پرتره ویدئویی، نمایشگر واقعی دنیای درونی و خاطرات سوژه
گفته می‌شود که یک پرتره خوب باید حاوی حقایق یا زوایایی از روح و ذهن سوژه‌اش باشد. اگر این طور نبود که کار یک نقاش یا یک عکاس پرتره خوب، تفاوتی با یک وسیله ثبت اپتیک بی‌روح نداشت.
اما هر میزان هم که یک نقاش یا عکاس در کارش خبره باشد، باز هم اثر او سوژه را از گردن به بالا، فقط در یک لحظه به تصویر می‌کشد، از این منظر اگر نگاه کنیم، هر پرتره‌ای اسکنی سطحی از سوژه است و نمی‌تواند رمز و راز زندگی او یا شخصیت چندلایه‌اش را به تصویر بکشد و گویای لحظات دیگر زندگی او باشد.
شاید درست به همین به خاطر باشد که ما در تفسیر لبخند مونا لیزا درمانده شده‌ایم. به مجموعه پرتره‌هایی که دستگاه‌های پروپاگاندای نازی‌ها و روس‌های از هیتلر و استالین ایجاد کرده بود، نگاه کنید، کدام یک از آنها آیینه شفافی از درون هیتلر یا استالین بودند؟ چنین چیزی می‌تواند در مورد هر پرتره‌ای مصداق پیدا کند.
اما آیا راهی برای گریز از این محدودیت است؟ آیا می‌توان به شیوه‌ای تحولی در پرتره به وجود آورد؟!
یک هنرمند اسپانیایی به نام «سرخیو آلبیاک»، پاسخی برای ما دارد. او فناوری‌ای بسیار جالبی به نام videorative portrait ایجاد کرده است. در این فناوری ما به جای یک نقاشی ساده با یک نقاشی پویا سر و کار داریم، در این نقاشی وقتی به هر قسمت از چهره سوژه نگاه می‌کنیم، ویدئوهایی مربوط به کار، زندگی، روابط و احساسات وی را روی چهره به صورت برچسب‌شده می‌بینیم که در ترکیب با هم راوی تمام‌عیار همه زندگی او و نه یک لحظه خاص از عمر او هستند.
سرخیو، در نخستین تجربه، تصمیم گرفت که پرتره ویدئویی فلیمسازی به نام «رندال اوکیتا» را به وجود آورد.
در مرحله اول، او تعداد زیادی از کلیپ‌های خصوصی که دوستان و اعضای خانواده از اوکیتا داشتند را به همراه فیلم‌هایی را که او درست کرده بود، گردآوری کرد. در مرحله بعد او این ویدئوها را مرتب کرد و به آنها برچسب محتوایی متناسب زد
در مرحله سوم، سرخیو، از یک ابزار دیجیتالی ویژه استفاده کرد که به او اجازه می‌داد این معانی را به صورت دیجیتال به تصویر بکشد.
دست آخر، اثری خلق شد که گویای کلیت ذهنیت و خاطره‌های یک شخص است. بیننده این پرتره، می‌تواند به آسانی با برچسب‌ها تعامل کند و به دنیای ذهنی او راه یابد.
فناوری این هنرمند اسپانیایی واقعا جالب و خلاقانه است، خیلی خوب می‌شود اگر شما بتوانید ویدئوی مربوط به این پست را هم ببینید.
اما به راستی ما آدم‌های خاکستری، اگر قرار باشد، پرتره‌ای تمام‌عیار از ما کشیده شود، اجازه ثبت و ضبط زوایای تاریک یا نقاظ ضعف خود را هم صادر خواهیم کرد یا همچنان پرتره‌های سنتی را ترجیح خواهیم داد؟
سلام ممنون از سایت بسیار جذابتون لطفا دربخش هنری از تنها بانوی شعبده باز ایران سرکار خانم سایه هم مطلب بذارید واز ایشونهم حمایت کنید تنها بانوی شعبده باز ایران تنهاست http://www.sayeh66.ir
ممنون سایتتون خیلی جذابه…