دوربین کور!
دوربینی که در این پست تصویر آن را می‌بینید، دوربینی است که لنز یا حس‌گر ندارد، مجهز به هیچ بخش اپتیک دیگری هم نیست. حتما با خودتان می‌گویید این چطور دوربینی است که این بخش‌ها را ندارد؟ پس چطور عکس می‌گیرد؟
در واقع این دوربین اصلا عکس نمی‌گیرد، بلکه کارش این است که با فشردن دکمه آن، این دوربین می‌گردد و عکس‌هایی را که دیگر عکاسان از منطقه مورد نظر گرفته‌اند، به شما نشان می‌دهد.
احتمالا این دوربین این کار را از طریق مشخص کردن موقعیت به یاری GPS و بعد یک جستجوی اینترنتی انجام می‌دهد.
بله! همان طور که می‌شود حدس زد، شرکت‌های بزرگ دوربین‌سازی مثل نیکون، کانن یا کداک پشت سر این دوربین کور نیستند. این دوربین را طراجی به نام «ساشا پافلیپ» در جریان یک نمایشگاه هنری، در معرض دید مردم قرار داد. این طراح می‌خواست با این کار خود، یادآوری کند که عکس‌ها، ذاتا یک ماهیت خاطره‌ای دارند و به اشتراک گذاشتن عکس‌ها در سایت‌هایی مثل فلیکر، دیگر جزئی از روند عکاسی شده است.
قابل پیشبینی است که این دوربین کاربردی جز نمایش در یک نمایشگاه هنری به عنوان یک ایده و سوژه نداشته باشد و هیچگاه کسی مشتاق نشود که آن را بخرد، اما ایده آن می‌تواند، توسط برنامه‌نویسان برای نوشتن یک اپلیکیشن مورد استفاده قرار بگیرد.
البته ما قبلا اپلیکیشن‌های را سراغ داریم که نصفه و نیمه همین کار را انجام می‌دهند، مثل اپلیکیشن color یا اپلیکیشن Google Googles، اما من اپلیکیشن‌ای که به طور مستقل کار دوربین کور را انجام بدهد، سراغ ندارم، پس منتظر می‌مانیم تا کسی با استفاده از این ایده اپ مستقل کارآمدی بنویسد.
از سوی دیگر اگر مثل من صاحب گجتی باشید که دوربین نداشته باشد ولی توانایی اجرای اپ و اتصال به اینترنت داشته باشد (آی‌پد یک)، این اپ ممکن است بیشتر به کارتان بیاید. این طوری وقتی که خودتان نمی‌توانید عکس بگیرید، دست کم، عکس‌های دیگران را می‌توانید مرور کنید.
تصویری توی این پست وجود نداره که آقای مجیدی!
خیلی جالبه، چون وقتی آدم جایی میره و عکس میگیره همون چیزایی رو که با چشمش میبینه ثبت میکنه اما با این دوربین میشه صحنه هایی رو که دیگران دیدن و به احتمال زیاد ما نمیتونیم ببینیم رو، درست توی همون محل دید. مثلاً فکر کنید جایی رفتید که تابستونه و بتونید عکس زمستونشو هم ببینید یا اینکه جایی رفتید که پر از جمعیته و بتونید عکس مواقع خلوتشو تماشا کنید.