ویژه‌نامه نوروزی «یک پزشک» – قسمت 2- بهار توبه‌شکن می‌رسد…

17

فرانک مجیدی: اولین سال از دهه‌ی تازه‌ی خورشیدی رو به پایان است. این سال را چنان گذراندیم که دنیا به سمت تغییرات ناگهانی رفت و این پوست‌اندازی، گاه ما را هیجان‌زده کرد و گاه غمگین. دنیایی که بر خلاف گمان بسیاری از ما، هنوز آرمان‌گرایی و ایده‌آلیسم می‌تواند در آن حرف اول را بزند.

مهم‌ترین رویداد، رها شدن مردم بسیاری از کشورهای جهان از انفعال و سکوت بود. با فرا رسیدن بهار، شوری در سرزمین اعراب افتاد و کشورهایی که سال‌های دیکتاتوری، احتمال پرورش نخبه‌های سیاسی و اپوزسیون –یا دست‌کم سیاستمدارانی با مشی و منش متفاوت‌تر- را صلب نموده‌بود، تنها بر پایه‌ی توده‌ی مردم و صدای «نه» جمعی، به تکاپو در آمدند. در مصر، مبارک متفرعن با موی رنگ کرده و اخم‌های در هم‌کشیده جلوی دوربین رفت و از قدرت کناره گرفت و چند ماهی بعد، بیمار و در قفس آهنین مقابل دوربین‌های کنجکاو جهان رفت. مردی که روی تخت چرت می‌زد، به‌دشواری خاطره‌ی کسی را به‌یاد می‌آورد که به یاری فوتوشاپ، تصویر خود را از دولتمردان آمریکا و اسرائیل جلوتر می‌آورد و در روزنامه‌های دولتی مصر به چاپ می‌رساند تا بگوید آن‌ها را در اتفاقات خاورمیانه و فلسطین، «من» رهبری می‌کنم. هرچند که در میان کشورهای عربی، انقلاب مصر مسیری بسیار مغشوش و غیرقابل تشخیص را پی گرفته است.

معمر قذافی و سیف‌الأسلام، از داخل پناهگاه‌های زیرزمینی برای مردم در نبرد و ناتو پیغام می‌فرستادند که به‌ سرنوشت سپاه ابرهه دچار می‌شوند. خداوند سرهنگ را مورد ندا و محبت مخصوص خود قرار داده و به‌زودی سپاه خارج از عدد اجنه و ملخ‌ها، مخالفانش را در نابود می‌کنند! روزی، ژولیده و آشفته و گریان و پشیمان، از کومه‌ای مخروبه بیرون کشیدندش، در برابر دوربین‌های 2 مگاپیکسلی گوشی‌های همراه مردم محلی تحقیرش کردند و جامعه‌ی تب‌داری که منتظر عدالت دادگاه و روشن شدن بسیاری از رازهای دولت سرهنگ نبود و از دیکتاتوری، «خون در برابر خون» را فرا گرفته بود، همان جا بر ادامه‌ی سرهنگ نقطه نهاد.

صالح که ماه‌ها در کشمکش گرفتن تضمینی برای جان‌ش بود، اخیراً قدرت را به وزیرش واگذار کرد. بن‌علی زودتر از همه شکست و تونس، انتخابات‌ش را هم برگزار کرد. دیکتاتورهای دوردست و دیرپاییده، آسان‌تر از آن‌چه در تصور بود در هم شکستند. هرچند که هزینه‌ی آن، چان هزاران انسان بی‌نام و نشان شد. در شرقی ترین حکومت‌نظامی دنیا، «کیم جونگ ایل» با یک حمله‌ی قلبی ساده مرد و مردم کره‌ی شمالی، چند روزی با شوی گریه و نوع خاص بی‌قراری‌شان، طنز تلخی را اجرا کردند. پسر فربه ایل هم بمب خبری روزهای اخیر شد و به تعلیق فعالیت‌های هسته‌ای در برابر غذا رضایت داد.

اروپا و آمریکا، در دغدغه‌ی رفاه و اقتصاد روزها را می‌گذرانند. یونان، شهر سقوط‌کرده‌ی اروپاست و اسپانیا و ایتالیا، به‌سرعت شباهت خود را به وضعیت یونان افزایش می‌دهند. بر نظام اقتصادی آمریکا، زخمی غیرقابل جبران وارد آمده و «رؤیای آمریکایی» دیگر لبخند روی لب بیکار شده‌ها نمی‌آورد. روس‌ها، در سردسیر به فزونی قدرت پوتین اعتراض کردند. «وال‌استریت»، مملو از خروش و اعتراض شد. نقاب‌های «ناشناس» روی چهره‌ی خیلی از مردم نشست و خیابان‌ها عرصه‌ی خاطره‌ی فیلم «V For Vendetta» گشت.

علی‌رغم آن که دنیا نشان می‌دهد که آرمان‌خواهی هنوز می‌تواند پدیده‌ای زنده و متداول باشد، اما جنس آن با قرن گذشته متفاوت شده. دیگر نام «فرد» در میان نیست، «قهرمان» ملتی را به غوغا وا نمی‌دارد، «بُت» وجود ندارد، «نماد» کلاه‌کج و سیگار برگ و شلوار ارتشی تیپ شاخص یک انقلابی نیست. دنیا صدای «نه» توده‌ای از مردم بسیار معمولی، با مشاغل و آرزوها و خانواده‌های معمولی را می‌شنود. هر تن از آن‌ها، هرگز «قهرمان» نامیده نمی‌شوند، اما می‌دانند که با مجموع آمدن، می‌توانند صدایشان را به گوش بقیه برسانند. قدرت جمعی مردم، چنان کرد که «تایم»، همه‌ی آن‌ها را شخصیت سال خواند. کاراکتر معترض و روی‌پوشانده‌ای که جنسیت، چهره، رنگ و مذهبی خاص نمی‌پذیرد، اما شامل همه‌ی این‌ها می‌شود. معنای خاص قهرمان‌سازی ندارد اما بار شجاعت لازم برای قهرمان بودن را روی دوش تک‌تک معترضان نشان می‌دهد. یک خواربارفروش میان‌سال سیاه‌پوست و یک مهندس جوان عرب، می‌توانند به آن چهره‌ی پوشیده بنگرند و خود را ببینند، آن‌ها «او» هستند، چرا که در وقتی که «باید» و شجاعتی که اجباری به آن نداشتند، به هر آن روندی که «نباید»، «نه» گفتند. به قدر توان‌شان کوشیدند تا جهان پیرامون خود را جایی بهتر کنند.

در سالی که گذراندیم، خبرها مثل همیشه، خوب و بد، احاطه‌مان کردند. خبر بد دیگر نبودن «ناصر حجازی» و سرمایه‌های میلیونی و میلیاردی‌ای که دلالان و مربی‌ها و صاحبان برخی از باشگاه‌ها از جوانان ساده‌دل به‌جیب زده‌اند تا تمام ساعت 5:30 دقیقه بامداد پای تلویزیون نشستن، برای دیدن بازی جوانان والیبالیست در دل ژاپن. خبر خوب منتقل نشدن نفت تهران به اراک تا خبر داغ این‌روزها، حذف شدن احتمالی –اجباری- «نود» از کنداکتور شبکه‌ی سه. اما ورزش و فوتبال، به تأثیرگذاری هنر هفتم عمل نکرد. بسته شدن «خانه‌ی سینما»، به بهانه‌ی راه‌اندازی «سازمان سینمایی» که از همین ابتدا در ظاهر می‌گوییم پیکر و هدف‌ش مشخص نیست و در نهان می‌دانیم چه خواهد شد، خبر تلخی بود. چند روز بعد از این خبر تلخ، «جدایی نادر از سیمین» آقای فرهادی که آرام‌آرام، جوایز سینمایی خوش‌نام را درو می‌کرد، ناگهان «گلدن‌گلوب» را ربود و اشک شوق به چشم خیلی از ما آورد. ساعات اولیه‌ی صبحی که به هم تبریک می‌گفتیم و به خود اجازه دادیم تا مرزهای آرزوی‌مان را وسعت بیشتری ببخشیم و «اسکار» را برای اصغر بخواهیم. رؤیاها، زمزمه‌ها، آرزوها، کاش‌ها، به ثمر نشست و برترین جایزه‌ی سینمایی دنیا به او رسید، به ما رسید، خود آقای فرهادی آن را در سخنان‌ش با مردم سرزمین‌ش شریک شد و روی‌سفیدمان کرد. بغض‌های شادی عکس‌ها و پست‌های نشر شده در پلاس و طنز دوست‌داشتنی توییت‌ها در توییتر، نشان می‌داد بعد از مدت‌ها واقعه‌ای مهم رخ داده که شادی همه‌گیر فراموش‌شده را برای مدتی به ما بازگردانده‌است. در دنیای خارج از مرزها، مرگ «سیدنی لومت»، «الیزابت تیلور» و «ویتنی هیوستن» علاقمندان سینما و موسیقی را مغموم ساخت. در بامداد مسروری از موفقیت اصغر فرهادی، بانو «مریل استریپ»، پس از 29 سال سومین مجسمه‌ی طلایی را در هفدهمین نامزدی‌اش، از آن خود کرد. شخصاً اسکار دوره‌ی هشتاد و چهارم را خاطره‌انگیزترین اسکار زندگی‌ام می‌دانم.

دنیای فن‌آوری اطلاعات هم پر از خبر بود. ضربه‌ی بزرگ را، خبر رفتن غم‌انگیز «استیو جابز» وارد کرد. مدت‌ها ایستادن در برابر سرطان، شکست دادن‌ش و دوباره هجوم قدرتمندتر بیماری بر پیکر نحیف‌شده‌ی او، داغ بر دل خیلی از هواخواهان اپل گذاشت. ارائه‌ی محصولات تازه‌ی اپل، بدون تصور جابز روی صحنه، هنوز برای بسیاری از ما قابل هضم نیست. گوگل در تیر ماه امسال، سرویس تازه‌ی پلاس را ارائه داد و در پاییز، زمزمه‌ها را حقیقت بخشید و گوگل‌ریدر را عملاً عقیم کرد. این‌یکی برای ایرانی‌ها خیلی گران تمام شد. گوگل‌ریدر و پست‌های بازنشر شده، کامنت‌ها، بحث‌ها و ادبیات خاصی که وارد فضای اجتماعی و مجازی زندگی وب‌گردها کرد، بدل به نوستالژی شد. از طرفی، این اتفاق برای وبلاگ‌نویس‌ها هم گران تمام شد و «لایک»ها و خیلی از مشتری‌های فیدخوان از دست رفتند. گوگل، شبکه‌ای –هنوز بی‌نظم- را در رقابت با فیس‌بوک رو کرد و خاطره‌ای منسجم و بزرگ، مثل گودر را از ما گرفت!

سال خورشیدی روزهای آخرش را می‌گذراند. سالی که دل‌تنگی‌ها، رسیدن‌ها، از دست‌ دادن‌ها، کامیابی‌ها، مرگ‌ها و زادها را به‌همراه داشت، چون هر سال دیگری. اما امسال، با تمام وصفی که رفت جهانی نوتر را تجربه کردیم، روی دیگری از جهان را و قدرت مردم و آرمان‌خواهی را. دیگر نگاه‌ها و مسیرها عوض شده و بازگشتی به عقب برای این دنیای پرهیجان وجود ندارد. دنیا و سال نویی در پیش است. معلوم نیست در نهایت چقدر کام‌ها را شیرین و تلخ کند و هر یک از این‌ها، چه هزینه‌هایی بخواهد. ناشناخته و هیجان‌انگیز است و زمان، ناگزیر ما را به‌سوی سرنوشت‌ها و تاریخ نوتری سوق می‌دهد. نمی‌توان از رسیدن اتفاقات و زمان تازه روی‌گرداند و در برابرش ایستاد. باید تن و جان به آن سپرد و امید داشت که دنیای نو، سال نو و سرنوشت نو را می‌توان خلق کرد و بهترش ساخت. بهار نزدیک است، توبه‌شکن و پر از وسوسه‌ی تازه‌تر دیدن…

پ‌ن: این نوشته، یک روز قبل از خبر تلخ کوچ سیمین بانوی دانشور نزد جلال، نوشته‌شد. بسیار گفتند که همسر جلال رفت و چه حیف، اما خانم دانشور، بدون آن‌که زیر نام بزرگ همسر بزرگش باشد، خودْ بزرگ و پر جلال بود. فقدان‌ش را به سختی تاب خواهیم آورد، با دریغ اهمالی که در گم شدن نسخه‌ی دست‌نویس «کوه سرگردان» رخ داد… با دریغ نبود زن مهربانی که فرزندی نزاد، اما «مادر» بود. سیمین، «مادر» ما بود و در قول دوستان و باور همه‌ی ما، همواره برای رفتن مادران زود است.

منبع عکس‌ها: + و +


پست بعدی ویژه‌نامه نوروزی یک پزشک، ساعت 12 ظهر امروز منتشر خواهد شد.


اگر خواننده جدید سایت «یک پزشک»  هستید!
شما در حال خواندن سایت یک پزشک (یک پزشک دات کام) به نشانی اینترنتی www.1pezeshk.com هستید. سایتی با 18 سال سابقه که برخلاف اسمش سرشار از مطالب متنوع است!
ما را رها نکنید. بسیار ممنون می‌شویم اگر:
- سایت یک پزشک رو در مرورگر خود بوک‌مارک کنید.
-مشترک فید یا RSS یک پزشک شوید.
- شبکه‌های اجتماعی ما را دنبال کنید: صفحه تلگرام - صفحه اینستاگرام ما
- برای سفارش تبلیغات ایمیل alirezamajidi در جی میل یا تلگرام تماس بگیرید.
و دیگر مطالب ما را بخوانید. مثلا:

تصور کنید که در یک دنیای تخیلی، هری پاتر را استودیو جیبلی می‌ساخت

استودیو جیبلی یک استودیوی مشهور انیمیشن‌سازی ژاپنی است که به دلیل سبک هنری متمایز، داستان‌سرایی پر از تخیل و انیمیشن‌های هیجان‌انگیزش مشهور است. استودیو جیبلی که توسط هایائو میازاکی و ایسائو تاکاهاتا تأسیس شد، تعدادی از محبوب‌ترین فیلم‌های…

کارخانه متروکی در پرتغال با ماشین‌های کلاسیک قدیمی در آن کشف شد و سوژه عکاسی شد

متروک بودن هم زیبایی خاص خودش را دارد. خانه و هتل و امارت متروک انگار یک تونل زمان است. یک موزه خاک گرفته دست نخورده.اما این بار کارخانه‌ای با ده‌ها ماشین کلاسیک رها شده در پرتغال با کوشش عکاسان سوژه شده.«داخل این ساختمان صنعتی دو…

خانه‌هایی با طراحی عجیب که باید در مورد فلسفه وجودی‌شان فکر کرد!

سلیقه است دیگر. وقتی که کسی پول کافی داشته باشد و تنها حرف و سلیقه خودش برایش مهم باشد و اعتمایی به مد روز و حرف مردم نکند، ممکن است خانه‌اش را عجیب و غریب طراحی کند.البته گاهی این کاربری‌های متفاوت هستند که باعث ایجاد این خانه‌های عجیب…

شوخی‌های تصویری دانشگاهی – دوران عزیز پرمخاطره و گاه پرمشقت با بازدهی‌های نامعلوم

دوره دانشگاه و سختی تطابق‌های دانشجوهایی از طبقات مختلف اجتماعی و نواحی مختلف کشور و آمیزه جالب کنار هم قرار گرفتن آنها هر فعالیت عادی دیگر اجتماعی می‌شود مانند نگاه کردن به فوتبال و هر امتحان یا حتی کلاسی خاطره‌انگیز می‌شود.در اینجا…

شوخی با درونگراها (نرنجید! خودم یک درونگرا هستم)

در مورد درونگراها بسیار مطلب نوشته‌ام. یک زمانی درونگرایی در جامعه خیلی تابو بود و هنوز هم مقداری است.خود من به عنوان یک درونگرا زمانی از درونگرایی خود شرمنده بودم. اما بعدا متوجه شدم که درونگرایی یک ویژگی شخصی است. درونگراهایی یک طیف…

چرا بسیاری از ساختمان‌های تاریخی در بریتانیا دارای پنجره‌های آجرکوبی شده هستند؟

زمانی در بریتانیای کبیر داشتن پنجره در خانه‌ها و ساختمان‌ها بسیار گران از آب درمی‌آمد! چرا؟!چون در سال ۱۶۹۶ با وضع مالیات بر پنجره که بسیار در جامعه منفور بود، وضعیت تغییر کرد. در این زمان مالیات بر صاحبان املاک را بر اساس تعداد…
آگهی متنی در همه صفحات
دکتر فارمو / شیشه اتومبیل / نرم افزار حسابداری / خرید سیلوسایبین / هوش مصنوعی / قیمت وازلین ساج / مقاله بازار / شیشه اتومبیل / قیمت ایمپلنت دندان با بیمه /سپتیک تانک /بهترین دکتر لیپوماتیک در تهران /بهترین جراح بینی در تهران / آموزش تزریق ژل و بوتاکس / دوره های زیبایی برای مامایی / آموزش مزوتراپی، PRP و PRF /کاشت مو / مجتمع فنی تهران /قیمت روکش دندان /خدمات پرداخت ارزی نوین پرداخت / درمان طب / لیست قیمت تجهیزات پزشکی / دانلود آهنگ / سریال ایرانی کول دانلود / دانلود فیلم دوبله فارسی /داروخانه اینترنتی آرتان /اشتراك دايت /فروشگاه لوازم بهداشتی /داروخانه تینا /لیفت صورت در تهران /فروش‌ دوربین مداربسته هایک ویژن /سرور مجازی ایران /مرکز خدمات پزشکی و پرستاری در منزل درمان نو /توانی نو / ثبت برند /حمل بار دریایی از چین /سایت نوید /پزشک زنان سعادت آباد /کلاه کاسکت / لمینت متحرک دندان /فروشگاه اینترنتی زنبیل /ساعت تبلیغاتی /تجهیزات پزشکی /چاپ لیوان /خرید از آمازون /بهترین سریال های ایرانی /کاشت مو /قیمت ساک پارچه ای /تولید محتوا /دانلود نرم افزار /
17 نظرات
  1. شایان می گوید

    بسیار زیبا نوشتید.

  2. عمار می گوید

    داستان موی رنگ کرده -مبارک- رو خوب نفهمیدم ؟؟

    1. فرانک مجیدی می گوید

      خب، مبارک موهاش رو مشکی پرکلاغی رنگ می‌کرد. دیکتاتورها فکر می‌کنند با این ظاهرسازی‌ها جوان و هنوز توانمند به‌نظر می‌رسند. مثل قذافی که بوتاکس تزریق می‌کرد -تا حدی که صورتی دفرمه پیدا کرده‌بود- و ایل هم که موهاش رو رنگ می‌کرد. اون‌ها گمان می‌کنند که این‌طور، دنیا و مردم‌شون رو می‌تونند فریب بدن، اون‌ها «گامن» می‌کنند که این‌طور به نظر می‌رسه سال‌های نامحدودی زمان پیش‌رو دارند، ولی…

  3. علی می گوید

    سلام
    خسته نباشید می گم برای این متن زیبا . کامل تا پایان خوندم
    چقدرر سال 90 سختی کشید

  4. aliehsan33 می گوید

    هنوز هم کسی پیدا میشود باب دل من بنویسد،90 سال جدای بود برام و 91 سال جدا بودن خواهد بود….

  5. اشکان افشار می گوید

    تمام سال 90 رو مرور کردید.

  6. احمد می گوید

    سلام
    خیلی خیلی زیبا نوشتید، قلم توانایی دارید. تبریک به شما و دست مریزاد.

  7. مارال می گوید

    بسیار زیبا بود. فقط، جسارتاً، سلب، نه صلب!

  8. khazan می گوید

    خسته نباشی عالی بود

  9. Omid می گوید

    خیلی زیبا نوشتید ولی پایانش واقعا تلخ بود!

  10. بهداد می گوید

    بسیار زیبا
    برای من هرچند سال 90، سال جدایی بود اما پست های شما دانه های امید را در دل ها آنچنان آبیاری میکنه که به گمانم در ابتدای سال 91 میشه شاهد رویش تازه برگ های درخت زندگی بود 🙂
    سربلند و پیروز باشید

  11. shirin می گوید

    چه قلم زیبایی داری…

  12. ثریا می گوید

    خاطرات یک سالو مرور کردید اشک تو چشام حلقه زد
    مرسی

  13. صادق می گوید

    واقعا که عجب سالی بود!
    احساس می‌کنم وقایعش سریعتر از همیشه اتفاق می‌افتاد…

  14. فرشاد می گوید

    بسیار زیبا بود
    از همه‌جا نوشتید، ولی حق ما ایرانی‌ها رو خیلی کم ادا کردید
    این وسط ما ایرانی‌ها موندیم و کلی … 😉
    البته من میدونم که محدودیت‌ها این اجازه رو به شما نداد، و این رو به حساب کم‌لطفی شما نمیذارم

  15. فاطمی می گوید

    ..دیکتاتوری، احتمال پرورش نخبه‌های سیاسی و اپوزسیون –یا دست‌کم سیاستمدارانی با مشی و منش متفاوت‌تر- را صلب نموده‌بود…
    در این جمله “سلب” صحیح است نه “صلب”.البته “صلب” هم معنی دیگری دارد که در اینجا کاربرد ندارد.

  16. سرینه می گوید

    اصلا جالب نبود حس کردم اخبار” شبکه خبر” هست تا ویژه نامه ی نوروز .

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

••4 5