لایک زدن و لینک دادن، در دنیای واقعی دردی را دوا نمی‌کنند

لایک زدن شاید تاثیری نذاره اما نوشتن مطلب از دیدگاه خودمون می‌تونه تاثیر گذار باشه.

قبول که با شیر کردن یا بالا بردن لایک احتمال جلب توجه از عده خاصی که قادر به کمک به سوژه مورد نظر هستند بیشتر میشه، اما با این حال معمولاً برای همچین حرکت‌هایی پیج‌های خاص و فعالی وجود داره که اون افراد توانمند هم از اونها آگاه و با اونها در تعامل هستند. پس لزومی نداره یک پیج بی‌ربط برای بالابردن رنکینگ خودش همچین سوء‌استفاده‌ای بکنه.

متاسفانه همین لایک کردن و کمک به شیر شدن موضوع تو جامعه ، اغلب این توهم رو برای افراد بوجود آورده که دارن برای بهتر شدن موضوع کمک می کنن ، در حالی فقط تماشاچی و هو کننده هستن ، و عملن نقشی ندارن، البته همیشه بحث آفرادی که عمیق تر می اندیشن و دنبال تغییر هستن جداست

کلا هیچ حرفی واسه گفتن ندارم !

آقای مجیدی برای من سوال پیش اومده این هایی که برای کامنت ها منفی میدن ، توی وبلاگ شما زیاده ! نظر حق مگه بده ؟

من آخر نفمیدم !

به قول مهران مدیری توی شب ها برره = این هیچی نوفهمه !

من با وجودی که از کسانی هستم که دلبستگی خاصی به اینترنت دارم و به نوعی با دنیای مجازی ارتباط دارم ولی از همان ابتدا که فیس بوک راه افتاد نتوانستم با این پدیده ارتباط برقرار کنم و ترجیح می دهم وبلاگ نویسی کنم و برای این قضیه هم دلایل زیادی دارم که یک موردش همین قضیه هست که الان توی این مطلب به خوبی نشان داده شده است .شبکه های اجتماعی بیشتر نقش شبکه های اشتباهی را بازی می کنند و نوعی توهم ارتباط اجتماعی ایجاد می کنند که بیشتر منجر به نوعی سطحی نگری سیاسی یا فرهنگی در مشارکت کنندگان ان می شود در حالی که از این ابزار در سالهای اخیر برای قرار های فیس بوکی سیاسی در بهار عربی و نقش ان در تحولات منطقه ای و فرا منطقه ای صحبت می کنند ولی به نظرم این اگراندیسمان حاصل نظرات کسانی است که هنوز فرق میان شبکه های اجنماعی و بینش های سیاسی و فرهنگی را نمی دانند در واقع تاثیرات جنبش های اجتماعی در دهه ی شصت فرانسه یا جنبش های روشنفکری در دهه های هفتاد در امریکا و … بدون وجود زیر ساخت های شبکه های اجتماعی مجازی صورت گرفت .

امیدوارم این نظرات باعث سوتفاهم دوستانی که دل به این شبکه ها بستند نشود صفحات فیس بوک به جای خلق محتوا و نویسنده بیشتر صفحه گردان هایی تحویل وب دادند که توی حصار اهنی این شبکه ها زنجیر وار روی دست هم می نویسند و شیپورچی جریان هایی میشوند که به لحاظ تئوریک چیزی از ان نمی دانند

ببخشید من پر چانگی کردم

خوش باشید

عااااالی بود. اینقدر روزانه از این دعوت به لایک ها زیاد شده که انگار افرادی که آن را به اشتراک می گذارند از محتوای آن بی خبر هستند. یکی از مشکلات این لایک های هر روزه این است که اصلا تمرکزی وجود ندارد. به نظر من اگر ما بتوانیم ماهی یکی یا دو بار از لحاظ اقتصادی یا فرهنگی یا علمی به یک نفر که در آن زمینه فقر دارد کمک کنیم، کار بزرگی کرده ایم.
البته فکر کنم منظور آقای دکتر بیشتر لایک زدن بود تا به اشتراک گذاری. دومی ارزشمند تر است