آیا شما هم جزو 5 درصد از آدم‌هایی هستید که نمی‌توانند فیلم سه‌بعدی ببینند؟!
– «فیلم شروع شد، عینک سه‌بعدیم را بده، با هم ببینیمش.»
احتمالا تا چهار پنج سال بعد، حتی در ایران هم خرید تلویزیون‌های سه‌بعدی و پخش‌کننده‌های خانگی سه‌بعدی معمول می‌شود و آنقدر فیلم بلوری سه بعدی می‌توان در بازار یافت که خرید این تلویزیون‌ها را توجیه کند و آن وقت دیالوگ اول این پست، به یک دیالوگ روتین روزانه تبدیل خواهد شد.
خود من اولین بار وقتی با سه‌بعدی آشنا شدهم که در کتابخانه دانشکده، کتابی مربوط به بیوشیمی دیدم که داخلش عینک ساده‌ای با فیلترهای رنگی بود. وقتی با عینک به تصاویر پیچ و تاب‌های DNA نگاه می‌کردم، چنین به نظر می‌رسید که در حال دیدن یک عکس سه‌بعدی هستم.
اما شاید برایتان جالب باشد که بدانید این خطر وجود دارد که شما هیچگاه در زندگی‌تان نتوانید فناوری سه‌بعدی را تجربه کنید!
برای اینکه از فناوری سه‌بعدی استفاده کنید، باید دو چشم سالم داشته باشید که بتوانند با هماهنگی کار کنند و سیگنال عصبی روانه مغز کنند. اما 12 درصد مردم در دید دوچشمی مشکلات جزئی دارند. کمتر از پنج درصد مردم هم، مشکلات جدی دید سه‌بعدی دارند، طوری که دید سه‌بعدی را برایشان غیرممکن می‌کند!
بنابراین اگر یک چشم شخصی مشکل داشته باشد، یا یک چشمش مبتلا به تنبلی چشم یا آمبلیوپی باشد یا آستیگماتیسم داشته باشد، از فناوری سه‌بعدی محروم می‌شود.
متأسفانه اگر تنبلی چشم به موقع درمان نشود، بیماری در بزرگسالی اصلا قابل درمان نیست. بنابراین درمان تنبلی چشم را در بچه‌ها جدی بگیرید! چون وقتی بچه‌ها بزرگ شدند، یک عمر به روح و روان شما لعنت می‌فرستند که چرا آنها را از سه‌بعدی محروم کرده‌اید!
اما اگر جزء آن دسته‌ای باشید که مشکلتان در دید دوچشمی، جزئی است، می‌توانید امیدوار باشید که با رفتن به نزد چشم‌پزشک و اپتومتریست‌ها، مشکل را حل کنید. شاید در دهه بعد، در تکست‌بوک‌های چشم‌پزشکی فصول مشروحی در مورد درمان مشکلات دید سه‌بعدی بتوانیم پیدا کنیم و قسمتی از کار روزانه چشم پزشک‌ها، درمان بیمارانی باشد که بعد از خرید تلویزیون نوی سه‌بعدی، سرخورده به آنها مراجعه می‌کنند!
خیلی پست خوبی بود آقای دکتر
از یه بخش مفرح یه موضوع جدی در اومد
خیلی ممنون از شما
با درود
یعنی آستیگمات ها کلن سه بعدی نمی بینن؟
من میگم تو دانشگاه درس عکسبرداری هوایی داشتیم من نمی دیدم هیچی رو ۳ بعدی؟ پس بگو…
حالا جدن درسته؟
مرسی
ای لعنت من آستیگماتیسم هستم
ای خدا
اگه مشکلتون خفیف باشه، مشکلی نیست.
من در سینما فیلم آواتار رو با عینک به صورت سه بعدی دیدم. چشمم هم آستیگمات هست. بنابراین شاید این برداشت که آستیگماتیسم باعث محرومیت از دیدن تصاویر سه بعدی میشه کاملا درست نباشه.
هر اختلالی که دید یک چشم را به شدت مختل کنه، دید سه‌بعدی را تحت تأثیر قرار می‌ده، آْٱی”ماتیسم اگه شدید باشه این کار را می‌کنه، بدیهی هست اگه خفیف باشه، یا درمان شده باشه، مشکلی ایجاد نمی‌کنه.
اتفاقا من هم اولین بار تصاویر سه بعدی رو تو یکی از کتابهای دایی ام دیدم و با خودم فکر کردم دکتری یعنی همین که عینک بزنی و تصویر سه بعدی ببینی.ولی ساهاست دارم کشیک میدم و تصویر سه بعدی هم نمیبینم
تصویر مربوط به این مطلب که انتخاب کردید چه زیباست همه مسخ فیلم شده اند .
من هم مشکل تنبلی چشم دارم ، نتها پدر و مادرمو برای رفع نکردن بیماریم حرفی بهشون نمی زنم ، بلکه تحصین هم می کنم چون من الان سربازی معاف شدم
شاید چون مخالف نظرتون بنویسم نظرم را پاک کنید.
من در آلمان زندگی میکنم، حدود ۱،۵ سال که تقریبا ۷۰% فیلمها را به صورت سه بعدی در سینما میبینم.
این سیستمی که شما در موردش نوشتید سیستم قدیمی هست که با عینکهای قرمز و آبی قابل دیدن هست. اما سیستم جدید اینگونه نیست بلکه اینک مخصوص تیره رنگی شبیه عینک آفتابی لازم است. و جالب اینکه همه آدمها میتوانند از این عینک استفاده کنند.
من مهندس IT هستم و متاسفانه فارسی نوشتن برام خیلی ساخته ، اگر مایل باشد میتوانم کلیه اطلاعات لازم را به زبان اینگلیسی برایتان بفرستم.
با تشکر
سلام، اتفاقا نظرات مخالف مهم هستند. نه! این مطلبی که نوشتم منحصر به عینکهای قدیمی نیست. من در پست دیگری به صورت مشورح در مورد فناوری سه‌بعدی نوشته‌ام و در مورد عینکهای جدید هم نوشته‌ام.
چرا؟ کلن؟
من جدی پرسیدم…
راجع به مگس پران هم می دونید شما؟
باسلام، ممنون از مطلب مفیدی ک گذاشتید،
این مطلب سوال منو جواب داد
آخه چند روز پیش ک سینما 5 بعدی رفتم کل زمان پخش فیلم داشتم عینکمو میذاشتم و برمیداشتم و انگار عینک آفتابی میزدم به چشمم فقط دودی میشد تصویر:)))) حتی فکر کردم عینک خرابه و با بغلدستیم عوضش کردم و بازم هیچ:-D