هنر دیالوگ‌نویسی: تنهایی «راج» در «بیگ بنگ تئوری»

وای این صحنه آخرش بود. به دفعات برای دوستام تعریف کردم این دیالوگ رو. خیلی خلاقانه بود. البته به قول آقا کمال جواب «امی» هم خیلی فاجعه بود!!
خداییش از سری اول تا اینجا هرکدوم از شخصیت‌ها افت و خیزهایی داشتن (مثل لئونارد که تا چند قسمت فقط با دخترهای مختلف آشنا میشد یا هاوارد که بعضی وقت‌ها کلا به حاشیه میره) راج همیشه باحال بوده و هست.
پ.ن: اون صحنه‌ای که رفت توی مرکز کنترل سیری هم آخر خنده بود…

اگر از یک فونت مناسب‌تر هم برای زیرنویس‌ها استفاده کنید هم خودتان راحت‌تر خواهید بود هم بقیه 🙂

البته با نظرتون موافق نیستم که میفرمائید آدم ها رو به دو دسته میشه تقسیم کرد: کسائی که Friends رو دیدن و کسائی که ندیدن اگر اینجوری باشه بهتر بگیم آدم ها رو میشه به دو دسته تقسیم کرد کسائی که How I Met Your Mother رو دیدن و کسائی که ندیدن…در مورد سریال The Big Bang Theory هم بعله کاملا اینطور هست جدا از دیالوگ ها این شخصیت پردازی کاراکتر ها هست که نظر من رو شدیدا جلب کرده(شاید در نگاه اول همشون یک مشت مهندس مکانیک و دکتر فیزیک و…باشن اما از نظر شخصیتی,عشقی,احساسی کاملا-هرکدوم 180 نسبت به اون یکی-فرق دارن )و همینه که تئوری بیگ بنگ رو نسبت به آشنائی مادر و دوستان یک پله بالاتر میبره
در مورد بازی ها هم که چیزی نمیشه گفت فقط باید دید! شاید به جرئت بشه گفت خدا Jim Parasons رو آفرید تا در نقش Dr.Sheldoon Cooper تو سریال The Big Bang Theory بازی کنه!!
این فقط یک قسمت کوچکی از شخصیت پردازی های داستان بود…اگر بخوایم ریز به ریز در موردش صحبت کنیم(بعد تدوین و طراحی صحنه و …)خودش یک مجله میشه
من که واقعا از دیدن 5فصل این سریال لذت بردم و دیدنش رو به همه ی دوستان توصیه میکنم…