بعد از نسل کامپیوترهای پوشیدنی، شاهد ظهور چه کامپیوترهایی خواهیم بود؟ کامپیوترهای خوردنی!

در آینده‌ای نزدیک، شاید یک یا دو دهه بعد، این مکالمه بین پزشک و بیمار ممکن است، چیز معمول باشد: «این دو قرص را بخور، وضعیتت رو هر صبح به من ایمیل می‌زنن.»

در شرایطی که ما در آستانه معرفی و ظهور نسل کامپیوترهای پوشیدنی هستیم و هنوز تصور دنیایی پر از «گوگل گلس» برایمان دشوار است، در آینده نزدیک باید شاهد معمول شدن کامپیوترها و حسگرهای خوردنی باشیم!

حتی در حال حاضر هم نمونه‌های اولیه این کامپیوترها از سوی برخی از افراد آزمایش شده‌اند، این افراد این کامپیوترهای مینیاتوری را می‌بلعند تا اطلاعاتی در مورد وضعیت سلامتی آنها را به صورت بی‌سیم به اطلاع پزشکانشان برسانند.

کسانی که در مشاغل حساسی مثل فضانوردی هستند، پیشتر، این قرص‌های ویژه استفاده کرده‌اند، اما ممکن است به زودی پزشک خانواده شما، یکی از آنها را به شما تجویز کند!

در درون این قرص‌ها، حسگرها و فرستنده‌های کوچکی وجود دارند، این قرص‌ها طوری ساخته شده‌اند که گذر از معده و روده آسیبی به آنها نمی‌رساند.

اریک اشمیت -عضو هیئت مدیره گوگل- در مورد آنها به تازگی در همایشی گفته است که این قرص‌ها که در حکم روبات‌های میکروسکوپی هستند، سیستم‌های بدن شما را پایش می‌کنند و بهره‌گیری از آنها می‌تواند بسیار حیاتی باشد.

یک شرکت کوچک در کالیفرنیا به نام Proteus Digital Health یکی از این قرص‌ها را ساخته است، این قرص نیازی به باتری ندارد و از انرژی داخل بدن استفاده می‌کند، پروتئوس در یک سمت‌اش منیزیوم و مس دارد که در تماس با اسید معده، نیروی الکتریسیته کافی را تولید می‌کند.

قرص پروتئوس وقتی به انتهای معده می‌رسد، از طریق یک برچسب الکتریکی که روی سطح بدن قرار دارد، اطلاعاتش را به بیرون ارسال می‌کند، این اطلاعات وارد یک اپلیکیشن موبایل می‌شوند. اینها چه اطلاعاتی هستند و پروتئوس مواظب چه چیزی است؟

پروتئوس نظم خوردن دارو توسط یک بیمار را پایش می‌کند، به این ترتیب با پروتئوس شما می‌توانید به آسانی متوجه بشوید که آیا مادربزرگتان دارویش را سر وقت خورده است یا نه. علاوه بر این پروتئوس میزان پاسخدهی بدن به داروها و نیز حرکات بیمار و الگوی استراحت او را هم پایش می‌کند.

این شرکت تا به حال بیش از 62 میلیون دلار سرمایه جمع‌آوری کرده است و مقامات آن معتقدند که قرص‌هایی مثل پروتئوس، به بیماران دچار مشکلات فیزیکی و نورولوژیک کمک خواهد کرد. برای مثال می‌توان قرص‌هایی ساخت که میزان جریان خون را در یک بیمار دچار نارسایی قلبی پایش کنند، یا در یک بیمار دچار شیزوفرنی یا آلزایمر، می‌توان قرص‌هایی ساخت که علایم حیاتی را به صورت زنده، بسنجند.

سازمان غذا و داروی آمریکا یا FDA سال پیش، قرص پروتئوس را تأیید کرد.

شرکتی به نام HQ Inc هم قرصی ساخته است که میزان هنگامی که از دستگاه گوارش گذر می‌کند، درجه حرارت را می‌سنجد و مخابره می‌کند. آتش‌نشان‌ها، بازیکنان فوتبال، سربازها یا فضانوردها با این قرص می‌توانند مورد کنترل قرار بگیرند تا اطمینان حاصل شود که در معرض گرمای بیش از حد قرار نگرفته‌اند. انتظار می‌رود که سال بعد یک مدل برای استفاده از همگانی از این قرص آماده شود که اطلاعات را به صورت بی‌سیم وارد یک اپلیکیشن موبایل می‌کند.

حتی از این قرص‌ها می‌توان برای مقاصد امنیتی و به منزله یک کلید برای عبور از دروازه‌ها هم استفاده کرد، تصور کنید که یک قرص امنیتی را بخورید، این طوری وقتی گوشی موبایل را برمی‌دارید، نیازی به وارد کردن رمز ندارید، خودروی شما را می‌شناسد و درب منزلتان به رویتان به صورت خودکار باز می‌شود. به این ترتیب بدن شما، وسیله ورود و دسترسی به اماکن و سرویس‌های مختلف می‌شود.

ممکن است که این حرف‌ها پبیش از حد دور از دسترسی به نظر برسند، اما همین ماه پیش بود که موتورولا، تاتوهای ویچه‌ای را نمایش داد که فرکانس رادیویی خاصی از خود ساطع می‌کنند که به کمک آنها هویت یک فرد را می‌توان شناسایی کرد.

اما کامپیوترها خوردنی همان طور که می‌توانند به یک بیمار دیابتی برای پایش وضعیت قندش کمک کنند، می‌توانند استفاده‌های سوء هم داشته باشند، مثلا شرکت‌های بیمه ممکن است قرارداد بیمه را منوط به دسترسی به اطلاعات این حسگرهای درونی کنند و بعد اگر متوجه چیز ناجوری در شما شدند، با شما قرارداد نبندند یا هزینه بسیار بیشتری را طلب کنند. فراتر از آن تصور کنید که این کامپیوترها هک شوند!

یک چیز دیگر، وقتی کامپیوتر را خوردید و کامپیوتر ظرف 24 ساعت مأموریتش را با موفقیت انجام داد و از انتهای دستگاه گوارش دفع شد، چه بر سرش می‌آید؟!!

بعضی‌ها ممکن است هزینه برایشان مطرح نباشد، اما بعضی‌ها هم قیمت 46 دلاری تقریبی این قرص‌ها برایشان مهم است و شاید به فکر بازیافت و استفاده مجدد از آن بیفتند!

منبع: نیویورک تایمز