یک لحظه چقدر می‌تواند طول بکشد؟ با حلقه دوربین‌ها به سبک ماتریکس، تا ابد!

هنوز هم آن صحنه‌های «فریز» شدن زمان را در فیلم ماتریکس فراموش نکرده‌ایم، توهم فریز شدن زمان در آن صحنه‌های فیلم ماتریکس با نصب ده‌ها دوربین در پیرامون سوژه‌ها و عکسبرداری همزمان آنها از سوژه و بعد کنار هم قرار دادن عکس‌ها ایجاد می‌شد. حاصل کار بسیار درخشان بود.

اما قدمت این فناوری حدود سه دهه است، در سال‌های اخیر پیشرفت‌های فناوری در حوزه نرم افزاری و سخت‌افزاری باعث شده است که گیک‌ها و شرکت‌های بیشتری به آن روی بیاورند و برای خودشان سیستم ثبت عکس و ویدئو برش زمانی، بسازند.

در این پست ابتدا دو تا از جالب‌ترین پروژه‌های برش زمان را مرور می‌کنیم و بعد کمی در مورد پیشینه این فناوری با هم صحبت می‌کنیم:

مارتین لگیر یکی از کسانی است که سیستمی برای ثبت عکس‌های برش زمانی درست کرده است. با درخواست یک مشتری او، به صرافت این کار افتاد.

او نخست اتاقکی ویژه‌ای برای این کار ساخت، او باید نورپردازی این اتاق را با دقت تنظیم می‌کرد و دور  اتاق جایگاه‌هایی برای نصب دوربین‌های تعبیه می‌کرد. یکی از مشکلات او محدودیت فضای فیزیکی و ارتفاع کم گاراژی بود که اتاقک باید در آنجا ساخته می‌شد.

این نمای درونی اتاقک است:

در مرجله بعدی آنها 50 دوربین، کانن 600D تهیه کردند!

دشواری بعدی این بود که چگونه این همه دوربین را درست در یک لحظه به کار بیندازند و چگونه این حجم اطلاعات را به کامپیوتر منتقل کنند، آنها با دشواری یک نرم‌افزار برای این کار پیدا کردند، ما وقتی با صرف هزینه نسخه حرفه‌ای آن را خریدند، متوجه شدند که نرم افزار با تأخیر حدود یک پنج ثانیه، دوربین‌ها را به کار می‌اندازند.

آخر سر، آنها راه حل ساده تری یافتند، هر دوربین را می‌شد با یک کابل به کار انداخت، پس آنها شبکه‌ای از کابل‌ها درست کردند، آنها می‌توانستند با یک دکمه دوربین‌ها را روشن کنند و وادارشان کنند که روی هدف تمرکز کنند و با دکمه دیگر در یک زمان از سوژه عکس بگیرند.

نرم‌افزاری که آنها تهیه کرده بودند می‌توانست در آن واحد 14 تا 16 عکس را بگیرد و پردازش کند، پس آنها برای صرفه‌جویی در زمان از 4 لپ تاپ استفاده کردند.

اما شرکت دیگری هم فریز زمان را به صورت حرفه‌ای‌تری انجام داده است، در این زمینه یک عکاس یونانی به نام تئودوروس تزیاتزیوس، توضیحاتی داده است. او یکی از کارکنان شرکت Real Creations است.

آنها روی یک ریل یا حلقه، 100 دوربین نصب کردند، تشکیلات آنها در مرکز ورزشی المپیک آتن نصب شده است. دوربین مورد استفاده آنها دورین الیمپوس بود. قطر حلقه هم حدود 9 متر بود.

آنها برای اینکه کار را حرفه‌ای انجام بدهند، علاوه بر عکس گرفتن از سوژه، با دو دوربین هم ویدئو از سوژه می‌گیرند، به این ترتیب در آغاز ما در ویدئوهای فریز زمان آنها، برای چند ثانیه به سبک فیلم ماتریکس ویدئوی معمولی از سوژه می‌بینیم، و بعد ناگهان همه چیز جادویی می‌شود، زمان می‌ایستد و با میکس عکس‌ها، برای ثانیه‌ای گرداگرد سوژه به صورت مجازی می‌چرخیم.

اما سؤالی که ممکن است برای ما پیش بیاید این است که ایده عکسبرداری به این سبک را که می‌توانیم اسم ساده برش زمانی را برایش بگذاریم، چه کسی ابداع کرد، تیم جلوه‌های ویژه ماتریکس؟

نه!  ابداع‌کننده این شیوه شخصی به نام تیم مک‌میلان است، او در سال 1959 در پروتلند در ایالت اورِگان آمریکا به دنیا آمد و بین سال‌ها 79 تا 84 در رشته هنر تحصیل کرد، بین سال‌های 81 تا 84، او روی ایده برش زمانی در حین اخذ لیسانس و مطالعات پس از فارغ‌التحصیلی کار کرد. این ویدئو را در مورد کارهای او ببینید.

البته این از نظر سابقه عملی انجام کار است، از نظر نظری، ایده انجام کار به پیشتر از این هم برمی‌گردد، برای مثال در انیمه ژاپنی Speed Racer که در سال 1966 پخش می‌شد، همین مطلب را مشاهده می‌کردیم. شاخص‌ترین گیمی که در آن از برش زمانی یا «بولت تایم» استفاده شده است، بی‌شک گیم «مکس پین» است.

در این سال‌ها به کرات در فیلم‌ها و سریال‌ها و حتی آگهی‌ها از تکنیک برش زمانی استفاده شده است، حتی به یاد دارم که در جریان برگزاری یکی از فینال‌های جام باشگاه‌های اروپا که در آلمان برگزار می‌شد، از همین شیوه به شکل مبتکرانه‌ای استفاده می‌شد، متأسفانه هیچ ویدئویی از آن مسابقه فوتبال پیدا نکردم، اگر ویدئویی در این مورد پیدا کردید، در قسمت کامنت با من و خوانندگان به اشتراک بگذارید.

منبع