در همان زمانی که روی تردمیل عرق می‌ریزید، مطالعه هم بکنید!
مقدمه: 1- به صورت کلی ما متأسفانه شاهد آن فرهنگ ورزشی که در کشورهای دیگر بین عموم مردم حکفرما است، نیستیم. بنابراین کمتر می‌بینیم که عامه مردم به ورزش آماتوری مرتب به عنوان یک سرمایه‌گذاری بلندمدت برای حفظ سلامتی نگاه کنند یا هزینه‌ای برای ورزش صرف کنند.
نشریات ورزشی پرتیراژ ما به ورزش قهرمانی و فوتبال غالبا ناامیدکننده ما تا حد جزئیات تهوع‌آور می‌پردازند، اما خبری از انواع ترفندها و نکته‌های برای ورزش نیستند. به جز جوان‌هایی که چندصباحی برای مقاصد پوسته‌ای و گاه به ضرب استروئیدهای آنابولیزان به عضله‌سازی می‌پردازند، ما شاهد ورزشکارهای آماتور میانسال یا سالخورده‌ای که مثلا برنامه مرتب ورزشی نداشته باشند، نیستیم.
2- پژوهش‌های جدید نشان داده‌اند که اگر کار شما مستلزم ساعات طولانی پشت میزنشینی است و یا اصلا به هر دلیل عادت به ساعات طولانی سکون دارید، حتی اگر سه چهار بار در هفته به ورزش‌های هوازی مثل دو یا شنا بپردازید، نمی‌توانید جلوی آثار زیان‌آور این ساعات سکون را بگیرید.
همین پژوهش‌ها به فواید حرکات بدنی کوچک در طول روز اشاره کرده‌اند، حتی اگر در غالب اینکه شما چند بار به جای آسانسور در طول ساعات کاری از پله استفاده کنید، در طول زمان به بدنتان خدمت کرده‌اید.
درست به همین خاطر است که دو سه سالی است، روی انجام کارها در حالت ایستاده تأکید زیادی می‌شود و در بسیاری از ادارات و شرکت‌ها، میزهای مناسب برای انجام کارها در حالت ایستاده هم نصب شده‌اند.
تردمیل مدت‌هاست که به خانه‌های بسیاری از ایرانی‌ها راه یافته است. اما به درستی مشخص نیست که ما چگونه از تردمیل‌های استفاده می‌کنیم.
در این میان یکی از مشکلات استفاده از تردمیل این است که ما چطور در دقایقی که در حال ورزش روی آن هستیم، خود را سرگرم کنیم، بعضی‌ها موسیقی گوش می‌کنند، بعضی‌ها هم جلویشان فیلم یا صحنه‌های آرامش‌بخش طبیعت را می‌گذارند.
اما شاید شما هم به مطالعه، وب‌گردی یا چک کردن شبکه‌های اجتماعی حین ورزش فکر کرده باشید، چنین کاری عملا غیرممکن است، چون با هر گامی که بردارید، میدان دید شما بالا و پایین می‌شود و شما مجبورید برای یک مطالعه مختصر هم ورزش را متوقف کنید.
اما به تازگی پژوهشگری به نام «جی سون یی» که استادیار مهندسی صنعتی دانشگاه Purdue است، با همکاری یک دانشجوی مقطع دکترا به نام «بوم چول کوئن» راهی برای غلبه بر این مشکل پیدا کرده است، او سیستمی به نام ReadingMate طراحی کرده است که خواندن و دو در آن واحد را ممکن می‌کند.
با سیستم جدید حتی می‌شود متن‌های کوچک روی مانتیورهای کوچک را به راحتی خواند.
برای کار با این سیستم، ورزشکارها عینک‌های به چشم می‌زنند که LEDهای فروسرخ کوچکی روی آنها نصب شده است، یک دوربین فروسرخ این LEDها را پایش می‌کند و متوجه تغییر موقیت عمودی سر ورزشکارها می‌شود، سپس یک الگوریتم به تناسب این تغییر موقیت، متن روی صفحه را جابجا می‌کند.
شاید در آینده ما شاهد این باشیم که مثلا با کینکت هم بشود کار مشابهی کرد.
البته مشخص است که حین ورزش نمی‌شود، مطالعه جدی کرد، اما شاید بشود در حد چک کردن ایمیل و شبکه‌های اجتماعی و خواندن متن‌های خیلی کوتاه از این فناوری در آینده استفاده کرد.
پیشرفت واقعاً جالبیه، از اون چیزیاست که حتماً باید تجربه کرد تا تونست راجع بهش نظر داد. من هم ابتدا حدس زدم که از کینکت استفاده شده باشه، ولی آیا کینکت انقدر میتونه دقیق و سریع باشه؟ سنسورهای این عینک باید ضمن تشخیص دقیق راستای چشم خیلی سریع عکس‌العمل نشون بدن، چون خیلی مشکله بشه اون تکانه های کوچک و در عین حال سریع چشم رو تشخیص داد.
با آمدن گوگل گلس مشکل خواندن حین ورزش به سادگی حل خواهد شد.
فکر نکنم گوگل گلاس برای مطالعه طولانی مدت بکار بیاد.
تا جای که امار میگوید مردم ما (البته اگر به شعور کسی بر نخوره)سرانه مطالعه زیادی در حالت عادی ندارند چه برسه حین ورزش
البته من زیاد موافق این کار نیستم چون تمرکز روی تنفس و ضربان در ورش های هوازی خیلی مهم که وارد فاز لاکتیک یا موارد دیگر نشویم
ولی بدم نمییاد اگر زمانی بشه امتحانش کرد
یا به عبارت دیگه: مطالعمون که مطالعه نیست، حداقل ورزشمون ورزش باشه!
دکتر جان بد نیست مقالات تخصصی در باره ورزش هم بیشتر به یا حتی یک تب جدید (البته الان زیر مجموعه گوناگون است ) ولی کمی پزشکی تر و علمی تر
چه قدر خوب که این قدر زود اختراعات بر اساس نیازها طراحی می شن.
و چه خوب تر می شد اگه هم این فرهنگ ورزش هم مطالعه برای ما جا میفتاد.
حسودیم شد واقعن …
چرا به “کتاب صوتی” فکر نمیکنین؟