فیلم طعم گیلاس عباس کیارستمی – تحلیل و بررسی

9

فرانک مجیدی: من به اتفاق‌های ساده باور دارم. اینکه ترافیک اعصاب خرد کن تهران و چراغ قرمزهای ابدی کاری مفید از دستشان بر آید، هر چند که دور از ذهن به نظر می‌آید، اما توانست زندگی «همایون ارشادی» را عوض کند و متضمن قدمی محکم برای «عباس کیارستمی» باشد. بالاخره بعد از مدت‌ها محافظه‌کاری صدا و سیما و اخ و تف‌هایی که معمولاً نثار آدم‌های موفق می‌شود و دندان قروچه‌ها و پشت چشم نازک کردن‌های عزیزان، پریروز برنامه «سینما چهار» فیلم «طعم گیلاس» را پخش کرد. فیلمی خوش‌ساخت، محصول سال 1376 که نخستین بار، در جشنواره‌ی کن اکران شد و موفق به دریافت نخل طلای کن، بطور مشترک با فیلم «مارماهی» به کارگردانی «شوهی ایمامورا» گردید. البته از جوایز مهم دیگر آن، می‌توان به جایزه‌ی بهترین فیلم خارجی انجمن منتقدان فیلم بوستون در سال 98 نیز اشاره ‌کرد.

آقای بدیعی(همایون ارشادی) مردی میانسال است که به ته خط رسیده. او در جاده‌های اطراف تهران به دنبال آدم‌های نیازمندی می‌گردد که او را در ازای دریافت مبلغی قابل توجه (البته در آن زمان!) در انجام نقشه‌اش یاری کنند…

این نخستین بار است که از یک فیلم ایرانی می‌نویسم. فیلم «طعم گیلاس» را به شدت دوست‌داشتنی می‌یابم. بگذارید از سئوالی که مجری برنامه از «احمد میر احسان» ، منتقد سینما، پرسید آغاز کنیم. فیلم در تبلیغ خودکشی است یا زندگی؟ اگر بخواهم خودم به این سئوال جواب دهم، می‌گویم اصلاً برداشت اولی از فیلم بسیار دور از ذهن و باطل است. فیلم «طعم گیلاس»، چون بسیاری از ساخته‌های کیارستمی جریانی ساده و روزمره از زندگی را ارائه می‌دهد. فیلم به قدری دور از تکلف و مصنوعات فیلم‌سازی است که بیننده به هیچ عنوان احساس نمی‌کند فریب می‌خورد و یک مشت شعار در فیلم‌های این چنینی را می‌شنود. صحبت‌های کلان فلسفی و عجیب و غریب انجام نمی‌شود و ساده‌ترین عناصر برای القای مفاهیم استفاده می‌گردد و از بداهه‌گویی بدرستی استفاده می‌شود. فیلم حول محور کاراکتر اصلی، آقای بدیعی، می‌گردد و با دقت و فرصت بیننده را با تصمیم‌ها و تردیدها و دیدگاه‌های او آشنا می‌کند. اینکه اصلاً آقای بدیعی اسمش چیست، چند سال دارد، چه کاره است، چرا چنین تصمیمی دارد و سئوال‌های دیگر از زندگیش پاسخ داده نمی‌شود و همین باعث می‌شود جمع زیادی از تماشاگران، با قهرمان داستان همذات‌پنداری کنند و همراه گردند. آقای بدیعی، همان مرد ساکت و معقولی است که بارها از کنارش می‌گذریم و شاید سری هم برایش به علامت آشنایی تکان دهیم، ولی واقعاً برایمان مهم نیست. آقای بدیعی من و شما هستیم. آدم‌های خیلی عادی که کنجکاوی دیگران را بر نمی‌انگیزانند و تصمیم‌هاشان حداکثر محدوده‌ی زندگی خودشان را ویران می‌کند. آدم‌های دیگر فیلم هم بسیار عادی و باورپذیرند. کارگرها، نگهبان‌ها و نیازمندانی که سر و وضعشان باعث می‌شود گاهی شیطان توی جلدمان برود و اینقدر بدجنس شویم که با تبختر از کنارشان بگذریم. هنر روایتگری کیارستمی سبب می‌شود حداقل در 95 دقیقه‌ای که شاهد فیلم هستیم، همین آدم‌ها دغدغه‌مان شوند و بیننده‌ی کنجکاوتر را عمیقاً به فکر فرو برند. کیارستمی به استفاده از ستاره‌ها علاقه‌ای نشان نمی‌دهد و تمام بازیگرانش را از بین آدم‌های معمولی انتخاب کرده (همانطور که خود ارشادی را پشت چراغ قرمز پیدا کرد!) ‌در انتهای فیلم، زمانی که بیننده کنجکاو است بالاخره چه به سر آقای بدیعی می‌آید، کیارستمی در مقام یک کارگردان اعمال قدرت می‌کند و اعلام می‌کند فیلمبرداری تمام شده. او کارگردان است و اختیار فیلمش را دارد، بیننده باید بداند که او راوی داستان است. او با شیوه‌ی خودش پایان فیلم و نتیجه را به بیننده القا می‌کند.

البته، نخستین بار است که درباره‌ی فیلمی نظر «راجر ایبرت» معروف را به کلی رد می‌کنم. او از این فیلم بسیار بدش می‌آید و آن را خسته‌کننده می‌انگارد و تشبیهی چنین دارد که «پادشاهی را بی لباس» تماشا کرده. به نظر شخصی من، فیلم از تمام این اتهامات مبراست.

برنامه‌ی پریروز «سینما چهار»، مهمان دیگری هم داشت. همایون ارشادی خاطرات جالبی را از این فیلم تعریف کرد. برای نمونه، گفت کاراکتر آقای باقری که نقشی تعیین‌کننده در فیلم داشت با آنکه در فیلمنامه حضور داشت، با گذشت فیلمبرداری انتخاب نشده بود. روزی در حین فیلمبرداری، پیرمردی به آنها متلک می‌گوید که آنها آمده‌اند زمین‌خواری کنند، با مصاحبه‌ای اولیه، او می‌شود آقای باقری. ارشادی همچنین تعریف می‌کند که در آن زمان، خود او مشکلاتی داشته و این فیلم به او کمک می‌کند تا به دیدی تازه از زندگی برسد و اعتقاد دارد نقشی که بازی کرده نه بدیعی که خود ارشادی است. این فیلم، به منزله‌ی سکوی پرتاب او به فیلم‌های بین‌المللی عمل کرد و سبب شد با دو کارگردان بسیار خوب، مارک فورستر و آلخاندرو آمنه‌بار، کار کند.

من به اتفاق‌های ساده باور دارم. به اینکه شیرینی توت و طعم گس گیلاس یا زیبایی طلوع و غروب خورشید بتواند دید کسی را تغییر دهد. اینکه یک راهبندان ساده، کسی را به جایی برساند که وقتی از «بادبادک‌باز» می‌گویی کسی جز او را در لباس «بابا» نبینی. به صدای خنده‌ی شاد و بی‌خیال بچه‌ها و طعم یک آش خوشمزه در روزی سرد. اهل فلسفه نیستم و از لقمه چرخاندن دور سر بدم می‌آید، و به خودم قول داده‌ام اولین گیلاس نوبرانه‌ای که امسال می‌خورم، به یاد آقای بدیعی باشم.


اگر خواننده جدید سایت «یک پزشک»  هستید!
شما در حال خواندن سایت یک پزشک (یک پزشک دات کام) به نشانی اینترنتی www.1pezeshk.com هستید. سایتی با 18 سال سابقه که برخلاف اسمش سرشار از مطالب متنوع است!
ما را رها نکنید. بسیار ممنون می‌شویم اگر:
- سایت یک پزشک رو در مرورگر خود بوک‌مارک کنید.
-مشترک فید یا RSS یک پزشک شوید.
- شبکه‌های اجتماعی ما را دنبال کنید: صفحه تلگرام - صفحه اینستاگرام ما
- برای سفارش تبلیغات ایمیل alirezamajidi در جی میل یا تلگرام تماس بگیرید.
و دیگر مطالب ما را بخوانید. مثلا:

وقتی هم عاشق کارت باشی و هم خلاق، نتیجه‌اش می‌شود این عکس‌هایی که می‌بینید

تا حالا عاشق شده‌اید؟ همه چیز دنیا را زیبا می‌بینید، احساس گرما و سرمای زیاد در تابستان یا زمستان نمی‌کنید و مشتقل از زمان، در زمان سیر می‌کنید.حالا اگر این عشق به کارتان باشد و از خلاقیت بهره خوبی برده باشید، نتایج کارتان زیبا می‌شود.…

روجلدهای قدیمی مجله‌های کیهان بچه‌ها

کیهان بچه‌ها مجله‌ای بود که در دوران کودکی می‌خریدیم. برای من کیهان بچه‌ها بوی نان می‌دهد! چون پدرم همیشه بعد از رفتن نانوایی؛ نان‌ها را لای مجله می‌گذاشت و وقتی به خانه می‌آمد من دوان دوان می‌رفتم و مجله را از او می‌گرفتم.منابع…

عکس‌هایی که جادوی پرسپکتیو را نشان می‌دهند

عکاسی به نام هوگو سوئیساس، یک عکاس خلاق مستقر در لیسبون پرتغال است. او از دوربین و مغزش برای فریب چشم بینندگان عکس‌هایش استفاده می‌کند. او کاملاً خودآموخته، اشیاء روزمره را در صحنه‌هایی که به نظر نمی‌رسد متعلق به آن‌ها هستند، قرار می‌دهد، و…

کشف خانه‌ای متروکه در فرانسه که پر از عروسک‌های به ظاهر شیطانی است!

برایان سانسیرو می‌نویسد که خانه‌ای متروک در فرانسه کشف کرده که به‌طور کامل توسط درختان انگور پوشانده شده  بود و گویی از دنیا پنهان بود. خود خانه عادی است، اما برخی آن را می‌توانند بدترین کابوس خود بدانند. اتاق‌ها مملو از چیزهای غیرعادی…

اگر سلبریتی‌های کنونی در دوران ویکتوریایی می‌زیستند …

پس از ویلیام چهارم، که خود جانشین جرج چهارم بود، در ۱۸۳۷، ملکه ویکتوریای ۱۸ساله به تخت نشست. دوران ۶۴سالهٔ سلطنت او در تاریخ انگلستان به «عصر ویکتوریا» شهرت دارد، که همزمان با به‌اوج‌رسیدن گسترهٔ امپراتوری بریتانیا در سطح جهان بود.اما…

پرتره خانواده‌های روتین از کشورهای مختلف به کمک هوش مصنوعی ایجاد شد

هوش مصنوعی مدتی است که ما را شگفت زده کرده است. اخیراً با قابلیت‌های هوش مصنوعی در ساخت متون و درک زبان طبیعی برای پاسخ به بسیاری از سؤالات میزان تعجب ما پیشتر شده است.س از ChatGPT،  مایکروسافت هوش مصنوعی خود را همراه با مرورگر Edge و…
آگهی متنی در همه صفحات
دکتر فارمو / شیشه اتومبیل / نرم افزار حسابداری / خرید سیلوسایبین / هوش مصنوعی / قیمت وازلین ساج / مقاله بازار / شیشه اتومبیل / قیمت ایمپلنت دندان با بیمه /سپتیک تانک /بهترین دکتر لیپوماتیک در تهران /بهترین جراح بینی در تهران / آموزش تزریق ژل و بوتاکس / دوره های زیبایی برای مامایی / آموزش مزوتراپی، PRP و PRF /کاشت مو / مجتمع فنی تهران /قیمت روکش دندان /خدمات پرداخت ارزی نوین پرداخت / درمان طب / لیست قیمت تجهیزات پزشکی / دانلود آهنگ / سریال ایرانی کول دانلود / دانلود فیلم دوبله فارسی /داروخانه اینترنتی آرتان /اشتراك دايت /فروشگاه لوازم بهداشتی /داروخانه تینا /لیفت صورت در تهران /فروش‌ دوربین مداربسته هایک ویژن /سرور مجازی ایران /مرکز خدمات پزشکی و پرستاری در منزل درمان نو /توانی نو / ثبت برند /حمل بار دریایی از چین /سایت نوید /پزشک زنان سعادت آباد /کلاه کاسکت / لمینت متحرک دندان /فروشگاه اینترنتی زنبیل /ساعت تبلیغاتی /تجهیزات پزشکی /چاپ لیوان /خرید از آمازون /بهترین سریال های ایرانی /کاشت مو /قیمت ساک پارچه ای /تولید محتوا /دانلود نرم افزار /
9 نظرات
  1. رضا می گوید

    من این فیلم را در سال ها پیش در یکی از سینماهای مشهد دیدم البته بخش فیلم در سینماهای ایران با تاخیر پس از دو یا سه سال اتفاق افتاد . آن موقع من دانشجو بودم و این فیلم نخل طلای کن را برده بود و حاشیه های زیادی اطراف آن ایجاد شده بود و به همین خاطر هم به تماشای آن رفتم .
    راستش آن موقع با فیلم ارتباط برقرار نکردم و فضای فیلم را خیلی سرد دیدم. البته فضای سرد فیلم روی پرده سینما نسبت به صفحه تلویزیون بیشتر حس می شود . و از فیلم خوشم نیامد .
    ولی الان کهاتفاقی بعد از حدود ده سال دوباره این فیلم را از سینما 4 دیدم نظرم در مورد فیلم عوض شد. شاید گذشت ده سال و بالا رفتن تجربه من در زندگی و مواجه شدن با سختی ها و ناملایمات زندگی باعث شده زبان فیلم را درک کنم . حالا موقع دیدم فیلم با بدیعی همذات پنداری می کنم و حرف های شخصیت باقری روی من تاثیر می گذارد . حالا خوشحالم که ده سال پیش جزء معدود افرادی بودم که در سینما این فیلم رادیدم .
    دکتر من هم مثل شما مخالف ایبرت هستم . و فیلم را دوست دارم
    از نکات قابل ذکر این فیلم نام عوامل فیلم در پایان فیلم بود که نام تک تک سرباز ها در پایان فیلم بعنوان بازیگر آمده بود. و غبطه خوردم که ای کاش من هم جزء همان سربازها بودم ونامم در اثر استاد کیارستمی می آمد .

  2. حمیدرضا می گوید

    طعم گیلاس فیلمی که ژیل ژاکوب فقط با دیدن عکس‌هایش آنقدر ذوق زده شد که آنرا به بخش رسمی فستیوال کن 1997 پذیرفت و به کیارستمی گفت منتظر سورپرایز باش آباس. طعم گیلاس فیلمی که برای خروج از کشور به جد جلوی را گرفته بودند و وزارت امور خارجه با پا درمیانی توانست مجوز اکران فیلم توقیف شده عباس کیارستمی را بگیرد. طعم گیلاس فیلمی که وزارت ارشاد در صورتی حاضر شد مجوز خروج بدهد که کیارستمی بخش پایانی – ویدیویی – آنجایی که آقای بدیعی دارد سیگار می‌کشد و به طبل بزرگ زیر پای چپ سربازها نگاه می‌کند را به انتهای طعم گیلاس اضافه کند. فیلم در کن نمایش داده شد و خیلی‌ها در گوشی به آباس گفتند که شاهکار ساختی. کن در پنجاهمین سالگردش به همان جایی که از ونیز جدا شده بود رسید. فیلمی که نشانی از هالیوود و بالیوود نداشت نخل طلا را تصاحب کرد. فردای آن روز فیگار نوشت: طعم گیلاس به تنهایی و بدون مارماهی ساخته شوهی ایمامورا هم می‌توانست در اوج به‌ایستد. عباس کیارستمی در طعم گیلاس یک زرنگی کرد و آن این بود که داخل منزل آقای بدیعی را نشان نداد.

  3. مهدی می گوید

    نه منتقد هستم،نه سینمایی نویس و نه هر چیز دیگری از این دست.تا کنون 4 یا 5 بار این فیلم را از تلویزیون دیده ام و باز مشتاق دیدن چند باره این فیلم هستم.حسی که پس از هر بار تماشای این فیلم به من دست می دهد را تنها در یک جمله خلاصه می کنم “زندگی زیباست”.

  4. مرجان می گوید

    درود
    نمی دانم باید از همایون ارشادی بنویسم یا کیارستمی یا طعم گیلاس ولی این را می دانم که هر سه دردلم شوق بی حدی را سرازیر می کنند
    وقتی طعم گیلاس را دیدم تازه به طعم واقعی گیلاس پی بردم نه شوخی نمی کنم اولین گیلاس بعد از تماشای فیلم گیلاس واقعی بود
    فیلم اززندگی می گوید واز مرگ که بخشی از آن است ودر خودکشی اش زندگی به سبک آدم های این روزگار موج می زند
    و این کیارستمی است که اینگونه از زندگی میگوید با سوژه خودکشی!

  5. مدیکوس می گوید

    من آلان این فیلم را دیدم و واقعا از آن لذت بردم.از بازی ازشادی، از ریختن گرد و خاک،از چارچوب حرف زدن طلبه افغان، از لبخند زیبای پلاستیک جمع کن…

  6. مژگان می گوید

    کامنت آقای سید ناصر حسنی یک سال پیش نوشته شده. اما من الان این فیلم را دانلود کرده ام، از لینک های همین کامنت. برای اکستراکت کردنش احتیاج به پسورد دارم. فکر می کنید با گذشتن یک سال کسی همچنان بتواند این پسورد را به من بدهد؟

  7. محمد می گوید

    Password-www.AvaxHome.ru

  8. تهمینه می گوید

    من هرجا میرم دنبال این فیلم گیرم نمیاد. دانلود هم نمیشه. خیلی هم سعی کردم نشده. اما یکی از دوستام ازم خواسته که ببینمش…
    من طعم گیلاس میخوام:-(

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

••4 5