10 شهید دنیای فناوری!

هر کدام از ابزارها و دستگاههایی که ما در زندگی عادی خود از آنها استفاده میکنیم، ثمره تلاشهای بیوقفه دانشمندان و افراد زیادی بودهاند. اگر فداکاری، ریسکپذیری، شهامت و ماجراجویی این افراد نبود، ما هیچ کدام از این فناوریها و ابزارها را نداشتیم.
در این پست برای نمونه، 10 دانشمند و ماجراجو را برایتان فهرست میکنم که جان خود را فدای هدفشان کردند.
1- الیزابت اسکیم: مدت کوتاهی بعد از مرگ مادر، الیزابت اسکیم با پزشک مادرش -دکتر وولف- ازدواج کرد. از آن زمان، او شیفته اختراع تازه آن هنگام، یعنی اشعه ایکس شد. وی کار قبلیاش را که کتابداری بود رها کرد تا در آزمایشات شوهرش شرکت کند. آنها یک ماشین اشعه ایکس خریدند و نخستین آزمایشگاه اشعه ایکس را در سانفرانسیکو احداث کردند. متأسفانه آنها از عوارض اشعه ایکس آگاه نبودند و خودشان را در آزمایشات در معرض اشعه قرار میدادند و موضوع آزمایشات میشدند. سرانجام الیزابت اسکیم در نتیجه سرطان درگذشت.
2– لوییس اسلوتین: وی در پروژه منهتن که هدفش درست کردن نخستین بمب هستهای بود شرکت داشت. در یکی از آزمایشات او به صورت تصادفی ظرفی محتوی بریلیوم را در درون محفظه دیگری رها کرد که باعث یک واکنش خطرناک شد. بقیه دانشمندانی که در اتاق بودند، هاله آبی یونیزاسیون را مشاهده کردند و موجی از گرما را حس کردند. میزان اشعهای که او دریافت کرد، تقریبا به اندازه اشعهای است که در صورت فاصله 1500 متری از یک اتفجار اتمی، نصیب آدم میشود.
اسلوتین را بالافاصله به بیمارستان بردند، اما او نه روز بعد درگذشت.
3- اتو لیلینتال: او را پادشاه گلایدر میشناختند. لیلینتال، یکی از پیشگامان هوانوردی بود و نخستین انسانی بود که چندین پرواز موفق با گلایدر داشت. عکسهای او در همه روزنامهها و مجلات چاپ میشدند و منجر به این عقیده عمومی میشدند که هوانوردی، امری ممکن خواهد شد.
اما در جریان پروازی در سال 1896، ستون مهره او بعد از سقوط از ارتفاع 17 متری شکست.
آخرین حرف او این بود: فداکاریهای کوچک باید انجام شوند.
4- ماری کوری: ماری کوری، نیازی به معرفی ندارد، او و شوهرش پییر، در سال 1898 رادیوم را کشف کردند و در پی این شکف، مشغول خواص این عنصر بودند. متأسفانه، مشخص شد که تماس مداوم با اشعه میتواند منتهی به بیماری شود. ماری کوری در سال 1934 در نتیجه ابتلا به لوسمی درگذشت.
5- جان گادفری پاری توماس: او یک مهندس و اتوموبیلران ولزی بود. آرزوی زندگی او شکستن رکورد سرعت مالکوم کمپل بود. به همین منظور او اتوموبیلی به نام «بابز» ساخت. اما در جریان تلاش برای شکست رکورد، یکی از زنجیرهای اتوموبیل او پاره شدن و به گردنش برخورد کرد و منجر به مرگ فوری او شد.
6- الکساندر بوگدانف: در تلاش برای جوانی همیشگی، او شروع به آزمایشاتی روی انتقال خون شد. او تزریق خون را روی خودش امتحان کرد و ادعا کرد که طاس شدنش متوقف شده و دید چشمش بهتر شده است. اما او اصلا خونهای اهداکنندهها را آزمایش نمیکرد و در یکی از آزمایشان خون فردی مبتلا به مالاریا و سل را به خودش تزریق کرد و در نتیجه عوارض این تزریق درگذشت!
7- جان فرانسیس دو روزیه: او معلم فیزیک و شیمی بود. وی یکی از کسانی بود که نخستین پرواز بالون را نظاره کرده بود و همین مطلب شوق پرواز را در او ایجاد کرده بود. او نخستین کسی بود که با بالون به ارتفاع 900 متری رسید. او کارش را در این مرحله متوقف نکرد و در تلاش بعدی در نظر داشت از فراز کانال لنگلیس، از انگلیس به فرانسه برود. متأسفانه بعد از اینکه او 450 متر اوج گرفت، بالونش منفجر شد و منجر به مرگ او شد.
8- کارل اسکیل: او یک داروساز بود و شخصی بود که عناصر شیمیایی زیادی مثل اکسپژن، کلورین، تنگستن، منگنز و مولیبیدن را کشف کرده بود. اما او عادت عجیبی داشت: چشیدن کشفیاتش!
او گرچه در یک نوبت، بعد از چشیدن سیانید هیدروژن، نمرد! اما دفعه بعد از چشیدن جیوه درگشت!
9- هنری وینستنلی: او فانوس دریایی معروفی را در ادیستون در بریتانیا احداث کره بود. وی که از استحکام سازهاش مطمئن بود، ترجیح داد که در حین یک طوفان در درون آن بماند. متأسفانه فانوس دریایی او در هم شکست و وینستنلی و 5 نفر دیگر در این میان کشته شدند.
10- کارل سوسِک: او کپسولی اختراع کرده بود که طبق ادعای او میتوانست شخصی را به سلامت از آبشار نیاگارا بگذراند! در سال 1985، یک شرکت سرمایهگذاری حاضر شد که به او برای آزمایش کپسول ویژهاش کمک کند. به همین منظور در یکی از مناطق تگزاس آبشاری 55 متری ساخته شد. کپسول او میبایست بعد از فرود درون چاله پایین آبشار مصنوعی میافتاد. اما متأسفانه کپسول به لبه این چاله برخورد کرد و سوسک روز بعد درگذشت!
سلام
مصاحبه با وبلاگینا را شنیدم
خیلی جالب بود
می خواستم بگم با آمدن سرویس جدید ایرانسل سرعتش چند برابر همراه اول شده و پیشنهاد می کنم برای وبگردی با موبایل از آن استفاده کنید
سلام؛
گفته بودید دوست دارید زیر مطالبتون کامنت بذاریم .. این هم یه نوع کامنته دیگه :دی
مطلب خیلی جذاب بود، مرســـــی.
خط اخر سوسیک رو اشتباه نوشتین
با سلام
شاید بهتر باشه بفهمیم شهید به چه کسی گفته میشود
چرا آیکون فیس بوک رو نمیذارین واسه شیر کردن مطالب؟
با تشکر از مطلب خوبتون … ولی فکر کنم استفاده از کلمه “شهید” مناسب نباشه … این کلمه در فرهنگ ما جای افتاده و فکر نکنم بکار بردنش در مورد افرادی همچون ماری کوری درست باشه…
موفق باشید
سلام
یاد دیالوگ فیلم Fight Club افتادم
برد پیت : برای درست کردن املت باید چندتا تخم مرغ بشکونی.
موفق باشید
گاهی وقتها بعضی آدم ها خیلیی رو تاریخ تاثیر گذارند حتی با مرگشون اگه اینا نمرده بودن ما الان پیشرفته نبودیم البته ما یعنی کل زمین! نه کشورمون ها!
ممنون از بابت این مطلب جالب…
هر کسی در یک بخشی برای خودش شهید به به حساب میاد. یکی توی جنگ، یکی توی علم و … . (…) 😀
مورد دهم 1995 نیست؟!! فکر نمیکنم 115 سال پیش میتونستن از این عکسای نسبتا با کیفیت بگیرن
سلام
من چندین ساله که مطالب شما رو میخونم. اما هیچ وقت کامنت نمیذاشتم.
بعد از شنیدن مصاحبه شما با وبلاگینا به این نتیجه رسیدم که خیلی نامردیه که کامنت نمیذارم.
ازاین به بعد سعی میکنم توی بحث هامشارکت کنم.
موفق باشید
او گرچه در یک نوبت، بعد از چشیدن سیانید هیدروژن، نمرد! اما دفعه بعد از چشیدن جیوه درگشت!
خدایـــــــــــــــــا :دی
چرا در سالهای اخیر کسی در راه علم شهید نمی شود؟ دانشمندان فداکار نیستند یا علم امنیت پیدا کرده؟
اقرار میکنم چهرتون اصلا چیزی نبود که شاید توی ذهنم داشتم.
از کامنتهای همین مطلب در مورد مصاحبه فهمیدم.
روحشون شاد 🙂
مثل همیشه عالی یود دکی جون.به نظر من بشریت به این افراد مدیونه.در مورد بقیه میشه کفت بودونبودمون فرقی به حاله دنیا و آدماش نمیکنه.ولی در مورد ادیسون ی میشه این حرفو زد؟یا در مورد آقای فوریه یا آقای اویلر یا آقای انیشتین یا…
مطلبتون خیلی جالب بود… واقعا ممنونم از مطالب بسیار زیبا و خوبتون. من که از هر ده نوشته برای یکیش کامنت می گذارم اما همه رو می خونم…. (البته تا جایی که فرصت باشه)
دستتون درد نکنه….
سلام. مطلبتان در این وبلاگ کپی شده. این لینک مطلب :
http://sarbazesefr.blogsky.com/1389/08/12/post-1318/#
اگه درست ترجمه کرده باشم روی قبر کارل سوسک نوشته: مهم این نیست که شما شکست می خوری یا پیروز می شی، مهم اینه که روی حرفت بایستی و تلاش کنی
در نوع خودش جالبه، هر موقع هر کسی میره سر قبر کارل خود به خود به تلاش بیشتر فراخونده میشه، و این شاید یعنی تاثیر حتی بعد از مرگ !
یعضی از افراد بالا فقط برای هیجان و یا ثبت رکورد جونشون رو ازدست دادند و هیچ ربطی به تلاش برای اختراع و کشف نداره !!
ممنونم .
روهشان شاد….
خدا اینگونه شهادت ها را قسمت من هم بکند….
با سلام واقعا” مطلبتون خیلی جالب بود . ازهمه شما عزیزان سپاسگزارم. با آرزوی موفقیت روز افزون برای شما
خیلی جالبه , دستتون درد نکنه.
سالهاست که بدون هیچ ادعای عجیب و غریبی، محتوای خوب تولید می کنین. دمتون گرم.