پول در انتخابات آمریکا- شرکت‌های بزرگ فناوری در انتخابات ریاست جمهوری 2012 آمریکا از کدام نامزد حمایت می‌کنند؟

زمان زیادی به برگزاری انتخابات 2012 آمریکا باقی نمانده است، انتخاباتی که نه‌تنها می‌تواند بر سرنوشت مردم آمریکا مثلا در عرصه سیاست‌های اقتصادی و خدمات درمانی تأثیرگذار باشد، بلکه احتمالا سیاست خارجی این کشور را در بخش‌هایی دستخوش دگرگونی خواهد کرد.

در رابطه با همین انتخابات امروز من به گزارش سایت Open Secrets برخوردم که می‌کوشد شفاف‌سازی در مورد منابع مالی مورد استفاده سیاسیون را انجام بدهد.

مطابق این گزارش در کارزار انتخاباتی سال 2012، شرکت‌های مایکروسافت و گوگل به ترتیب با 443 هزار دلار و 357 هزار دلار در رتبه دوم و سوم اهداکنندگان کمک‌های اقتصادی به باراک اوباما قرار دارند.

البته سایت تأکید کرده است که این کمک‌ها به طور مستقیم از سوی این شرکت‌ها و شرکت‌های دیگر انجام نشده است، بلکه از سوی اعضا، کارمندان و دارندگان سهام و اقوام درجه یک آنها صورت گرفته است.

بر اساس آمار این سایت، اوباما در جمع‌آوری کمک‌های مالی بسیار موفق‌تر از رامنی عمل کرده است، اوباما توانسته است حدود 348 میلیون دلار کمک جمع‌آوری کند، در صورتی که رامنی حدود 193 میلیون دلار کمک دریافت کرده است.

در انتخابات 4 سال پیش هم شرکت‌های فناوری، اوباما را ترجیح داده بودند، تا جایی که رئیس وقت گوگل -اریک اشمیت- در کارزار انتخاباتی او شرکت کرد و به عنوان مشاور عمل کرد، استیو بالمر هم چهار سال اخیر، حامی اوباما بوده است. بعد از انتخابات چند عضو گوگل وارد دستگاه اداری اوباما شدند، اریک اشمیت به همراه کریک موندی -رئیس بخش پژوهش و راهبردی مایکروسافت- عضو شورای مشورتی اقتصادی شدند.

به این ترتیب به صورت خلاصه حامیان اوباما، شرکت‌های فناوری، دانشگاه‌ها و تشکیلات حقوقی هستند، در صورتی که بانک‌ها و شرکت‌های سرمایه‌گذاری از رامنی حمایت می‌کنند.

فیس‌بوک هم تا حالا بیشتر حامی اوباما بوده است، اما موضع جدید اپل مشخص نیست و از آنجا که مطابق برنامه‌های اقتصادی اوباما مجبور به پرداخت مالیات بیشتری خواهد شد، معلوم نیست، عملا موضعش چگونه باشد.

اما در همین جا برای اینکه شما خواننده عزیز، دچار نتیجه‌گیری و برداشت اشتباه نشوید، باید بگویم که اصولا ساختار انتخابات و نحوه انجام انتخابات و قوانین حاکم بر اهدای کمک به نامزدهای انتخابات در امریکا تفاوت بسیاری با کشورهای دیگر دارد.

مثلا یکی از تفاوت‌های اساسی که احتمالا بیشتر شما می‌دانید این است که برنده انتخابات، بر اساس آرای الکتورال انتخاب می‌شود و نه شمارش نامزدی که درکل کشور، بیشترین آرا را داشته است.

در زمینه کمک‌های مالی هم قوانینی وجود دارد، به دو شیوه می‌شود با کمک‌های مالی در انتخابات آمریکا مشارکت کرد:

1- به صورت PAC یا Political Action Committees: اینها کمیته‌های هستند که کمک‌ها را اشخاص جمع‌آوری می‌کنند و پس از جمع‌آوری آنها را در اختیار نامزد مورد نظر قرار می‌دهند.

در این شیوه کمک، هر شخص نمی‌تواند بیشتر 2500 دلار اهدا کند. شرکت‌ها و نهادهای اقتصادی هم نمی‌توانند به صورت مستقیم کمک کنند. آماری که در مورد شرکت‌های فناوری گفتم، این نوع کمک را شامل می‌شد.

2- اما این همه داستان نیست و شیوه دیگری از مشارکت اقتصادی در انتخابات وجود دارد که موسوم به SuperPACs است که در آن محدودیتی برای مشارکت وجود ندارد. این شیوه مشارکت در واقع با فشار نهادهای بزرگ اقتصادی، به صورت قانونی از سال 2010 امکان پیدا کرد.

البته در شیوه SuperPAC، خود نامزد نمی‌تواند کمک را مطابق میل و سیاست خود صرف کند و مصرف پول را یک شخص نزدیک به نامزد باید مدیریت کند. تفاوت دوم این است که نام اشخاصی که به این صورت کمک اهدا می‌کنند، می‌تواند مخفی بماند. تفاوت بعدی هم این است که معمولا از این کمک‌های برای تبلیغات مثبت به نفع یک نامزد استفاده نمی‌شود بلکه معمولا برای تبلیغات منفی علیه نامزد رقیب استفاده می‌شود. مسلم است که تبلیغات منفی در بسیاری از موارد مؤثرتر از تبلیغات مثبت عمل می‌کنند، یک تبلیغ منفی، می‌تواند تأثیرگذارتر از 10 تبلیغ مثبت باشد.

تصویری از یکی از آگهی‌های منفی علیه رامنی (+)

رهگیری SuperPAC دشوارتر از PAC هاست، با این همه وب‌سایت‌ها و اپلیکیشن‌هایی وجود دارند که می‌کوشند مشخص کنند هر تبلیغ با حمایت چه کسی تهیه شده، چقدر برای آن خرج شده و چقدر تأثیرگذاری داشته است، یکی از بهترین این اپلیکیشن‌ها Super PAC App است.

در اینجا هم ‌آماری جالبی را می‌توانید مشاهده کنید. مطابق نموداری که در این صفحه درج شده است، در سال 2012:

– نزدیک به 104 میلیون دلار صرف تبلیغات منفی علیه جمهوری‌خواهان شده است، در صورتی که 58.2 میلیون دلار هم به نفع آنها کمک به صورت SuperPAC اهدا شده است.

– اما در مورد دموکرات‌ها، 44 میلیون دلار تبلیغ منفی و 10.5 میلیون دلار تبلیغ مثبت شده است.

اطلاعات کامل‌تری در مورد SuperPACها را می‌توانید در گزارش ویدئویی تحلیل‌گر Bloomberg ببینید. دیدن اسلاید شوی huffingtonpost را هم توصیه می‌کنم.

اما با اینکه اوباما در زمینه SuperPAC هم به صورت کلی موفق‌تر از رامنی عمل کرده است، چیز جالب این است که هر چقدر به انتخابات نزدیک می‌شویم آهنگ جذب SuperPAC رامنی بهتر می‌شود. به علاوه به خاطر الکتورال بودن انتخابات ممکن است مصرف با سیاست این هزینه در نهایت باعث بر هم خوردن تعادل آرا به سمت یکی از نامزدها شود. (سمت راست نمودار را ببینید که چطور رامنی با رنگ سبز بسیار بهتر از اوباما با رنگ آبی SuperPAC جذب می‌کند.)

در حال حاضر هنوز اوباما در نظرسنجی‌ها جلوتر از رامنی است، اما معلوم نیست که در هفته‌های سرنوشت‌ساز پیش رو، چه پیش خواهد آمد؟ به نظر می‌رسد رقابت بسیار نزدیک‌تر از چیزی باشد که تصور می‌کنیم.

گرچه در میان شرکت‌های فناوری اوباما محبوبیت بیشتری دارد اما صنایع نفتی، نهادهای مالی، صنایع دارویی، صنایع دفاعی بیشتر متمایل به رامنی هستند، در این میان اوباما می‌تواند روی برخی از صنایع تولیدی مثل کارخانه‌های خودروسازی که در دوره رئیس‌چمهوری او احیا شدند، حساب کند.

در صورتی که اطلاعات خوبی در این مورد دارید، می‌توانید در قسمت کامنت بر اطلاعات من و خوانندگان اضافه کنید. تا جایی که می‌دانم فعلا وبلاگی به زبان فارسی وجود ندارد که اطلاعات کاملی در مورد انتخابات آمریکا، کارزار انتخاباتی نامزدها، خبرهای حاشیه‌ای و آگهی‌های جالب تلویزیونی ارائه کند، اگر سراغ داشتید معرفی کنید.