها به اندازه چند دقیقه، نگرفتن ناخن، گذاشتن دست در جیب، پاسخ دادن با تلفن یا گوش دادن به رادیو در حین کار، بالا گرفتن سر، صحبت کردن از شرایط کار در بیرون کارخانه هر کدام جریمه‌های خاص خود را از کسر چند ساعت تا چند روز حقوق در پی دارند.

آیا مسئولان شرکت‌های معظم کامپیوتری با سودهای خالص در حد میلیارد دلار تا به حال به این مسئله فکر کرده‌اند که ابزارهایی را که تحویل می‌گیرند، تحت چه شرایطی ساخته می‌شوند و به چه علت اینقدر ارزان برایشان تمام می‌شود؟ به کیبورد خودتان نگاه کنید، چه مارکی دارد؟!